χάρτης
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΛΟΓΟΥ & ΤΕΧΝΗΣ

διαβάστε σήμερα:

Ο Καβάφης, η «Αστροφεγγιά» και δυο κορίτσια στη θάλασσα

Για τη Φωτογραφία | Zoρζ Μπατάιγ

«Γράψε μία ανακοίνωση Oυίλιαμ!», διέταξε ο ηγεμόνας

Into the Box / Όσο για το τι είναι Λογοτεχνία...

χάρτης
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΛΟΓΟΥ & ΤΕΧΝΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

#69

{ Κλίμακες }

Έτσι και αρχίσετε να πλέκετε, το πλέξιμο δεν σταματάει, εκτός αν βαρεθείτε και αφήσετε ό,τι έχετε πλέξει στην άκρη. Πολλοί βαρέθηκαν και είναι γνωστοί. Περισσότεροι δεν βαρέθηκαν να αφήνουν τα πλεκτά τους στην άκρη. Μπορείτε βεβαίως να ξεκινήσετε ένα άλλο πλέξιμο με το ίδιο κουβάρι μαλλί και με τις ίδιες βελόνες. Πολλοί δεν αποχωρίστηκαν το κουβάρι τους, νομίζοντας πως είχαν ξεκινήσει άλλο πλέξιμο, ας ήταν το ίδιο. Περισσότεροι άλλαξαν κουβάρι μαλλί, ας ήταν εκείνο που είχαν αποχωριστεί. Πάντως, αν ξεκινήσετε να πλέκετε με δύο βελόνες, δεν γίνεται να χρησιμοποιήσετε τρίτη βελόνα. Η τρίτη βελόνα χρησιμοποιείται από την αρχή. Ομοίως, αν πλέκετε με τρεις βελόνες, δεν γίνεται να πλέξετε με δύο. Το κουβάρι δεν έχει αντίρρηση να χρησιμοποιήσετε δύο ή τρεις βελόνες. Το κουβάρι πρέπει να ξέρει ότι φτάνει για όλο το πλέξιμο, ώστε να είναι έτοιμο. Πλέκουμε με το κουβάρι που έχουμε. > Φ.Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ

{ Κλίμακες }

Η Φάτα Μοργκάνα επισκέπτης των χαρτών

Στις αρχές του 17ου αιώνα ένας λόγιος από τη Μεγάλη Ελλάδα, ο Μαρκαντόνιο Πολίτι (στην ιστορία των ευγενών της πόλης του ―Ρήγιο της Καλαβρίας― περιγράφει με περισσότερες λεπτομέρειες το φαινόμενο: «…κατά καιρούς και ειδικά το καλοκαίρι το πρωί, λόγω των ατμών που δημιουργούνται και πυκνώνουν τον αέρα, μπορεί κανείς να δει υπέροχα πράγματα με τέτοιο τρόπο ώστε κάθε μικρό να φαίνεται πολύ μεγαλύτερο και το μακρινό πολύ κοντά, τόσο που στις ακτές να βλέπεις νέες πόλεις, περισσότερα κτίρια, πολύ ψηλούς πύργους, όμορφα λιμάνια και πυκνά δάση· αυτό το θέαμα που βλέπουν οι κάτοικοι της χώρας το λένε Φάτα Μοργκάνα.΄Ετσι δείχνει αυτή το μεγαλείο της, αλλά η αλήθεια είναι ό,τι ειπώθηκε παραπάνω και συμβαίνει λόγω του πάχους των υδρατμών στον αέρα, που σχηματίζονται το πρωί από τις ακτίνες του Ήλιου· οι ατμοί που μαζεύονται στη θάλασσα και στην ξηρά και διαρκούν τόσο πολύ ώστε ακόμα και αν θερμανθούν από την άνοδο του Ήλιου δεν διαλύονται εντελώς, ή όταν δεν φυσάει άνεμος…» > ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΛΙΒΙΕΡΑΤΟΣ

{ Κλίμακες }

Into the Box / Όσο για το τι είναι Λογοτεχνία...

