21 αφορισμοί

Η Ζέ­μα Πε­λι­σέρ [Gemma Pellicer] εί­ναι επι­με­λή­τρια λο­γο­τε­χνι­κών κει­μέ­νων και κρι­τι­κός λο­γο­τε­χνί­ας, γεν­νη­μέ­νη στη Βαρ­κε­λώ­νη το 1972. Έχει πτυ­χίο Ισπα­νι­κής Φι­λο­λο­γί­ας και Δη­μο­σιο­γρα­φί­ας από το Universidad Autónoma de Barcelona. Συ­νερ­γά­ζε­ται με πε­ριο­δι­κά όπως το Quimera και το Turia. Έχει εκ­δώ­σει δύο βι­βλία δι­η­γη­μά­των: La danza de las horas (Eclipsados, 2012) και Maleza viva (Jekyll & Jill, 2016). Το 2021 στις εκ­δό­σεις Renacimiento δη­μο­σί­ευ­σε το Medidas extremas, το πρώ­το της βι­βλίο με αφο­ρι­σμούς. Μα­ζί με τον Φερ­νά­ντο Βαλς συ­ντο­νί­ζει την ενό­τη­τα αδη­μο­σί­ευ­των μι­κρο­δι­η­γη­μά­των «Liebre por gato» στο λο­γο­τε­χνι­κό έν­θε­το Los diablos azules της εφη­με­ρί­δας infoLibre.
_{_________}

H συλ­λο­γι­κή από­δο­ση των αφο­ρι­σμών της Ζέ­μα Πε­λι­σέρ εί­ναι προ­ϊ­όν ερ­γα­στη­ρί­ου με­τά­φρα­σης που ορ­γά­νω­σαν και συ­ντό­νι­σαν ο Κων­στα­ντί­νος Πα­λαιο­λό­γος και ο Eduardo Lucena τον Νο­έμ­βριο του 2024.​ Συμ­με­τεί­χαν οι: Νε­φέ­λη Εμ­μα­νου­έ­λα Βο­λιώ­τη, Πά­νος Γε­ρά­κης, Χρι­στί­να Δη­μη­τρί­ου, Λα­μπρί­να Ιω­άν­νου, Μα­ρία Κο­λεύ­ρη, Μα­τί­να Μπίλ­λια, Χρυ­σού­λα Ξέ­νου, Μυρ­σί­νη Πάρ­σα­λη, Γε­ωρ­γία Πα­τι­νιώ­τη, Γιώ­τα Ρό­μπο­λα, Τζί­να Ρου­μπέα, Βά­σω Χρη­στά­κου.

La vida nos condena a traición a que sigamos viviéndola.

Η ζωή μάς κα­τα­δι­κά­ζει ύπου­λα να συ­νε­χί­σου­με να τη ζού­με.

*

También la rabia puede devenir en pócima milagrosa.

Ακό­μα και η ορ­γή μπο­ρεί να με­τα­τρα­πεί σε θαυ­μα­τουρ­γό φίλ­τρο.

*

Las pasiones nos amordazan.

Τα πά­θη μάς φι­μώ­νουν.

*

La inquietud de saberse vivo.

Η ανη­συ­χία τού να ξέ­ρεις πως εί­σαι ζω­ντα­νός.

*

Determinadas certezas nos infunden una incertidumbre aún mayor.

Κά­ποιες βε­βαιό­τη­τες μας προ­κα­λούν ακό­μα με­γα­λύ­τε­ρη αμ­φι­βο­λία.

*

Dejémonos de cuentos: la verdadera realidad es la soñada.

Τέρ­μα τα πα­ρα­μύ­θια: η αλη­θι­νή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα εί­ναι αυ­τή που ονει­ρευό­μα­στε.

*

Según las ciencias económicas, no somos más que baratijas en un mercado de saldos.

Σύμ­φω­να με τις οι­κο­νο­μι­κές επι­στή­μες, δεν εί­μα­στε πα­ρά μπι­χλι­μπί­δια σε πα­ζά­ρι.

*

Dominados por el medio, abocados al pánico.

Υπο­ταγ­μέ­νοι στο μέ­σο, οδη­γού­με­νοι σε πα­νι­κό.

*

Empezar a destiempo. Fuera del tiempo.

Αρ­χή σε λά­θος χρό­νο. Πέ­ρα από τον χρό­νο.

*

La nostalgia nos colma de anhelos insatisfechos.

Η νο­σταλ­γία μάς κα­τα­κλύ­ζει με ανεκ­πλή­ρω­τους πό­θους.

*

Los otros son nuestras verdaderas máscaras.

Οι πραγ­μα­τι­κές μας μά­σκες εί­ναι οι άλ­λοι.

*

Las amistades se consolidan en el amor. Sólo algunos amores se consolidan en la amistad.

Οι φι­λί­ες εδραιώ­νο­νται στην αγά­πη. Μό­νο ορι­σμέ­νες αγά­πες εδραιώ­νο­νται στη φι­λία.

*

El buen microrrelato tiene tantas acepciones como una definición extensa de diccionario.

Το κα­λό μι­κρο­δι­ή­γη­μα έχει τό­σες ερ­μη­νεί­ες όσες κι ένας εκτε­νής ορι­σμός στο λε­ξι­κό.

*

No hay amores absolutos ni absolutos desamores. También aquí la inteligencia nos condena al justo medio.

Δεν υπάρ­χει ού­τε από­λυ­τος έρω­τας ού­τε από­λυ­τη ερω­τι­κή μα­ταί­ω­ση. Και σ’ αυ­τό η νοη­μο­σύ­νη μάς κα­τα­δι­κά­ζει στη μέ­ση λύ­ση.

*

Con la edad lo obvio empieza a ofendernos.

Με­γα­λώ­νο­ντας το προ­φα­νές αρ­χί­ζει να μας θί­γει.

*

La felicidad que no nos merecemos nos sabe mejor.

Η ευ­τυ­χία που δεν μας αξί­ζει έχει κα­λύ­τε­ρη γεύ­ση.

*

El pasado nos cambia la vida.

Το πα­ρελ­θόν μάς αλ­λά­ζει τη ζωή.

*

Las frustraciones nos convierten en dóciles verdugos.

Οι απο­γοη­τεύ­σεις μάς με­τα­τρέ­πουν σε πει­θή­νιους δή­μιους.

*

De tanto desearlo, perpetuamos lo que no quisiéramos que existiera hasta hacerlo inolvidable.

Επι­θυ­μώ­ντας το τό­σο, διαιω­νί­ζου­με αυ­τό που δεν θα θέ­λα­με να υπάρ­χει μέ­χρι να γί­νει αλη­σμό­νη­το.

*

Con la edad nos volvemos todos terriblemente audaces.

Με­γα­λώ­νο­ντας γι­νό­μα­στε όλοι τρο­μα­κτι­κά θαρ­ρα­λέ­οι.

*

Las segundas oportunidades son, a menudo, auténticos amagos de vida.

Οι δεύ­τε­ρες ευ­και­ρί­ες εί­ναι, συ­χνά, γνή­σιες προ­σποι­ή­σεις της ζω­ής.