«Μεγάλη ικανοποίηση θα προκαλούσε» στη βασίλισσα Ελισάβετ να καλέσει τον Μπιλ και τη Χίλαρι Κλίντον για τσάι στην πρώτη επίσκεψη στο Λονδίνο, για μία μόνον ημέρα στις 29 Μαϊου 1997, του τότε προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, που επέστρεφε στην Ουάσιγκτον από συναντήσεις κορυφής στο Παρίσι και τη Χάγη. Η αμερικανική πλευρά όμως δεν επιδίωκε παρόμοια πρόσκληση, σύμφωνα με βρετανικά εμπιστευτικά έγγραφα που πρόσφατα δημοσιοποιήθηκαν.
Κοινή επιδίωξη ήταν ο Αμερικανός πρόεδρος και ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Τόνι Μπλερ να φανούν «νέοι, δυναμικοί και σοβαροί ηγέτες». Έτσι εγκαταλείφθηκε και η σκέψη ενός επίσημου δείπνου. Ο Κλίντον προτιμούσε «να είναι τουρίστας» και να φάνε σε ινδικό εστιατόριο. Απορρίφθηκαν επίσης η ιδέα να παίξουν μουσική μαζί (σαξόφωνο ο Κλίντον, κιθάρα ο Μπλερ), να επισκεφτούν ένα παμπ (όπως αρέσει στους Αμερικανούς, σημείωνε το Φόρεϊν Όφις) ή να κάνουν μια βόλτα στην πλατεία Τραφάλγκαρ, πριν βρεθούν σε καφέ όπου παιδιά θα έδειχναν στους δύο ηγέτες πώς να παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια. Κατέληξαν σε γαλλικό εστιατόριο, με τον λογαριασμό για τα δύο ζευγάρια να ανέρχεται σε 298,86 βρετανικές λίρες. Έφαγαν ψητή γλώσσα, καλκάνι, άγριο σολομό και κουνέλι.
Το πρόγραμμα πάντως περιελάμβανε μία στάση στην αίθουσα του υπουργικού συμβουλίου στην επίσημη κατοικία και γραφείο του βρετανού πρωθυπουργού στην οδό Ντάουνινγκ 10, που φέρει το όνομα διάσημου κατασκόπου του Όλιβερ Κρόμγουελ και μετέπειτα επενδυτή σε ακίνητα. Αυτό ανάγκασε τον υπηρεσιακό γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου να υπενθυμίσει τι είχε συμβεί το 1969, όταν ο Αμερικανός πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον βρέθηκε στο εν λόγω cabinet room. Το περιστατικό περιέγραψε αργότερα ο τότε καγκελάριος ή υπουργός οικονομικών Ρόι Τζένκινς.
Καθώς ο Νίξον άπλωνε το χέρι του να βάλει κρέμα στον καφέ, «μυστηριωδώς κατάφερε να παρασύρει ένα κρυστάλλινο μελανοδοχείο και να το αδειάσει στα χέρια του, στα χαρτιά του και στο τραπέζι». Με τον «τρόμο» να κυριαρχεί στη βρετανική πλευρά, ο τότε γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου έχυσε κρέμα στο παντελόνι του, χωρίς να είναι «σαφές αν αυτό συνέβη από κατάπληξη ή γιατί θεώρησε ότι ο πρόεδρος θα ένιωθε μικρότερη αμηχανία αν η απροσεξία στα όρια κωμωδίας τύπου σλάπστικ αποτελούσε συνήθεια στην οδό Ντάουνινγκ».
Ο Νίξον οδηγήθηκε για καθαρισμό με βούρτσες και ελαφρόπετρες, αλλά επέστρεψε με χέρια ακόμη στιγματισμένα και διαλυμένη την αυτοσυγκέντρωσή του. Επρόκειτο για μια «πραγματική σκηνή Λαίδης Μάκβεθ», θυμάται ο Τζένκινς. Σε χειρόγραφη σημείωση, ο γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου επί Μπλερ πρόσθεσε: «Ελπίζω δεν θα μου ζητηθεί να μιμηθώ τη θυσία του προκατόχου μου».
Λυπάμαι που μου ήταν άγνωστο το περιστατικό όταν κυκλοφόρησε, από τις εκδόσεις Νεφέλη, ο αναδρομικός
[2005-1970] τόμος ποιημάτων Δρόμοι της μελάνης.
Σχετικά κείμενα
Ωδική βοήθεια / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)
