Δύο ποιήματα

Το μηδέν και το ένα

Ανάμεσα στο μηδέν και το ένα
εκεί να ψάξουμε
εκεί
που συντελείται το άπειρο
στη φευγαλέα λάμψη του αναπάντεχου
ανάμεσα στην εισπνοή και την εκπνοή
να κολυμπήσουμε
στην απέραντη θάλασσα
τ’ άχρηστα ρούχα μας θα διαλύονται στην άμμο
και δε θα μας ζητήσουν το λόγο
γιατί θα ξέρουν
πως ό,τι είχαν να κάνουν το έκαναν
κι εμείς έχουμε έναν κόσμο να κατοικήσουμε

Πάουλ Κλέε, «Κόκκινη γέφυρα», 1928
Πάουλ Κλέε, «Κόκκινη γέφυρα», 1928



Πάουλ Κλέε

Πρώτα τα δάχτυλα του ποδιού
στο κόκκινο τετράγωνο
τριάντα έξι κι έξι
αφήνω τα ρούχα μου
παίρνω ανάσα
φτάνω στο βυθό
Ξαπλωμένο στο κίτρινο μαξιλάρι
σκεπασμένο με την πράσινη κουβέρτα
κοιμάται το παιδί
Στο διάφανο όνειρό του
μπροστά στα μάτια μου
ο Σεβάχ
Να του χαϊδέψω τα μαλλιά;
Να του ισιώσω τα σκεπάσματα;
μα ποια είμ’ αλήθεια εγώ
για να διασχίσω τ’ όνειρο;

 

αυτόν το μήνα οι εκδότες προτείνουν: