ΣΤΙΓΜΑΤΑ

Καλά να πάθουν

οι Ιταλοί που διάλεξαν

να μας επιτεθούν

ημέρα εθνικής επετείου

^Γ.Χ.

Στην εποχή της πανδημίας η μάσκα σώζει ζωές. Δημιουργεί, εντούτοις, προβλήματα στους μυστακοφόρους. Ιδίως αν μιλάμε για μουστάκια επιμήκη όπως του Νταλί. Είναι γνωστή η αγάπη που έτρεφε για αυτά η πιο εκκεντρική φυσιογνωμία της σύγχρονης τέχνης. Άρχισε να τα καλλιεργεί από τα 20 του χρόνια, εμπνευσμένος από τα μουστάκια του συμπατριώτη και ομότεχνού του, Ντιέγκο Βελάσκεθ, από την εποχή του μπαρόκ. «Επειδή δεν καπνίζω, αποφάσισα να αφήσω μουστάκια – είναι καλύτερο για την υγεία»», είχε δηλώσει. Αν ζούσε στις μέρες μας, η φροντίδα για την υγεία του θα απαιτούσε, παράλληλα, μια λύση για τη διατήρηση του σχήματος του πιο αναγνωρίσιμου στοιχείου της εικόνας του. Για αυτό φρόντισαν η Έλενα και ο Σταμάτης Βασιλείου, δύο καλλιτέχνες του δρόμου που κατέθεσαν την πρότασή τους σε ένα ΚΑΦΑΟ της πόλης. Αν μπορούσε να το δει ο υπερρεαλιστής ζωγράφος, σίγουρα θα γελούσε κάτω από τα μουστάκια – και τη μάσκα του.

Ήταν 4 Ιανουαρίου του 1944, ξημερώματα, όταν γεννήθηκε ο μικρός μου αδελφός. Την ίδια μέρα ήρθε μαντάτο πως ανεβαίνανε οι Γερμανοί να κάψουν το χωριό.
Φύγαμε όλοι για το δάσος. Η μάνα μου με το νιογέννητο πάνω στο γαϊδουράκι. Ο πατέρας με τη γίδα στην πλάτη. Οι έξι αδελφοί μου ζαλωμένοι με κουβέρτες και μπόγους. Κι εγώ, το μοναδικό κορίτσι, με την εικόνα του Αγίου Εφραίμ, του θαυματουργού, τυλιγμένη σε μιαν υφαντή πετσέτα.
Η νύχτα φεγγοβολούσε από τις φλόγες, μα ως το πρωί όλα είχαν καταλαγιάσει. Πήραμε άλαλοι τον δρόμο του γυρισμού. Τ’ αποκαΐδια του σπιτιού μας καπνίζανε ακόμη. Δεν είχαμε πού να πάμε, γιατί και της γιαγιάς το χωριό το είχαν κάψει και αυτό οι Γερμανοί πρωτύτερα.
Μονάχα ο στάβλος μας είχε μείνει όρθιος, επειδή ήταν φτιαγμένος από λαμαρίνες. Έδωσε ο πατέρας το πρόσταγμα να τον καθαρίσουμε κι έφυγε με τους μεγάλους του γιούς για το δάσος. Γυρίσανε κουβαλώντας κλαριά από πεύκα. Σκεπάσανε μ’ αυτά τον μισό στάβλο κι έστρωσαν από πάνω κουβέρτες να κοιμόμαστε. Ο πατέρας μου είχε φορτώσει στον γάιδαρο κι ένα τεράστιο κούτσουρο. Γονάτισε και βάλθηκε να το πελεκάει, να το πελεκάει, ώσπου το γούβιασε, το ‘κανε κούνια για το μωρό. Δίπλα του ακουμπήσαμε την εικόνα του αγίου Εφραίμ να το φυλάει. Και το φύλαξε.
Το μωρό εκείνο είναι σήμερα 78 χρονών. Έφυγε τον καιρό της χούντας να κυνηγήσει την τύχη του στον Καναδά και τα κατάφερε μια χαρά. Έκανε περιουσία, έκανε οικογένεια. Κυπριωτοπούλα πήρε. Καλή και άξια κοπέλα η Αρετή. Πρόσφυγας έφτασε στον Καναδά τo 74, όταν οι Τούρκοι ρήμαξαν το χωριό της, στην Κερύνεια κοντά. Δυστυχώς έχει χρόνια που πέθανε από καρκίνο. Ο μεγάλος του γιος, Εφραίμ το όνομά του, είναι αεροναυπηγός κι εργάζεται κάπου εκεί κοντά. Ο μικρός βρήκε κι εκείνος καλή δουλειά, αλλά πολύ μακριά. Στην Ταϊβάν μίσεψε με όλη του την οικογένεια. Αυτός είναι παντρεμένος με Ρωσίδα, χριστιανή ορθόδοξη βεβαίως. Η κοπέλα μετανάστευσε μικρούλα από την Ουκρανία μαζί με τους γονείς της, όταν έπεσε το Παραπέτασμα — το Σιδηρούν, θυμάσαι… Και ευτυχώς. Για φαντάσου να ήταν σήμερα εκεί και να μην ξέρανε πού να κρυφτούνε… Αλλά και στην Ταϊβάν, τώρα που οι Κινέζοι της Κίνας φοβερίζουν τους άλλους Κινέζους με τ’ αεροπλάνα τους, ο ανιψιός μου ανησύχησε κι έστειλε γυναίκα και παιδιά πίσω στον Καναδά, στου πατέρα του το σπίτι. Ο ίδιος έμεινε, γιατί δεν θέλει να χάσει τη δουλειά. Θα δει, λέει. Δεν ξέρει ακόμη τι θα κάνει. Μα και ποιος ξέρει; Ξέρει τάχα μου κανείς; Εμάς λίγο μας φοβερίζει –μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει– ο μεγαλοπρεπής από δίπλα;
Ολημερίς κι ολονυχτίς, όλοι οι μπαμπούλες του κόσμου για τα φουσάτα τους καμαρώνουνε: ένας καμαρωτός εδώ, άλλος καμαρωτός εκεί, τρίτος παραπέρα… Δεν ξέρω πολλά, ένα όμως βλέπω: η ανθρωπότη τρίβεται στην γκλίτσα του τσομπάνη. Αγαθός και φιλάνθρωπος ο Κύριος, δεν λέω, αλλά έτσι και ξεχειλίσει η κούπα της οργής του, αλί και τρισαλί μας… Γι’ αυτό κι εγώ προσεύχομαι καθημερνά στον άγιο Εφραίμ –μεγαλομάρτυς είναι και θαυματουργός– να βάλει, τον θερμοπαρακαλώ, το χέρι του, ειδάλλως… ειδάλλως…

