ΣΤΙΓΜΑΤΑ

Όλοι ανησυχούν. Ανησυχούν για το τι προηγείται του τέλους. Ανησυχούν για το δικό τους τέλος, που για κάθε άτομο συμπίπτει με το τέλος του κόσμου. Η σύμπτωση είναι αφόρητη. Η προσέγγιση του τέλους είναι ο λόγος που όλα φαίνονται χειρότερα σε σχέση με τότε, όταν ήταν νεότεροι. Η κατάσταση ενδέχεται να είναι χειρότερη ή όχι. Bέβαιο είναι ότι χειρότερη έχει γίνει για όσους γερνούν. Μετακινώντας όμως στο καντράν τη βελόνα, η ανησυχία μετατοπίζεται στο τι συμβαίνει όχι πριν, αλλά μετά το τέλος του κόσμου, που επήλθε στις 23 και 24 Σεπτεμβρίου, όπως προβλεπόταν. Ο κόσμος τελείωσε, ακόμη και αν κάποιοι νομίζουν ότι συνεχίζεται.
Οι εν λόγω ημερομηνίες, που συμπίπτουν με τη Ρος Χασανά, την Εβραϊκή Πρωτοχρονιά, όταν οι σάλπιγγες ηχούν, προσδιορίστηκαν σε όραμα, που ανέφερε σε συνέντευξή του ο Νοτιοαφρικανός Joshua Mhlakela. Όχι πάστορα, αλλά απλώς πιστό, ζήτησε να τον αποκαλούν. Εκατοντάδες χιλιάδες άτομα ηλεκτρονικά μοιράστηκαν την πρόβλεψη. Έγινε κορυφαία τάση στο Τικ Τοκ. Για να είναι έτοιμοι, κάποιοι εγκατέλειψαν τις δουλειές τους. Πούλησαν σπίτια και αυτοκίνητα. Χρειάζεται ρευστότητα στις αναλήψεις. Σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πιέστηκαν να ανανήψουν όσοι θα ήθελαν να αναληφθούν στους ουρανούς.
Η αναρπαγή των πιστών αποτελεί διαδεδομένη πεποίθηση μεταξύ Ευαγγελικών Χριστιανών, με ιδιαίτερη επιρροή στις ΗΠΑ και σε αναπτυσσόμενες χώρες. Σύννεφα αρπάζουν τους εν ζωή και τους αναστημένους. Ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις, γράφει ο Παύλος στην πρώτη (4:17) επιστολή προς Θεσσαλονικείς, οι οποίοι έκτοτε του απαντούν. Από τη λατινική μετάφραση του «αρπάζω», περνώντας από μεσαιωνικά γαλλικά, προκύπτει rapture (αναρπαγή) στα αγγλικά, αν και στα ελληνικά ακόμη αρπαζόμαστε με υφαρπαγές και αρπαχτές.
Όταν εμφανίζεται στα τέλη του 16^ου αιώνα, η λέξη αναφέρεται σε βίαιη σύλληψη ή απαγωγή ή βιασμό, αλλά και σε έκσταση ή ψυχική μεταφορά ή εξύψωση. Κοινό στοιχείο αποτελεί η βίαιη αφαίρεση ενός ατόμου από τον φυσικό κόσμο ή από τον εαυτό του. Τον επόμενο αιώνα αποκτά τη θρησκευτική σημασία της ξαφνικής απομάκρυνσης των πιστών από τη γη. Ένας μεταφυσικός οργασμός θα συνδύαζε τις δύο έννοιες. Ιστορικοί θεολόγοι θεωρούν ότι η ιδέα της αναρπαγής διαμορφώνεται τον 19^ο αιώνα, όταν αρχίζουν προφητείες για το πότε ακριβώς θα συμβεί.
Σχεδόν 47% των Χριστιανών στις Ηνωμένες Πολιτείες απάντησαν θετικά στην ερώτηση αν ζούμε στις τελευταίες ημέρες του κόσμου, σε δημοσκόπηση το 2022, άποψη που δεν συμμερίζεται το 58% όλων των Αμερικανών, ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων δηλαδή. Εν πάση περιπτώσει, πολλά γεγονότα επιβεβαιώνουν ότι το τέλος του κόσμου επήλθε σε αυτές τις ημερομηνίες. Στις 23 Σεπτεμβρίου εορτάζει η Ξανθίππη, όνομα που τίμησε η σύζυγος του Σωκράτη, ο οποίος διαπίστωσε ότι «μετά τον κεραυνό ακολουθεί η βροχή», όταν η γυναίκα του τον εξύβρισε, πριν του πετάξει μία κανάτα νερό. Στις 24 γιορτάζουν η Θέκλα, η Περσεφόνη και ο Πέρσης, του οποίου το όνομα και σε άλλες ημέρες εμφανίζεται. Κάθε Πέρσης και καλύτερα.