3 x 7 Σωκρατικοί Διάλογοι

————
Με­τά­φρα­ση: Aχιλ­λέ­ας Κυ­ρια­κί­δης
————

Μα­θη­τής: Κύ­ριε, χά­λα­σε η κα­φε­τιέ­ρα. Τι κά­νου­με; Κύ­ριε...;
Δά­σκα­λος: Ζζζζζζζ.

Δά­σκα­λος: Ο άν­θρω­πος που μι­μεί­ται τον άν­θρω­πο εί­ναι πί­θη­κος.
Μα­θη­τής: Ναι, αλ­λά και ο πί­θη­κος που μι­μεί­ται τον άν­θρω­πο εί­ναι πί­θη­κος.
Δά­σκα­λος: Μου σπας τα νεύ­ρα.

Μα­θη­τής: Ό,τι πε­τά­ει δεν εί­ναι πτη­νό, ό,τι εί­ναι πτη­νό δεν πε­τά­ει. Για­τί, κύ­ριε;
Δά­σκα­λος: Για τον ίδιο λό­γο που και όλοι οι μα­θη­τές μου δεν εί­ναι ηλί­θιοι, αλ­λά και, ευ­τυ­χώς, όλοι οι ηλί­θιοι δεν εί­ναι μα­θη­τές μου.

Μα­θη­τής: Η μνή­μη εί­ναι, όπως λέ­ει ο Βα­λε­ρύ, το μέλ­λον του πα­ρελ­θό­ντος;
Δά­σκα­λος: Ναι, αλ­λά το ίδιο ισχύ­ει και για τη λή­θη.

Μα­θη­τής: Πο­νάω τό­σο πο­λύ, κύ­ριε, που μου ’ρ­χε­ται να ουρ­λιά­ξω.
Δά­σκα­λος: Να ει­σπνεύ­σεις ήλιον.
Μα­θη­τής: Θα πο­νάω λι­γό­τε­ρο;
Δά­σκα­λος: Όχι, αλ­λά όταν ουρ­λιά­ξεις θα ’χει πλά­κα.

Μα­θη­τής: Δά­γκω­σα ένα μή­λο κι έφα­γα ένα σκου­λή­κι.
Δά­σκα­λος: Κα­μιά φο­ρά, η εκ­δί­κη­ση εί­ναι ένα πιά­το που τρώ­γε­ται προ­κα­τα­βο­λι­κά.

Μα­θη­τής: Ποια εί­ναι η δια­φο­ρά με­τα­ξύ καλ­λιερ­γη­μέ­νου και ευ­φυούς;
Δά­σκα­λος: Ο μεν καλ­λιερ­γη­μέ­νος ξέ­ρει ότι η ντο­μά­τα εί­ναι φρού­το, ο δε ευ­φυ­ής ότι αυ­τό δεν εί­ναι λό­γος να τη βά­ζου­με στη φρου­το­σα­λά­τα.

_{Από το Demande au muet: 115 dialogues socratiques de qualité [ Ρώτα τον μουγκό: 115 σωκρατικοί διάλογοι ποιότητας (2014) ]}