Στις 28 Οκτωβρίου, ημέρα του ΟΧΙ, πέθανε σε ηλικία 87 ετών ο γεννημένος στη Λουιζιάνα Αμερικανός πρωτοπόρος του ροκ εν ρολ Τζέρι Λι Λούις (Jerry Lee Lewis). Αποκαλούμενος ο Δολοφόνος (The Killer), ο τραγουδιστής και συγγραφέας ασμάτων υπήρξε από τους πιο επιδραστικούς πιανίστες της εποχής του. Οι γονείς του είχαν υποθηκεύσει το χωράφι τους για να του αγοράσουν πιάνο, που έπαιζε με ολόκληρο το σώμα του, όπως έπαιζε κιθάρα ο Τσακ Μπέρι. Η χριστιανική ανατροφή του Λούις, αντίστοιχη με εκείνη του Έλβις Πρίσλεϊ, τον προβλημάτιζε, έχει πει ο Τζόνι Κας. Αναρωτιόταν κατά πόσον τα αμαρτωλά τραγούδια του οδηγούσαν τον ίδιο και το κοινό του στην κόλαση. Ακόμη και αν οι Έλληνες είχαν προβλέψει το ροκ εν ρολ, όπως μουσικά αποτυπώνεται στο όνομα του Ηράκλειτου, το ερώτημα παραμένει: θα υπήρχε ροκ εν ρολ χωρίς αφρικανικό χριστιανισμό; Παρομοίως, θα υπήρχε εξπρεσιονισμός χωρίς τον βυζαντινο-ενετισμό του Ελ Γκρέκο;

«Μάλλον θα έπρεπε να έχω κανονίσει τη ζωή μου λίγο καλύτερα», είπε ο Τζέρι Λι Λούις σε συνέντευξή του το 2014, γιατί μετά το 1957 μπήκε σε μαύρη λίστα. Φτάνοντας στη Μεγάλη Βρετανία για τουρνέ, που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε, δημοσιογράφος αποκάλυψε ότι είχε παντρευτεί 13χρονη εξαδέλφη του. Επρόκειτο για τον τρίτο από τους επτά γάμους του, ο οποίος επαναλήφθηκε, καθώς δεν είχε οριστικοποιηθεί το διαζύγιο από τη δεύτερη σύζυγό του. Κάπου δέκα χρόνια αργότερα η απροσδόκητη εμπορική επιτυχία που είχε ένα τραγούδι κάντρι γουέστερν οδήγησε στην εισπήδησή του σε αυτή την ενορία της μουσικής, που εξ αρχής επίσης υπηρετούσε. Αμέσως η εταιρεία δίσκων τον κάλεσε να επιστρέψει για ηχογραφήσεις στο Νάσβιλ από το Λος Άντζελες, όπου έπαιζε τον Ιάγο σε μια ροκ εν ρολ διασκευή του Οθέλλου. Ω θέλω; Στο ροκ εν ρολ επέστρεψε στις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του παίζοντας με διάσημους νεότερους μουσικούς που τον είχαν για θεό.