Κάνει να βγάλει την ασημένια ταμπακιέρα και τον Zippo Brass G 16 που του κάνει συντροφιά δεκαετίες τώρα και που έναν ολόιδιο είχε δωρίσει σ᾽ Εκείνη αφότου είχαν δει αγκαλιασμένοι στην Κυψέλη χαράματα την ταινία «Night on Earth» του έξοχου Τζιμ Τζάρμους στην οποία ταινία η απαστράπτουσα όπως κι Εκείνη Γουινόνα Ράιντερ άναβε τα τσιγάρα της μ᾽ έναν τέτοιο Zippo Brass G 16 και βάζει τα κλάματα εκείνος καθώς αγγίζει την ασημένια ταμπακιέρα και αναπόφευκτα θυμάται εκείνη τη στιγμή εκείνης της 10ης Ιουλίου στο Κυψελάκι σ᾽ εκείνο στο τρίστρατο Ιθάκης & Σποράδων & Κυψέλης κάτω από έναν προστατευτικό ουρανό ναι κάτω από έναν sheltering sky μάτια μου ότι Εκείνη αγάπη μου είχε μειδιάσει ηδύτατα όταν εκείνος με τη συνήθη παιδαριώδη και ευτελή απόγνωσή του κάθε φορά που δεν εντόπιζε εκεί όπου πίστευε πως όφειλε να υπάρχει ένα τιμαλφές αγαπημένο λατρεμένο του αντικείμενο ένα μικρό ανεκτίμητο φετιχάκι του ναι έρωτά μου είχε τόσο μα τόσο γλυκά τόσο μα τόσο αλησμόνητα τόσο μα τόσο θελκτικά και σέξι και αισθησιακά μειδιάσει Εκείνη και του είχε πει εκείνου χαζούλι ξέρω πού είναι στην ταμπακιέρα σου είναι εκεί το έβαλες πριν και δεν το θυμάσαι τόσο που πίνεις ανόητε κι έτσι που έχεις χάσει τα μυαλά σου καλέ μου το μολυβάκι σου > ΓΙΩΡΓΟΣ-ΙΚΑΡΟΣ ΜΠΑΜΠΑΣΑΚΗΣ

{ Κλίμακες }

Ιστροπολιτάνα

Σαν τευτονικός ήρωας, σαν άλλος, σύγχρονος προσκυνητής, ο Επίζηλος αντικρύζει το κάστρο Ντέβιν, σκαρφαλωμένο στον λόφο πάνω από τον Δούναβη. Το ποτάμι διασχίζει σθεναρά τη Μπρατισλάβα, αναδεύοντας τις λάσπες του ήδη απ ’τα προάστειά της και φέρνοντας μνήμες από τα κρινολίνα των Αψβούργων. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο Επίζηλος είναι νεαρός φοιτητής της Φιλοσοφίας. Τα τρένα είναι ακόμα συμβατικά, οι συρμοί τους διασταυρώνονται με τις γραμμές ανταπόκρισης των αερογραμμών έκτακτης πτήσεως ― τα σκουριασμένα σιδερικά τους κροταλίζουν πάνω στις ράγες και οι κοσοβάροι φαντάροι ξερνούν τσάι και σναπς στους σταθμούς ρουθουνίζοντας και ξεφυσώντας. Διακρίνεται, στο βάθος, ο συρμός της νέας Ευρώπης που έρχεται θλιμμένη να προϋπαντήσει την προκάτοχό της πάνω σε άμαξα με δεκαέξι αραβικά άλογα ― της Ευρώπης που επικροτεί τις νέες τάσεις στο ντύσιμο, στην επίπλωση και στη διακόσμηση των αστικών τζακιών του ιστορικού κέντρου > ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ

προβολές

{ Δοκίμιο }

Φραντς Κάφκα: η λογοτεχνία της αμηχανίας

Πού υπήρξε ο Κάφκα; Ίσως η απάντηση σε αυτή την ερώτηση φανερώνει τα κίνητρα και τις στάσεις της γραφής του. Ωστόσο, δεν αρκεί για την αποκάλυψη της φύσης της. Οπότε, η ερώτηση που πρέπει πρώτα να τεθεί είναι η εξής: ποια ήταν η σχέση της σκέψης του Κάφκα με το περιβάλλον στο οποίο υπήρξε; Αρχικά, πρέπει να ειπωθούν κάποια πράγματα κατά την επιχείρηση απάντησης της προαναφερθείσας ερώτησης. Ο Κάφκα δεν ήταν παρά ένας άνθρωπος ο οποίος είχε την ικανότητα (τον συνδυασμό θάρρους και θράσους) να αναμετρηθεί με τους δαίμονές του και μάλιστα με αξιοσημείωτη επιτυχία, αφού, όπως γράφει σχετικά ο Benjamin, ο Κάφκα κατόρθωσε να «μεταστρέψει την ποίηση σε δόγμα, να τη μετατρέψει σε παραβολή και να αναστηλώσει μέσα σ’ αυτήν τη σταθερότητα και τη μετριοφροσύνη εκείνη που, στ’ όνομα του Λόγου, πίστευε πώς είναι η μόνη κατάλληλη ποιότητα γι’ αυτήν». > ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗΣ

{ Διερευνήσεις }

Οι άγνωστοί μας ποιητές – Χτυπώντας φλέβα στον χαρτοπολτό

Υπάρχει κάπου στο fb μία ποιήτρια (@Eirini Karagiannidou) η οποία αναρτά τα τελευταία χρόνια σημειώματα για άγνωστους, ξεχασμένους ή μη προβεβλημένους Έλληνες ποιητές από ένα ανοικονόμητο πλήθος έργων που κανείς κριτικός του παραδεκτού ή του εναλλακτικού, υπό διαμόρφωση, Κανόνα δεν διανοείται να ακουμπήσει. Τα σημειώματα αφορούν δημιουργούς, τα βιβλία των οποίων πολλές φορές σώθηκαν από ένα βλέμμα συναισθησίας λίγο πριν την πολτοποίηση. Ποιητές οι οποίοι πολλές φορές αυτο-εκδόθηκαν και αφού (αυτό)διαβάστηκαν χωρίς ανταπόκριση ενταφίασαν κάποια αντίτυπα σε μια οικογενειακή βιβλιοθήκη. Ο ανιψιός τα κληρονόμησε μαζί με το σύνθετο από οξιά και τα πούλησε όσο-όσο σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο. Το παλαιοβιβλιοπωλείο έκλεισε λόγω συντάξεως και τα βιβλία μπήκαν σε κούτες. Τα πήραν πλανόδιοι βιβλιοπώλες. > ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΝΤΖΗΣ

{ Θέατρο }

«Φοίνισσες» του Ευριπίδη: το παρελθόν σηκώνει κεφάλι

Οι κρίσιμες αυτές λεπτομέρειες, που μνημονεύονται από τον Χορό του δράματος στο πρώτο και στο δεύτερο χορικό άσμα, ανήκουν φαινομενικά σε ένα μακρινό μυθικό παρελθόν. Ωστόσο, θα τις δούμε να ζωντανεύουν μπροστά μας στη διάρκεια του έργου, παραλλαγμένες ίσως αλλά απαραγνώριστες. Άλλωστε, ο ίδιος ο Χορός με την παρουσία του ενσαρκώνει αυτό ακριβώς το μυθικό παρελθόν: πρόκειται για γυναίκες που έρχονται από τη Φοινίκη, τον τόπο όπου γεννήθηκε ο Κάδμος. Τελικός προορισμός τους είναι το ιερό του Απόλλωνα στους Δελφούς, όπου σκοπεύουν να υπηρετήσουν τον θεό. Έχουν όμως εγκλωβιστεί προσωρινά στη Θήβα, που βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης: την πολιορκούν τα συμμαχικά στρατεύματα που έφερε ο Πολυνείκης, για να διεκδικήσει με τη βία το δικό του μερίδιο στη βασιλεία. Όπως η θρησκευτική τελετή του Κάδμου παρεμποδίστηκε από τον αλληλοσκοτωμό των Σπαρτών, έτσι και το θρησκευτικό ταξίδι των Φοινισσών αναστέλλεται από την έριδα των γιων του Οιδίποδα, η οποία θα καταλήξει επίσης σε αλληλοκτονία. > ΒΑΪΟΣ ΛΙΑΠΗΣ

{ Κινηματογράφος }

Πανδοχείο Γυμνών Ποδιών {Αρχιτεκτονική εγκυκλοπαιδικού μυθιστορήματος}

Βγήκα στο χιονισμένο δρόμο με την μνηστή μου και σε κάποιο σημείο το πεζοδρόμιο ήταν φωτισμένο από μικρά κίτρινα τετραγωνάκια. Έσκυψα και κάτω από το θαμπό γυαλί είδα κινήσεις και άκουσα μακρινή μουσική. Ένα υπόγειο νάιτ κλαμπ, προφανώς, και ίσως ήταν το Zodiac, όπου πηγαίναμε για πρώτη φορά. Εκεί βρισκόταν και η μυστηριώδης γυναίκα του μαγαζιού με τις μάσκες. Καθίσαμε και προέκυψε ότι στο σχολείο κοιμούνταν στον ίδιο κοιτώνα με την μνηστή μου. Η Μερλ την θυμήθηκε: «Εσύ δεν που ερχόσουν στην τάξη ξυπόλητη; Σε έβαλαν υπό επιτήρηση γι’ αυτό, έτσι δεν είναι;». Ένοιωσα κάπως άβολα αλλά η Τζίλιαν είπε πως κάποιος είχε στείλει ένα σημείωμα στον διευθυντή. Ύστερα έγειρε χαμογελαστή στον τούβλινο τοίχο και διαβεβαίωσε την παρέα πώς τώρα πλέον φοράει παπούτσια έξω – οι κόκκινες γόβες της ήταν εμφανείς. > ΛΑΜΠΡΟΣ ΣΚΟΥΖΑΚΗΣ