3Χ7 Σωκρατικοί Διάλογοι

————
Με­τά­φρα­ση: Aχιλ­λέ­ας Κυ­ρια­κί­δης
————

1.

Δά­σκα­λος: Η σο­φία, παι­δί μου, δεν έρ­χε­ται με την εμπει­ρία.
Μα­θη­τής: Το λέ­τε από εμπει­ρία;
Δά­σκα­λος: Φο­βά­μαι πως ναι.

2.

Μα­θη­τής: Αν ο τρε­λός νο­μί­ζει ότι εί­ναι σο­φός και ο σο­φός ξέ­ρει ότι εί­ναι τρε­λός, ποια εί­ναι η δια­φο­ρά τους;
Δά­σκα­λος: Αυ­τή τη στιγ­μή, ενά­μι­σι μέ­τρο.

3.

Μα­θη­τής: Για τον τυ­φλό, το που­λί κε­λαη­δά­ει. Για τον κου­φό, το που­λί πε­τά­ει. Ποιο εί­ναι το σω­στό, κύ­ριε;
Δά­σκα­λος: Ρώ­τα τον μου­γκό.

4.

Μα­θη­τής: Υπάρ­χουν ερω­τή­σεις που απα­γο­ρεύ­ο­νται;
Δά­σκα­λος: Δεν το ξέ­ρω, παι­δί μου, για­τί όλες μου οι απα­ντή­σεις επι­τρέ­πο­νται.

5.
Μα­θη­τής: Ποιο εί­ναι το μυ­στι­κό του ζεν, κύ­ριε;
Δά­σκα­λος: Πό­τε εί­σαι το μυ­γά­κι, πό­τε το παρ­μπρίζ.

6.

Μα­θη­τής: Πώς μπο­ρείς να παί­ξεις ένα παι­χνί­δι που δεν ξέ­ρεις τους κα­νό­νες του;
Δά­σκα­λος: Πες μου έναν αριθ­μό από το ένα ώς το τρία.
Μα­θη­τής: Τρία.
Δά­σκα­λος: Τέσ­σε­ρα. Κέρ­δι­σα.

7.
Μα­θη­τής: Κύ­ριε, πώς μπο­ρού­με να ξέ­ρου­με ότι και ο άν­θρω­πος μη­χα­νή εί­ναι, αλ­λά άπει­ρης πο­λυ­πλο­κό­τη­τας;
Δά­σκα­λος: Ψά­ξε πά­νω σου αν έχεις κα­νέ­να κου­μπί off.

Από το Demande au muet: 115 dialogues socratiques de qualité [Ρώ­τα τον μου­γκό: 115 σω­κρα­τι­κοί διά­λο­γοι ποιό­τη­τας (2014)].