Στις 5 Αυγούστου πέθανε η βραβευμένη με Νομπέλ (1993) Αφρο-Αμερικανίδα πεζογράφος Toni Morrison. Μυθιστορήματά της: The Bluest Eye (Το πιο γαλανό μάτι, 1970), Sula (Σούλα, 1973), Song of Solomon (Τραγούδι του Σολομώντα, 1977), Tar Baby (Μωρό από πίσσα, 1981), Beloved (Αγαπημένη, 1987), Jazz (Τζαζ, 1992), Paradise (Παράδεισος, 1997), Love (Αγάπη, 2003), A Mercy (Έλεος, 2008), Home (Σπίτι, 2012), God Help the Child (Ο Θεός να σώσει το παιδί, 2015).
«Η αγάπη δεν είναι ποτέ καλύτερη από εκείνον που αγαπά.»
(Το πιο γαλανό μάτι)
«Αν παραδιδόσουν στον αέρα, θα μπορούσες να πετάς.»
(Τραγούδι του Σολομώντα)
«Ο ρόλος της ελευθερίας είναι να ελευθερώσεις κάποιον άλλον.»
(Ομιλία σε τελετή αποφοίτησης στο Κολέγιο Μπάρναρντ το 1979)
«Δεν ζήτησα ποτέ από τον Τολστόι να γράψει για εμένα, ένα μικρό έγχρωμο κορίτσι στο Λορέιν στο Οχάιο. Δεν ζήτησα ποτέ από τον Τζόυς να μην αναφέρει τον Καθολικισμό ή τον κόσμο του Δουβλίνου. Ποτέ. Και δεν ξέρω γιατί θα έπρεπε να μου ζητηθεί να εξηγήσω τη δική σου ζωή σε εσένα. Έχουμε υπέροχους συγγραφείς να το κάνουν αυτό, αλλά εγώ δεν είμαι μία από αυτούς. Είναι αυτή η ιστορία του να είσαι παγκόσμιος, μια λέξη απελπισμένα απαλλαγμένη από κάθε νόημα για εμένα. Ο Φώκνερ έγραφε αυτό που υποθέτω θα μπορούσε να αποκληθεί τοπική λογοτεχνία και εκδιδόταν σε όλον τον κόσμο. Αυτό είναι που θέλω να κάνω. Αν προσπαθούσα να γράψω ένα παγκόσμιο μυθιστόρημα, θα ήταν νερό. Η ερώτηση που μου γίνεται υποκρύπτει τον υπαινιγμό ότι το να γράφεις για μαύρους ανθρώπους κατά κάποιον τρόπο μειώνει το γράψιμο. Όπως το βλέπω, υπάρχουν μόνο μαύροι άνθρωποι. Όταν λέω ‘άνθρωποι’, αυτό εννοώ.»
(Συζήτηση με τον Thomas LeClair στο περ. New Republic, 21 Μαρτίου 1981)
«Το γράψιμο για εμένα είναι μια προχωρημένη και αργή μορφή ανάγνωσης. Αν βρεις ένα βιβλίο που πραγματικά θέλεις να διαβάσεις αλλά δεν έχει γραφεί ακόμη, τότε πρέπει να το γράψεις.»
(Συνέντευξη στην εφ. The Cincinnati Enquirer, 27 Σεπτ. 1981, μετά από ομιλία στο Συμβούλιο Τεχνών του Οχάιο)
«Οι προσδιορισμοί ανήκουν στους προσδιοριστές, όχι στους προσδιοριζόμενους.»
(Αγαπημένη)
«Αν δεν μπορείς να το φανταστείς, δεν μπορείς να το έχεις.»
(Διάλεξη στο Πόρτλαντ, Όρεγκον το 1992)
«Μόνον η γλώσσα μάς προστατεύει από τον τρόμο των πραγμάτων χωρίς όνομα.»
(Oμιλία κατά την απονομή του Βραβείου Νομπέλ)
«Πεθαίνουμε. Αυτό μπορεί να είναι το νόημα της ζωής. Αλλά κάνουμε γλώσσα. Αυτό μπορεί να είναι το μέτρο της ζωής …»
(Ομιλία κατά την απονομή του Βραβείου Νομπέλ)
«Πιστεύω στη δύναμη της γνώσης και στην αγριότητα της ομορφιάς, οπότε, όπως το βλέπω, η ζωή σας είναι ήδη ένα έργο τέχνης – που περιμένει, απλώς περιμένει, από εσάς να την κάνετε τέχνη.»
(Ομιλία σε τελετή αποφοίτησης στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον το 2005)
