Αποσύρθη ο Διοσκουρίδης ο Πεδάνιος
απόκαμνε από τα τόσα τραύματα της μάχης.
Πεσσούς να ακουμβά, έλαια εμποτισμένους,
σφενδόνες ελαστικές γύρω από μέλη άλγους.
Όσο να πεις, χρόνια ιατρός στες λεγεώνες
Ασία, Ελλάδα, Αφρική, η κόπωσις ήτο μεγάλη.
Στης τέντας τώρα την αχλύ και το ημίφως
διατάζει: Δούλε, αργά του καζανιού η ανάδευσις,
δε θέλουν βία το κενταύριον και η άτροπος.
Πλην όμως, πάντα με το χέρι το αριστερό
–κατά τες συνταγές αρχαίων Ελλήνων ριζοτόμων–
για να’ ναι ισχυρότερο το μείγμα.
Περί επουλώσεως παλαιών τραυμάτων.
Νέα επιστήμη τώρα πια.
Τι ωφελούν η αρχαίες μαγγανείες;
Βιάζεται λίγο όπιο υπνοποιό να στάξει στο κρασί του.
Όχι πολύ – δυο τρεις σταγόνες είναι θαρρώ, αρκετές
την ρέμβην να επιφέρουν .
Και να: κοντά του σα σκιά, το πατρικό του στην Ανάζαρβο,
και χρόνια πριν, τα μάτια εκείνα του σαπφείρου.
Αχ τα μάτια εκείνα τα σαπφείρινα του Έλληνα
που η στυπτηρία δεν του ανέκοπτε το αίμα.
