Fantasia super Partita BWV 1013

Η πε­ζο­γρα­φία εί­ναι για να απο­φεύ­γε­ται η ποί­η­ση
Τά­κης Γραμ­μέ­νος, «Απο­κα­λυ­πτι­κά της Εσπε­ρί­ας, XIV»
(Ιω­νι­κά και βό­ρεια ποι­ή­μα­τα, 1972-2014)

Αλε­μάντ

[όλο και πιο άσπε­ρα όλο και πιο αντ άστρα]

Σε τού­τη τη θαλ­πω­ρή μέ­σα στων γεν­νή­σε­ων και ανα­γεν­νή­σε­ων την αδια­τά­ρα­κτη ροή θρο­ΐ­ζει πού­που­λο στα νώ­τα τα στι­βα­ρά του ανέ­μου Ζωή νέα μο­νό­φω­νη γλυ­κιά ανα­πνιά στο κα­τώ­φλι της ψυ­χής σου Αρ­ρη­το­λε­πτό­πνευ­στη Από­κο­τη σα νε­οσ­σός που δο­κι­μά­ζει τα φτε­ρά του το βά­ρος του μι­κρού κορ­μιού του να ση­κώ­σουν με άλ­μα­τα απα­νω­τά οπι­σθο­βα­ρή που ξε­περ­νούν όλα τα σύρ­μα­τα του πε­ντα­γράμ­μου τα γραμ­μέ­να Όλο και πιο μα­κρι­νά πη­δή­μα­τα στο διά­στη­μα Με­τάρ­σια από τη βα­ρύ­τη­τα ν΄απαλ­λα­γούν ψη­λά ν΄ανέ­βουν τη γα­λη­νιαία στρα­τό­σφαι­ρα Ν’ απα­ντή­σουν τη δύ­να­μη που θα τα κα­θη­λώ­σει σε νέα προ­σγεί­ω­ση και ανά­παυ­λα με νέ­ας ανα­γω­γής εκ­φο­ρά ως την πιο ψη­λή που μαρ­τυ­ρεί­ται κυ­πά­ρισ­σου ευ­λύ­γι­στη κο­ρυ­φή Εξέ­δρα ωδι­κή της γο­ε­ρής κραυ­γής μιας άνοι­ξης ακα­τά­λη­κτης Που ακα­τά­λη­πτη σε ατέρ­μο­να αρέ­σκε­ται επι­στρο­φή με κόκ­κι­νους συρ­μούς τα­χείς της πα­πα­ρού­νας αντ σό­λι ντέο γκλό­ριαμ

Κου­ράντ

Το τέ­λος εί­ναι η αρ­χή
Πιά­σου απ’ του τρα­γου­διού
την τε­λευ­ταία πνοή
Πώς του ζέ­φυ­ρου σβή­νει
Και χά­νε­ται η ψυ­χή
μες στα κλα­διά
και φλό­γα ολάν­θι­στη ανά­βει και ξυ­πνά
μιας άν­θη­σης πρωί

Άγου­ρη αβέ­βαιη στην αρ­χή
Του τρα­γου­διού μια δο­κι­μή
ψη­λα­φι­στή
που με κομ­μέ­νη ανά­σα
πα­λεύ­ει
Για να θυ­μη­θεί
όσα της μνή­μης το πα­λά­τι
κρύ­βει σε δώ­μα­τα κλει­στά
απ’ όπου έχει ο χρό­νος
αρ­πά­ξει και πε­τά­ξει κρύ­ψει
τα κλει­διά
Πόρ­τες σαν κι αυ­τή
στο που­θε­νά
ανοί­γου­νε μό­νο με μια
ευ­χή
ή
μ’ ένα νεύ­μα
αδιό­ρα­το
κλε­φτό
τέ­μπο σπα­λιά­το τό­σο απα­λό
όσο το διά­φα­νο της θά­λασ­σας γλυ­πτό
σε αμ­μου­διά απά­τη­τη αυ­γι­νή
ακί­νη­το κα­λο­και­ρι­νό πρωί
όπου του ήλιου το τρα­γού­δι κα­τε­βαί­νει
ανά­λα­φρα ντυ­μέ­νο νύ­χτα ερι­χθώ και δρό­σι­νη
νύ­χτα κυ­κλι­κή

