Η μελέτη των παραμέτρων

Κα­τα­γρα­φές

Εί­μαι μό­νος μου
αλ­λά κά­που πη­γαί­νω
Σ’ ένα φά­ρο στο Δού­να­βη
Φαί­νε­ται ονει­ρι­κό;
Οι όχθες εί­ναι μες στις λά­σπες

Γύ­ρω μου
χα­λα­σμός Κυ­ρί­ου
κι εγώ να ρω­τάω
αν μια λέ­ξη μπο­ρεί
να με κά­νει κα­λύ­τε­ρο

μα­γιάκ στα ρω­σι­κά ση­μαί­νει φά­ρος

Και τώ­ρα τι;

Ισο­λο­γι­σμός

Και οι ξη­ροί καρ­ποί
χρειά­ζο­νται νε­ρό

Αν συ­νε­χί­σει έτσι το πράγ­μα
θα απο­κτή­σουν αγκά­θια
– να διώ­χνουν αν­θρώ­πους και που­λιά –
και θα λε­πτύ­νουν τα φύλ­λα τους
– να μην σπα­τα­λά νε­ρό το πρά­σι­νο –
κι έτσι να πουν
όχι πια σκιά
με άπλε­το φως ψά­ξε
από­ρη­σε πιο πο­λύ
για το τι υπάρ­χει
μέ­σα μου

Ευ­χή δεν σου δί­νω

Με ονό­μα­τα πα­λιών θε­ών
βα­φτί­ζουν τις επεν­δύ­σεις
– αφού στο­χεύ­ουν στην κο­ρυ­φή –
και βιά­ζο­νται ενώ
αρ­γά ωρι­μά­ζει ο άν­θρω­πος
που ζει
και πα­τά­ει στη Γη
τη Γη
που απο­τρέ­πει τις κο­ρυ­φές
να ψη­λώ­σουν πο­λύ

Η θά­λασ­σα αυ­τό
το γεύ­ε­ται
Ανα­και­νί­ζε­ται ο βυ­θός
κι ο Πο­σει­δώ­νας δεν έχει
πού να στα­θεί
– Πρέ­πει να σπά­σει ο θρό­νος για να ξα­να­φτια­χτεί

Στο με­τα­ξύ

Ψά­χνω μέ­σα στα προ­ελ­λη­νι­κά μου φύ­λα
για­τί κα­τέ­λη­ξα στις τά­ξεις του ιπ­πι­κού
Περ­νάω μέ­ρες ολό­κλη­ρες χω­ρίς λέ­ξη
Τα πα­ραγ­γέλ­μα­τα δεν τα με­τράω
Με πο­νά­νε οι εντο­λές
για­τί νιώ­θω τον αριθ­μό

Ανά­βω φω­τιά με τον πα­λιό τρό­πο
και με κο­ροϊ­δεύ­ουν
Δεν μου βγαί­νει φω­νή
Πα­ρα­κα­λάω να με εξο­ρί­σουν
Όμως φτιά­χνω τα κα­λύ­τε­ρα πέ­τα­λα
Τα ζη­λεύ­ουν οι μου­σι­κοί
Δεν θέ­λω ν' αφή­σω την τέ­χνη μου

Σή­με­ρα πε­ρι­μέ­νω αυ­τούς
που θα μου φέ­ρουν το σί­δη­ρο
Αυ­τούς θα ρω­τή­σω
Αφού σκά­βουν θα ξέ­ρουν
τι φυ­τρώ­νει δί­πλα στη ρί­ζα του κα­κού

Η σιω­πή του Άτλα

Προ­σπα­θώ να βρω
το σω­στό φως
και τι να κό­ψω απ’ την ει­κό­να
Θ’ αφή­σω τα δέ­ντρα;
Συ­νε­χί­ζω μέ­χρι να μά­θω
αν η από­φα­σή μου θα απο­δει­χθεί
πιο δυ­να­τή απ’ τη φύ­ση
Και δια­λέ­γω
τη στιγ­μή
με το άλο­γο μα­κριά
για να δεί­ξω
τι δεν μπο­ρώ να πιά­σω
για να επαί­ρο­μαι
ότι ήμουν μπρο­στά
όταν χά­θη­κε η προ­σευ­χή