Αποσύρθη ο  Διοσκουρίδης ο Πεδάνιος
απόκαμνε από τα τόσα τραύματα της μάχης.
Πεσσούς να ακουμβά, έλαια εμποτισμένους,
σφενδόνες ελαστικές γύρω από μέλη άλγους.

Όσο να πεις, χρόνια ιατρός στες λεγεώνες 
Ασία, Ελλάδα, Αφρική, η κόπωσις ήτο μεγάλη.

Στης τέντας τώρα την αχλύ και το ημίφως
διατάζει: Δούλε, αργά του καζανιού η ανάδευσις, 
δε θέλουν βία το κενταύριον και η άτροπος.
Πλην όμως, πάντα με το χέρι το αριστερό
–κατά τες συνταγές αρχαίων Ελλήνων ριζοτόμων–
για να’ ναι ισχυρότερο το μείγμα.

Περί επουλώσεως παλαιών τραυμάτων.
Νέα επιστήμη τώρα πια. 
Τι ωφελούν η αρχαίες μαγγανείες;

Βιάζεται λίγο όπιο υπνοποιό να στάξει στο κρασί του. 
Όχι  πολύ – δυο τρεις σταγόνες είναι θαρρώ, αρκετές
την ρέμβην να επιφέρουν . 
Και να: κοντά του σα σκιά, το πατρικό του στην Ανάζαρβο,
και χρόνια πριν, τα μάτια εκείνα του σαπφείρου.
Αχ τα μάτια εκείνα τα σαπφείρινα του Έλληνα 
που η στυπτηρία δεν του ανέκοπτε το αίμα.