Θερινά

α΄, βρά­δυ

βρά­δυ, ναι,
και κα­λο­καί­ρι
βλέ­πεις τον στρο­βι­λαν­θό,
ψά­χνεις το στρο­βι­λα­στέ­ρι,
βλέ­πεις στο αρ­χο­ντο­χω­ριό, την ακρί­δα, τον κο­ριό
και σε μιαν εφη­με­ρί­δα χώ­νε­ται μια νυ­χτε­ρί­δα

βλέ­πεις στην με­γά­λη οθό­νη, σε ἠ-μπερ­ντέ ή σε σε­ντό­νι,
να περ­νά­ει χε­λι­δό­νι και ο παπ­πούς σου σε χο­ρό

και η Ωραία απ’ το Πέ­ραν
θα φα­νεί στο Υπερ­πέ­ραν

^{[30/5/2020 (ΙV)]}

β΄, λι­νό

βο­τσά­λα­βου­τώ­ντας,
κα­λο­καί­ρι μι­λώ­ντας

απλω­μέ­νο λι­νό
όχι μό­νο ως εκεί
που σου δεί­χνει το χέ­ρι

κα­λο­καί­ρι κοι­τώ­ντας
μα το σχή­μα-του
πα­ρα­δέχ
δεν το ξέ­ρω

όσα σβή­νουν στο σκό­τος
άλ­λα τό­σα στο φως

^[2016-7]

γ΄, Paestum

λό­γος λά­ρου σκιή
και οι κο­λο­κύ­θες στα ανοι­χτά
πυ­ξί­δες, πες, τού κα­τι­τί­πο­τε

νή­σος λευ­κή του φελ­λι­ζόλ περ­νά
νά­χει, για να πια­στεί, να μην χα­θεί,
η σφή­κα η πο­λύ­πλαγ­κτος

κι εσυ, Πο­σει­δω­νιά­τη,
ο σκου­πι­δύ­της εί­σαι που βυ­θί­ζε­ται

τώ­ρα κοι­τάς ψη­λά
ηλιο­κνη­ρός μες στο νε­ρό
μια σακ­κού­λα δια­φα­νή
γα­λά­ζια βλέ­πεις μέ­δου­σα

^{[30/5/20 (VI) & 4/6/2020]}

δ΄, τζί­τζι­ρες

awop-bop-a-loo-mop, a-lop bam bom!
οι ελά­χι­στες λέ­ξεις για να πε­ρι­γρά­ψεις πλή­ρως το ροκ εν ρολ

τέ­τζι-τί­τζι τί­τζι-τί­τζι, τε­τζίτ-τζικ—τζίτ!
οι ελά­χι­στες λέ­ξεις για να πε­ρι­γρά­ψεις πλή­ρως το κα­λο­καί­ρι

ε΄, εληές

εληές που μι­μού­νται χα­λά­σμα­τα
και χα­λά­σμα­τα που μι­μού­νται εληές
γραμ­μέ­νες με ήτα

στ΄, Κα­ρα­α­λή κα­λο­καί­ρι

σώ­μα­τά πως λι­κνί­ζο­νται
τα χρυ­σό­γε­λα σχή­μα­τα
κά­ποιοι δεν χα­ριε­ντί­ζο­νται
στο νε­ρό μια άγρια όψι

Κων­στα­ντί­νος Κα­νά­ρης
με μια σκέ­ψι στα­χτί

^[2017]