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 1122 με το Κονκορδάτο του Βορμς επιλύεται η σύγκρουση για την τοποθέτηση επισκόπων μεταξύ Πάπα και επικεφαλής της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Την ημέρα αυτή το 1806 επιστρέφει στο Σαιντ Λούις στο Μιζούρι, γενέτειρα του Τ. Σ. Έλιοτ και Πύλη προς τη Δύση, η αποστολή των εξερευνητών Λιούις και Κλαρκ. Είχαν φτάσει μέχρι τον Ειρηνικό στο Όρεγκον, μετά την αμερικανική αγορά από τη Γαλλία της περιοχής της Λουιζιάνα. Μεταξύ εφοδίων για την αποστολή καταγράφονται 193 λίβρες αποξηραμένης σούπας, 130 ρολά καπνού σε κοτσίδες, 30 γαλόνια αποστάγματος από κρασί και δώρα για αυτόχθονες. Το 1846 Γερμανός αστρονόμος ανακαλύπτει τον Πλούτωνα, που το 2006 καθαιρείται από πλανήτης. Το 1923 εκδίδεται Ο Προφήτηςτου Χαλίλ Γκιμπράν. Το 1949 από τη μήτρα βγαίνει ο Μπρους Σπρίνγκστιν.
23 Σεπτεμβρίου είναι η Διεθνής Ημέρα Νοηματικών Γλωσσών, που χέρι βάζουν στους ήχους. Είναιεπίσης η πρώτη ημέρα της γενικής συζήτησης υψηλού επιπέδου της 80ης Συνόδου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη. Ο ηγέτης κάθε χώρας έχει 15 λεπτά στη διάθεσή του. Ο Ντόναλντ Τραμπ μίλησε για 56 λεπτά, ξεπερνώντας κάθε προκάτοχό του στην αμερικανική προεδρία. Για μιάμιση ώρα μιλούσε το 1974 ο Γιασέρ Αραφάτ, ενώ για 269 λεπτά έχει μιλήσει στον ΟΗΕ ο Φιντέλ Κάστρο.
Έως το τέλος του έτους στους ουρανούς θα έχει αναληφθεί το μουσικό τηλεοπτικό κανάλι MTV, που έχασε την επιρροή του. Κοινωνικά δίκτυα και διαδικτυακές πλατφόρμες ροής εξατομικεύουν την πρόσληψη μουσικής. «Το βίντεο σκότωσε το αστέρι του ραδιοφώνου» του ντουέτου The Buggles ήταν ο τίτλος του πρώτου μουσικού βίντεο, που είχε προβληθεί στο κανάλι το 1981. Πεπρωμένο κάθε νέας τεχνολογίας είναι να γερνά.
Ενόψει της Πρωτοχρονιάς, έως τον Δεκέμβριο ο κόσμος έχει τελειώσει. Ανησυχία και σύγχυση επικρατούν. Δείκτη της σύγχυσης αποτελεί το ημερολόγιο, όπως επιβεβαιώνεται από το ότι ο Δεκέμβριος θεωρείται δωδέκατος μήνας. Δεκέμβριος όμως στα λατινικά σημαίνει δέκατος, όπως ήταν ο μήνας στην αρχαία Ρώμη, όταν το νέο έτος άρχιζε τον Μάρτιο. Οι Ειδοί του Μαρτίου, που αντιστοιχεί στις 15 του μηνός, ήταν ημέρα θρησκευτικών εορτασμών και καταληκτική ημερομηνία αποπληρωμής χρεών. Ένα χρέος προς τη δημοκρατία ίσως θεώρησαν ότι εξοφλούν ο Βρούτος και άλλοι συνωμότες με 23 μαχαιριές εξοντώνοντας τον Καίσαρα.
Ετρούσκος οιωνοσκόπος σπλάγχνων είχε προειδοποιήσει για τη δολοφονία. Η τελευταία σύζυγός του Καλπουρνία είδε όνειρο ότι μαχαιρωμένος πέθανε στα χέρια της ο Καίσαρας. Δεν την άκουσε όμως. Αν άκουγε τη γυναίκα του, ίσως ζούσε. Ίσως ακόμη να υπήρχε η αυτοκρατορία. Ίσως ο Σαίξπηρ χρειαζόταν να ξαναγράψει τα δράματά του, υπό το φως μιας άλλης ιστορίας. Όλοι ξέρουν ότι η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια. Πρέπει και να φαίνεται. Ποιος ξέρει όμως πως δεν αρκεί να μη φαίνεται στον άντρα της ότι έρχεται το τέλος του κόσμου; Πρέπει και να μην έρθει.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Προφοριστές & γραφείς

