Αλήθεια τώρα με πιστεύεις;
Ξημέρωμα θαμπό στης Αργολίδας το αποψιλωμένο ελικοδρόμιο. Ο Προμηθέας επεστράφη στον αητό του. Στους ασημένιους δίσκους κεφαλάκια πλαγιαστά, με μαραμένα χαμομήλια για στολίδι και την χυδαία έκφραση του σφάγιου που ακούει —θέλοντας και μη— ως τον βαθύτερο της ύπαρξής του ύπνο, τις ερμηνείες να σκεπάζουν τους μπαλτάδες. Κι έπειτα εκείνο το προγκρέσιβ ροκ «στης Κλυταιμνήστρας την ποδιά» από το κόρους των μυγών το ακατάπαυστο.
Ήμουν στο στόμα φιλημένη
Παραληρούσα τον Απόλλωνα — χτυπιόμουν
και δεν με πίστευε κανείς
