Ο Χορός των Αβγών ήταν ένα αγροτικό πασχαλινό παιχνίδι της Βόρειας Ευρώπης. Τα αβγά σκορπίζονταν στο έδαφος (ή στο πάτωμα) και οι χορευτές στροβιλίζονταν ανάμεσά τους προσπαθώντας να σπάσουν όσο το δυνατόν λιγότερα. Σε μια παραλλαγή (όπως φαίνεται σε μερικές από τις εικόνες που παραθέτουμε) ο χορευτής στεκόταν στο ένα πόδι, σ’ έναν κύκλο σχεδιασμένο στο έδαφος με κιμωλία, και προσπαθούσε να βγάλει ένα αβγό από ένα μπολ και να αναποδογυρίσει κατόπιν το μπολ από πάνω του.
Παρόλο που, όπως φαίνεται σε πολλές καλλιτεχνικές απεικονίσεις, αυτού του είδους η διασκέδαση συνηθιζόταν σε χωριά, τον 16ο και τον 17ο αιώνα, μια από τις πρώτες αναφορές του Χορού των Αβγών έχει σχέση με τον γάμο της Μαργαρίτας της Αυστρίας (των Βουρβώνων) με τον Φιλιβέρτο της Σαβοΐας, τη Δευτέρα του Πάσχα του 1498. Το γεγονός περιγράφεται στο Αμερικανικό Περιοδικό (American Magazine) του 1895: «Όταν άρχισε ο μεγάλος Χορός των Αβγών, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, καμιά εκατοστή αβγά ήταν σκορπισμένα εδώ κι εκεί σκεπασμένα με άμμο, κι ένα νεαρό ζευγάρι άρχισε να χορεύει χέρι με χέρι. Αν ολοκλήρωναν τον χορό χωρίς να σπάσουν ούτε ένα, τότε αρραβωνιάζονταν και κανένας γονιός δεν μπορούσε να αντιταχθεί στον γάμο. Μετά από τρία ζευγάρια που απέτυχαν μέσα στα γέλια και τις κοροϊδίες των θεατών, ο Φιλιβέρτος της Σαβοΐας, γονατίζοντας μπροστά στη Μαργαρίτα, την παρακαλεί να χορέψουν μαζί, υπό τις επευφημίες του κόσμου που φώναζε ’’Σαβοΐα και Αυστρία!’’ Όταν τελείωσε ο χορός χωρίς να σπάσει κανένα αβγό, ο ενθουσιασμός ήταν ασυγκράτητος». […]
Ο χορός των αβγών με δεμένα τα μάτια ήταν μια παραλλαγή που αναφέρεται και στο μυθιστόρημα του Γκαίτε Τα χρόνια της μαθητείας [ή της περιπλάνησης] του Βίλχελμ Μάιστερ (1745, ελλ. μτφρ. Άγγ. Παρθένη, Ίδρυμα Ουράνη, Α´ και Β´ τόμ. 1995 και μετ. Τούλας Σιετά, εκδ. Κανάκη 1997). Ο Βίλχελμ αγοράζει την ανήλικη Μινιόν από έναν περιοδεύοντα θίασο, έχοντας δει να τη δέρνουν επειδή αρνήθηκε να χορέψει το Χορό των Αβγών και η οποία, για να τον ευχαριστήσει που την έσωσε από την σκλαβιά, χορεύει αποκλειστικά για χάρη του (σκηνή που βλέπουμε στον πίνακα του Τζον Κόλιερ). H σχέση του Χορού των Αβγών με επικίνδυνες καταστάσεις εμφανίστηκε πολλές φορές σε πολιτικές γελοιογραφίες του 19ου αιώνα σε σχέση με διάφορα πολιτικά πρόσωπα, από τον Βίσμαρκ ως τον Ντισραέλι, υπονοώντας ότι προσπαθούσαν να διασχίσουν έναν δρόμο στρωμένο με πιθανούς κινδύνους.
Πηγή: The Public Domain Review
Απόδοση:
