Μονάχα το μπλε / δεν βλέπουν οι πεθαμένοι…
Λουλούδια άσπρα δυνατά / στο φως της μέρας
Αρνείσαι ν’ ανεβάσεις τις στροφές / μεγάλη πιθανότητα να νιώθεις τρέμουλο και φόβο
Το κύμα του ολέθρου εισέδυσε ως τα βαθύτερα στρώματα και η καύση υπήρξε οξεία
Μονάχα οι θεοί ποντάρουν στην ύπαρξή μας. Πώς μας κοιτάζουν έτσι έξω απ’ τη λάσπη
Έκανε ένα μπαλάκι το χαρτομάντιλο με το χέρι του και το παράχωσε στην εσωτερική τσέπη του μπουφάν
Αποσπάσματα από την αλληλογραφία μου με τον Φλομπέρ
τρεις νύχτες όρθια μες στο νερό / να σε φωνάζω ζωντανή / χαμένη ήδη
Νύχτα θα ήθελα να είμαι σε ταινία του Bela Tarr | να βρέχω και να κάνω κρύο...
Τη βρήκες εκεί, στην άκρη του δωματίου, / με το ξύλο της φαγωμένο από χέρια που ξέχασαν να επιστρέψουν
Η σιωπή πλέον είχε γίνει συνώνυμη της προδοσίας
δεν μας κυβερνά αυτό που ξέρουμε / αλλά πρωτίστως ό,τι αγνοούμε