_________
Περίπατοι γύρω από το κεφάλι μου
^____________

Στην καρδιά του εμπορικού κέντρου, στην άκρη ενός πεζοδρομίου, μια ιδιαίτερη εικόνα της Παναγίας περιμένει τον υποψήφιο αγοραστή. «Μ(ήτηρ) Θ(ε)ού» γράφει στην κορυφή. «Η Επτάσπαθη» προσδιορίζεται αριστερά, επαναλαμβάνοντας τον ίδιο χαρακτηρισμό με κυριλλική γραφή δεξιά. Πρόκειται για αντίγραφο μιας βυζαντινής εικόνας της Παναγίας της Επτάσπαθης, της «Πραΰνουσας ή Ἀπαλύνουσας τὰς κακὰς καρδίας», σύμφωνα με την πλήρη ονομασία της. Η Μητέρα του Θεού εικονίζεται με επτά σπαθιά: τα τρία ακουμπούν στον αριστερό ώμο, άλλα τρία στο δεξιό, ενώ το έβδομο, στραμμένο αντίστροφα, τρυπάει την καρδιά της από κάτω. Το μαγικοθρησκευτικό «7» της αρχαιότητας επανέρχεται στους χρόνους της Χριστιανοσύνης, σε ένα άλλο, εντελώς διαφορετικό πλαίσιο. Εδώ, η σημασία της κάθε μιας από τις επτά λόγχες είναι η κατανίκηση μιας εκδήλωσης του «πονηρού»: Το πρώτο σπαθί αφορά τις αρνητικές επιρροές και τους πειρασμούς. Το δεύτερο, τις ασθένειες και τις διάφορες ψυχικές και ψυχολογικές ταραχές. Το τρίτο, προβλήματα σε σχέση με το γάμο, τη γονιμότητα και τα παιδιά. Αλλάζοντας ώμο και σπαθιά έχουμε, αντιστοίχως: Το τέταρτο σπαθί, τις προσωπικές συμφορές (ατυχήματα, κίνδυνοι από ταξίδια κ.λπ.). Το πέμπτο, τη βασκανία, γλωσσοφαγιά, κακό μάτι και κατάρα, σε ενιαίο πακέτο. Το προτελευταίο σπαθί αφορά τις πλάνες, τις αδικίες και τις απάτες πάσης φύσεως. Όσο για το αντεστραμμένο έβδομο σπαθί, οι ερμηνείες διίστανται. Άλλοι, θεωρούν ότι αφορά τις εναπομένουσες εκδηλώσεις του «πονηρού»: Μίσος, οργή και θλίψη. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι συμβολίζει τις απέραντες θλίψεις και τον πόνο της καρδιάς που ένιωσε η Θεοτόκος στη διάρκεια της επίγειας ζωής της. Η κυριλλική γραφή στην εικόνα μαρτυρά την προέλευσή της: Η πρωτότυπη εικόνα βρίσκεται σε ένα χωριό, 5 χιλιόμετρα από την Μόσχα, και φυλάσσεται σε ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στην Επτάσπαθη Παναγία. Μια παράδοση στη Ρωσία αναφέρει ότι η εικόνα προστατεύει το σπίτι από αρνητικές δαιμονικές ενέργειες, όπως τον φθόνο, και για αυτό συνήθως την τοποθετούν στην είσοδο. Είναι άγνωστο, εντούτοις, αν η αποτρεπτική δύναμη της Επτάσπαθης διατηρεί την ισχύ της στην άκρη του πεζοδρομίου, εξουδετερώνοντας τις όποιες δαιμονικές ενέργειες σε αυτό το σημείο.

—Κοίτα, μου λέει. Εδώ το ’χω: στα χέρια μου. Μ’ αυτό κυκλοφορώ. Γιατί δεν γίνεται; Τι θα κάνουμε;

Ο Ηλίας ο Λογοθέτης, έξω από το θέατρο Μουσούρη που συναντηθήκαμε τυχαία, μου ’δειξε τον Γούντι Άλεν μου, τις μεταφράσεις μου. Εννοούσε τον «Θεό», το θεατρικό του στην αρχαία Ελλάδα, την υπέροχη εξτραβαγκάντσα εκείνη, τη δίδυμη με τον «Θάνατο», την άλλη εξαίρετη μαύρη του κωμωδία.

—Στο Ηρώδειο πρέπει να γίνει, Ηλία μου. Ξέρεις πόσα χρόνια το λέω, το προσπαθώ; Και με κοιτάνε σαν τρελό, και δεν καταλαβαίνουν τίποτα.
Και μαζευτήκαμε κι άλλο ένα βράδυ στου Αλέκου του Φασιανού, με τον Πανουσόπουλο μάλιστα μαζί μας, μπας και. Κι άλλοτε με τον Τζίμη τον Πανούση αλλού, κι όλοι ενθουσιασμένοι ήμασταν, αλλά ανίσχυροι, όλοι εμείς πάντοτε χωρίς παραγωγό, εκτός προγράμματος πάντα, μόνοι μας όταν θέλαμε κάτι από μόνοι μας.
Κι ο Ηλίας Λογοθέτης, ας το αγαπούσε, ας το ήθελε τόσο, δεν το είδε να γίνεται, δεν μπόρεσε να παίξει τον «Ηθοποιό» στον «Θεό».
Κι ακόμα και τώρα, που, ξεψυχισμένα πια, κάπου το προτείνω ξανά, πάλι όπως τότε με αντιμετωπίζουν, με κοιτάνε σαν τρελό, και δεν καταλαβαίνουν τίποτα.

( Από το ανέκδοτο βιβλίο Νουάρ στιγμές )

(Η επιλογή της νήσου τυχαία, χάριν του παραδείγματος... Η βέλτιστη προσαρμογή, κατά μετασχηματισμό ομοιότητας).

Οι κακές ειδήσεις παραγίνανε πολλές. Ας αποσυρθούμε σε μια ήσυχη γωνιά, μακριά από τον εκκωφαντικό θόρυβο και την κακοφωνία των ημερών.

Λι Τάι Πο  (701-762)

Το φθινοπωρινό φεγγάρι σιωπηλά φωτίζει τα πράσινα νερά,
και τα κορίτσια κωπηλατούν στη Νότια Λίμνη για να μαζέψουν νούφαρα.
Ο λωτός ανθίζει με τόση χάρη που μοιάζει να σιγοτραγουδά,
και ραγίζει τις καρδιές των κοριτσιών με το χλομό του κάλλος.