Πράσινος θάνατος
Όποιος αντέξει παραπάνω,
ας θυμηθεί,
με την τελευταία του εκπνοή
να σβήσει τον ήλιο.
Μην τον αφήσουμε άδικα να καίει·
δεν λέγαμε για ’μας
πως είναι αναμμένος;
Τικ τακ Τικ τακ
Με ξύλινα ποδάρια
ο χρόνος
δραπετεύει…
Ύψωσε
Ύψωσε
τα γαλάζια της πανιά
κι απέπλευσε
Έκτοτε η θάλασσα
συνέχεια ταξιδεύει…