Σα­ρα­μπάντ

Τώ­ρα τα που­λιά ανα­παύ­ο­νται στις δάφ­νες του πε­τάγ­μα­τός τους Διέ­σχι­σαν ωκε­α­νούς διέ­σχι­σαν πε­διά­δες πά­μπες σα­βά­νες στέ­πες πε­λά­γη τε­νά­γη βάλ­τους και βου­νά Με το μι­σό μυα­λό τους να κοι­μά­ται πέ­το­ντας στα στι­βα­ρά τα νώ­τα των ανέ­μων Το άλ­λο μι­σό εγρή­γο­ρο ν’ απο­δη­μεί ονει­ρο­πο­λώ­ντας Ονει­ρο­σύ­ρο­ντας Τώ­ρα θυ­μού­νται αε­ρο­δρο­μούν στη ρέμ­βη αφη­μέ­να Τα όνει­ρά τους εμπι­στεύ­ο­νται όπως πα­λιές αγά­πες Μ’ όλο που το εγκάρ­διο ξύ­λο τους σκο­τεί­νια­σε και απο­σα­θρώ­θη­κε Κρα­τούν ακό­μα σκέ­λε­θρα σομ­φά πι­κρή αντο­χή Κό­μη αραιή δέ­ντρου πα­λιού να εκ­πτύσ­σει δά­χτυ­λα δει­κτι­κά Ψη­λά ξα­νοίγ­μα­τα αλ­κής χρυ­σά και γα­λα­νά σύν­νε­φα σκο­τει­νά τε­φροί ου­ρα­νοί μια προσ­δό­κι­μη χρυ­σή βρο­χή να πέ­σου­νε έτοι­μα στη χα­μο­γή Με­τά να σιω­πού­νε τα που­λιά Τού πό­νου να λε­πτύ­νε­ται η αιχ­μή Ικε­σία να γε­νεί απελ­πι­σμέ­νη αλ­γει­νή Πα­ρά­πο­νο ρη­χό μα και βα­θύ Δα­κρύ­ων λι­μνού­λα σε κή­που πα­ρυ­φή Γυ­ρί­νου και λι­μπε­λού­λας η μο­νιά η κρυ­φή Όπου ο νάρ­κισ­σος κα­θυ­στε­ρεί για να κα­θρε­φτι­στεί Και η νυμ­φαία αρ­γή πα­ρη­γο­ρεί της κοι­μι­σμέ­νης Οφή­λιας τη μο­να­ξιά Κλά­μα ορ­φα­νού παι­διού Βέ­λα­σμα ανή­μπο­ρο αρ­νιού λε­πτό αντη­χεί αση­μέ­νιο από πα­λιά Σω­παί­νει και ξα­να­κλαί­ει σι­γα­νά

Εγ­γλέ­ζι­κη μπου­ρέ

Τε­λι­κός θρί­αμ­βος τερ­ψι­χο­ρι­κός Δε­ξιο­τέ­χνης του πε­τάγ­μα­τος ο νε­οσ­σός Νέα πα­τή­μα­τα σε βή­μα­τα πα­λιά Αυ­το­σχε­δια­σμός με σι­γου­ριά ανέ­με­λη κλώ­νου που την και­νούρ­για άν­θη­σή του στου ανέ­μου το σφυγ­μό τη συ­να­ντά μες στου χει­μώ­να την κα­τά­κλει­στη καρ­διά Σε απε­λεύ­θε­ρους ρυθ­μούς παί­ζουν με φως παί­γνια που­λιά πα­λιά Σαν ψυ­χαν­θή με­τα­ξω­τά που ντύ­θη­καν λε­πι­δό­πτε­ρα και λά­μπουν από­κο­σμα δια­μα­ντι­κά Στέμ­μα­τα σε με­γά­λα μέ­τω­πα θα­λασ­σι­νά Θά­λασ­σας που μή­τε αρ­χί­ζει μή­τε τε­λειώ­νει που­θε­νά Τό­σα επι­χει­ρή­μα­τα χο­ρευ­τι­κά Ξε­κου­κι­σμέ­να σαν τις χά­ντρες του κο­μπο­λο­γιού Που στά­ζουν μου­σι­κή Ένα ένα Γυά­λι­νες μι­κρές χα­ρές Στης λο­γι­κής τις πα­ρυ­φές Ως τις ακραί­ες τους συ­νέ­πειες μου­σι­κά φερ­μέ­να —μου­σι­κά—