Τους κάναμε σκόνη, λένε οι οπαδοί των δικών μας χωμάτων, όταν μετεωρολόγοι ή άλλοι μετέωροι λόγιοι αρχίζουν να προειδοποιούν ότι έρχεται αφρικανική σκόνη. Πρόκειται για κάτι σκοτεινό, αλλά εξαιρετικά λεπτό, σχεδόν επεξεργασμένο, όπως με μισό μάτι θεωρούν κάποια εκθέματα σε παγκόσμια μουσεία, που εκθειάζουν τελετουργήματα των ιθαγενών με τρόπο που οι ίδιοι θα αδυνατούσαν. Από το βάθος της κώφωσης αμυδρά ακούγονται ταμ ταμ και ήχοι από χείλη, καθώς βυζαίνουν τους λαιμούς αρχαίων αναψυκτικών. Μάο μάο, ακούγεται να ψιθυρίζουν Ζουλού ή στους αντίποδες Μαορί, λες και είναι Κινέζοι.
Έτσι όμως είναι οι πρωτογενείς πολιτισμοί. Κάποια στιγμή γίνονται σκόνη. Είναι τόσο λεπτή, που διεισδύει παντού. Κάτω από κλειστά παράθυρα και μπαλκονόπορτες στα καλύτερα σπίτια. Μέσα από μπλούζες, παντελόνια και φουστάνια, φτάνοντας έως τα άγδυτα της ευρωπαϊκής ψυχής, που αντικατοπτρίζονται στα άδυτα του σώματος. Μια τόσο επίμονη σκόνη, όπως η αφρικανική, συνεπάγεται νέες επιχωματώσεις, αντίστοιχες όσων Σοφοί Σάπιενς είχαν υποστεί με επί του χώματος ή σε σπηλιές διασταυρώσεις με ομοειδή όντα. Τι ζωώδες εκτόπισμα διαθέτει ο άνθρωπος, διαρκώς διαπιστώνουν οι χορτοφάγοι, ενώ αθόρυβα κανιβαλίζουν τους φυτικούς συγγενείς τους, που μπροστά σε τέτοια ζώα δεν θέλουν να έρπουν, ούτε καν οι κισσοί και οι κληματσίδες.
Υπάρχει ασφαλώς και η άλλη πλευρά, που πάντοτε υπάρχει, ακόμη και όταν δεν θέλεις να τη δεις, ακόμη και αν σε καταγγέλλουν ως αρνητή της ομάδας σου, όταν τη βλέπεις. Από τη σαβάνα μητέρες μαζεύουν τα παιδιά, που παίζουν παριστάνοντας τα μικρά λιοντάρια. Κλείνονται στις καλύβες τους, τρύπες βουλώνουν με άχυρο ή ό,τι άλλο βρουν και με ανένδυτα χέρια. Γυμνές μητέρες καλύπτουν τα μάτια στο κεφάλι τους με τη μπούρκα της εθελοτυφλίας και με τα κρεμασμένα στήθη τους τα πρόσωπα των παιδιών. Προσέξτε, ψιθυρίζουν, έρχεται. Έρχεται ευρωπαϊκή σκόνη.