Ακολουθεί απόδοση στα ελληνικά των στίχων (των Bob Feldman, Jerry Goldstein και Richard Gottehrer) του I'm on Fire.

Έχω πάρει φωτιά

Βοήθησέ με κύριε πυροσβέστη, σε παρακαλώ
Ξέρεις πως καίγομαι από το κεφάλι ώς τα γόνατα
Φλέγομαι με τόσο καυτή επιθυμία
Ένα κοριτσάκι έβαλε φωτιά στην ψυχή μου
Με κάνει να καίγομαι σαν χάρτινο κύπελλο
Ωχ, ωχ, έχω πάρει φωτιά

Άναψε τον μεγάλο συναγερμό
Καίγομαι από τη γοητεία της όλη
Ω, μικρό όχημα πυροσβεστικό δεν βλέπεις
Δεν βλέπεις τι μου κάνει
Μ’ έκανε να καίγομαι σαν χάρτινο κύπελλο
Ωχ, ωχ, έχω πάρει φωτιά

Και όταν το μωρό μου με φιλά
Αρχίζω να τρέμω όπως το πλοίο σε ταραγμένη θάλασσα
Και όταν την ακούω να λέει
Θα σ' αγαπώ κάθε και κάθε μέρα
Αρχίζω να τσουρουφλίζομαι σαν το ψωμί, ωχ

Βοήθησέ με κύριε πυροσβέστη, σε παρακαλώ
Ξέρεις πως καίγομαι από το κεφάλι ώς τα γόνατα
Φλέγομαι με τόσο καυτή επιθυμία
Ένα κοριτσάκι έβαλε φωτιά στην ψυχή μου
Με κάνει να καίγομαι σαν χάρτινο κύπελλο
Ωχ, ωχ, έχω πάρει φωτιά

Και όταν το μωρό μου με φιλά
Αρχίζω να τρέμω όπως το πλοίο σε ταραγμένη θάλασσα
Και όταν την ακούω να λέει
Θα σε αγαπώ κάθε και κάθε μέρα
Αρχίζω να τσουρουφλίζομαι σαν το ψωμί, ωχ

Jerry Lee Lewis - I'm On Fire (LIVE - 1963 COLORIZED/RESTORED) 4th of 5 - YouTube

(δυστυχώς μετα-χρωματισμένη αποκατάσταση κινηματογράφησης ζωντανής εκτέλεσης όταν ο Λούις ήταν 29 ετών)

Σχετικά κείμενα

«Ευγνώμονες Νεκροί» / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr) [Robert Hunter]
«Τσακ Μπέρι (1926-2017)» του Γιώργου Χουλιάρα (diastixo.gr)
15 Μαΐου: Έμιλυ Ντίκινσον / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)

Ο ρόλος του καπέλου

α. Κατάποση γλώσσας

Αν καταπιείτε τη γλώσσα σας, πράγμα που συμβαίνει σε όλους, μην ανησυχήσετε. Παραμένετε ασκεπείς και εν ορθία στάσει, ώσπου η γλώσσα να κατέβει στο στομάχι. Τότε αρχίζει η ψαύσις του στομάχου προς εντοπισμό της γλώσσας και η απαλή τριβή εκ των κάτω προς τα άνω, ώστε η γλώσσα ανερχόμενη να φτάσει στον οισοφάγο. Επιβάλλεται να βήξετε αμέσως ηχηρώς και ακατασχέτως, εφόσον διαθέτετε ακατάσχετο λογαριασμό. Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι η γλώσσα επανέρχεται τότε στη θέση της. Μην πιείτε νερό επί τρεις ημέρες, απαραίτητο χρονικό διάστημα για το στέγνωμα της γλώσσας στο στόμα. Επίσης δεν βγάζετε άχνα. Μπορείτε όμως να είστε καθισμένοι σε καρέκλα με την πλάτη όρθια και τα πόδια εν διαστάσει μέχρι να πιαστείτε. Να φοράτε το καπέλο σας για να μην πάρει το μυαλό σας αέρα. Κατά τις περιόδους της Σαρακοστής του Πάσχα και της Σαρακοστής των Χριστουγέννων, όταν επιβάλλεται νηστεία σαράντα ημερών, οι πιθανότητες να καταπιείτε τη γλώσσα σας είναι ελάχιστες.

