Ποιήματα που μου αρέσουν υπερβολικά

Μετάφραση: Σάκης Σερέφας
Ποιήματα που μου αρέσουν υπερβολικά



Αυ­τή που προ­λέ­γει το μέλ­λον

Εί­μαι βέ­βαιη ότι θα γί­νε­τε πο­λύ ευ­τυ­χι­σμέ­νη μ’ αυ­τό το σου­τιέν, μα­ντάμ,
μου εί­πε, μ’ ένα μα­νι­κιούρ βα­θύ­τα­τα κόκ­κι­νο
κα­θώς άνοι­γε το συρ­τά­ρι του τα­μεί­ου της.
Φυ­σι­κά δεν την ρώ­τη­σα πώς το ήξε­ρε και τό­λε­γε αυ­τό.

Ποιος εί­ναι τό­σο αυ­θά­δης για να αμ­φι­σβη­τή­σει μια διο­ρα­τι­κή,
μια ει­δι­κή στις δια­γνώ­σεις, μια οιω­νο­σκό­πο;
Εί­χε δί­κιο όμως. Μό­λις δί­πλω­σε

το τα­ντε­λέ­νιο ρου­χά­κι —με την ετι­κέ­τα του να κρέ­με­ται αμέ­ρι­μνη—
και μου του έδω­σε πά­νω από τον πά­γκο
μέ­σα στην φρα­μπουάζ-ροζ σα­κού­λα του, τα κέ­φια μου έφτια­ξαν.

Έξω, η κί­νη­ση του δρό­μου χω­ρί­στη­κε στα δυο, σαν την Ερυ­θρά Θά­λασ­σα:
ο ήλιος εμ­φα­νί­στη­κε και λά­μπρυ­νε τους δια­βά­τες
οι οποί­οι μου αντα­πο­δί­δαν νευ­ρι­κά τα τυ­χαία μου χα­μό­γε­λα.

Οι μέ­ρες κι οι εβδο­μά­δες ντύ­θη­καν με μια υπερ­φυ­σι­κή αχλύ
κα­λής διά­θε­σης. Ποιος ξέ­ρει για­τί; Να εί­σαι κυ­νι­κή αν πρέ­πει:
εγώ απλώς κα­τα­γρά­φω τη δια­δο­χή των γε­γο­νό­των.




Ποιήματα που μου αρέσουν υπερβολικά


Η Βρε­τα­νί­δα ποι­ή­τρια Connie Bensley (1929) ερ­γά­στη­κε ως γραμ­μα­τέ­ας και δα­κτυ­λο­γρά­φος σε ια­τρεία. Το ποί­η­μα πε­ρι­λαμ­βά­νε­ται στη συλ­λο­γή Finding a Leg to Stand On : New & Selected Poems, Bloodaxe Books, Nέα Υόρ­κη 2014.

ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
 

αυτόν το μήνα οι εκδότες προτείνουν: