Η γελοιογραφία στάλθηκε από την Αργεντινή και την υπογράφει η Μαρλένε Πόλε. Η βραβευμένη σκιτσογράφος, γελοιογράφος και εικονογράφος, με συμμετοχές σε Διεθνή Φεστιβάλ και Διαγωνισμούς, έχει εκθέσει και δημοσιεύσει δουλειά της σε Ευρώπη, Ασία και Νότια Αμερική, ενώ κατέχει σημαντική θέση στον παγκόσμιο χάρτη της σάτιρας. Είναι αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Οργανώσεων Γελοιογράφων (FECO) και συνεργάζεται με το Διεθνές Δίκτυο για τα Δικαιώματα των Γελοιογράφων (CRNI) και άλλους οργανισμούς. Η γελοιογραφία της, με τίτλο «Στο δρόμο» και πρωταγωνιστή τον ήρωα του Θερβάντες, συνοδεύεται από ένα κείμενο, στο οποίο εξηγεί το πώς και το γιατί αυτής της ιδέας:
«Από την άφιξη του Διαδικτύου και των παραγώγων του, το αγαπημένο μας βιβλίο με τη ζεστή μυρωδιά του χαρτιού έχει υποστεί, εδώ και εκεί, σημαντικά σημάδια περιφρόνησης. Σταδιακά, διαμορφώθηκε μια κοινωνία που δείχνει ανίκανη να αφήσει τα κινητά της στις τσέπες. Είναι γνώριμη η εικόνα των ανθρώπων που περπατούν πέρα δώθε, όλο και πιο σκυμμένοι στις οθόνες των κινητών τους και απόλυτα συγκεντρωμένοι σε ποιος ξέρει τι πράγματα. Μοιάζουν να είναι θέματα ζωής και θανάτου για αυτούς. Σίγουρα δεν διαβάζουν Σαραμάγκου, Τόμας Μπέρνχαρντ, ή το θεϊκό Δάντη. Ο θυμός που ένιωθα βλέποντας τόσο κόσμο να υποβάλλεται σε αυτή την τεχνολογική σκλαβιά, μου έδωσε την ιδέα.»
Ο φαντασιόπληκτος ευπατρίδης της παγκόσμιας λογοτεχνίας γίνεται, μεταχρονολογημένα, πρωταγωνιστής στη γελοιογραφία της Μαρλένε Πόλε. Η ίδια γράφει για αυτή τη μετάθεση: «Ο Δον Κιχώτης της Λα Μάντσα, ένας χαρακτήρας που επινοήθηκε από τον Μιγκέλ ντε Θερβάντες τον 17ο αιώνα και είναι γνωστός για την αγάπη του στο διάβασμα, εμφανίζεται εδώ σε ένα φαινομενικά άγνωστο μέρος. Ο κλασικός Δον Κιχώτης αναδύεται σε μια εποχή που δεν του ανήκει. Άνθρωποι σκυμμένοι και συγκεντρωμένοι στα τηλέφωνά τους δεν παρατηρούν την παράξενη παρουσία του ιππότη με τη θλιβερή φιγούρα. Υπάρχουν μόνο δύο άτομα τα οποία αντιλαμβάνονται κάτι: η γυναίκα που ενοχλείται γιατί βλέπει το βήμα της να αναχαιτίζεται και ένα παιδί, πλάτη στο κάδρο, που τον κοιτάζει με περιέργεια. Πιστεύω ότι θα είναι η περιέργεια αυτού του παιδιού που θα αποκαταστήσει μια μέρα την ευχαρίστηση της ανάγνωσης των βιβλίων με την αξεπέραστη μυρωδιά του χαρτιού.»