Σχετικά επιστημονικά άρθρα:

— «Η γλώσσα τσακίζει κόκαλα όπου τα βρει»
— «Γλώσσα χυδαία λέγεται ένα ψάρι του είδους solea vulgaris: Σόλα πατά και σ’ όλα απαντά»
— «Τόποι και τρόποι να φάτε την γλώσσα σας»
— «Περιέ και πιπέρι στη γλώσσα»
— «Να σου κόψω ή να σου ράψω τη γλώσσα;»
— «Γλωσσοφαγιά και μέθοδοι αντιμετώπισης του τυμπανισμού»
— «Γλώσσα λανθάνουσα της προσοχής δεν διαλανθάνει»
— «Άλλη η γλώσσα του λαγού και άλλη της κουκουβάγιας»
— «Μη βγάζετε γλώσσα όταν βρέχει, θα κρυώσει»
—«Γλωσσοδέτες, ονανισμός, βιβλιόρροια»

β. Δυσκοιλιότητα

Συμπτώματα

Η δυσκοιλιότητα είναι σύνηθες φαινόμενο επί των ημερών μας. Συμβαίνει σε όλους στιγμιαίως, τυχαίως, μοιραίως, σκοπίμως, υποχρεωτικώς, εξακολουθητικώς, μετά από γεύματα που στέκονται στο στομάχι, μετά από επαφές με δυσκοίλιους συνομιλητές, μετά από αχώνευτους λόγους λογίων, ιερομονάχων, εξομολογητών, θεραπευτών, εξωμοτών, αρχόντων, πληβείων, δεδικαστών, ακαδημαϊκών και άλλων του ιδίου φυράματος. Πρόσθετοι λόγοι είναι η πολυφαγία μέχρι σκασμού, η ατυχής σαρκική αναψηλάφηση και συνεύρεση, η έλλειψη χρημάτων, που συνιστά δυσκοιλιότητα λήγοντος του χρόνου εξόφλησης φόρων, προσαυξήσεων, τοκοχρεολυσίων, εξόδων κηδείας και οστεοφυλακίων, όταν δεν υπάρχει υλικό να γίνει παξιμάδι.

Θεραπεία

Η θεραπεία της δυσκοιλιότητας είναι μία, όπως έδειξαν ο Ιπποκράτης, ο Γαληνός, ο Μανιαδάκης και άλλοι Έλληνες ιατροί. Προσευχόμενοι ασκεπείς, ώστε να παίρνει το μυαλό αέρα και ιδού ο ανύμφευτος έρχεται και μακάριος ο δούλος ον ευρίσκει γρηγορούντα, πίνετε μία κουταλιά της σούπας κικινελαίου, κοινώς ρετσινόλαδο ή λιοντερίτσινο ή καστορέλαιο. Παραγόμενο από τροπικό είδος και αποτελούμενο κατά 94% από τριακυλογλυκερόλες, ενώ κατά τα λοιπά από μονογλυκερίδια και φωσφολιπίδια, το εν λόγω σχεδόν άοσμο φυτικό έλαιο έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως στη βιομηχανία και από μελανοχίτωνες, σύμφωνα με έμπνευση του ποιητή Γκαμπριέλε Ντ’ Ανούντσιο. Εν συνεχεία κάθεστε ασκεπείς με γυμνά οπίσθια επί κολόνας πάγου, χωρίς να αποκλείονται τα παγάκια, ώσπου να παγώσει ο αφεδρώνας και να νιώσετε ότι η ώρα έχει φτάσει, παρόλο που δεν έχετε βάλει ξυπνητήρι. Φροντίστε οπωσδήποτε να μην απέχει ο χώρος ανακούφισης, τουαλέτα, καθίκι, γιογιό, χεσμεντζές, περισσότερο από δύο μέτρα. Προσέξτε να μη γλιστρήσετε και πέσετε, οπότε θα είναι αργά. Να φορέσετε καπέλο έπειτα. Σε περίπτωση που η δόση της μιας κουταλιάς σούπας δεν είναι αποτελεσματική, μπορείτε να πιείτε άλλη μία ή περισσότερες, μετά την παρέλευση μιας ημέρας, μιας εβδομάδας, ενός μήνα. Ποτέ κανείς δεν ξέρει πότε θα πεθάνει.

^{Όχι πια στο επόμενο}

Προηγουμένως

Τρέχοντας επιτόπου / Δράχου Χούδρα - Χάρτης (hartismag.gr)
Παράπονα που μας περιήλθαν / Δράχου Χούδρα - Χάρτης (hartismag.gr)
Πώς περπατά η νύχτα (συμβουλές) / Δράχου Χούδρα - Χάρτης (hartismag.gr)