Οι συμφωνίες φέρνουν την ειρήνη ανάμεσα στα κράτη, 43 χρόνια ειρήνης και φιλίας ενώνουν Αίγυπτο και Ισραήλ.
(Camp David Accords, 1978)
Το αίμα όμως νερό δε γίνεται, είναι πράγματα ανθρώπινα οι κρίσεις και τα πάθη, και τα παιδιά πρέπει να τα μαθαίνουνε από μικρά να ξεχωρίζουνε τον καλό απ’ τον κακό. (2021, μέσα Μαΐου)
«Πάνω από πενήντα παιδιά πεθάνανε
απ’ τους βομβαρδισμούς του Ισραήλ στη Γάζα»·
σηκώνω το βλέμμα από το κινητό
και παρακολουθώ το μάθημα:
Όμορφος νεαρός μπαμπάς
—κάγκουρας κουστουμάτος—
καπνίζει δίπλα στο νερό,
διδάσκει κολύμπι, με άνεση και χάρη,
στο φοβισμένο του βλαστάρι.
Εξαντλημένος ο μικρός
(έχει κάνει ήδη τέσσερις-πέντε φορές μπρος-πίσω την πισίνα)
γραπώνεται απελπισμένα από
το χείλος των τοιχωμάτων.
Όρθιος από πάνω ο μπαμπάς
τον φοβερίζει πως, έτσι και δε συνεχίσει,
τα τρυφερά υγρά δάχτυλά του θα πατήσει
με τη σκληρή στεγνή σόλα του σκαρπινιού:
Η σόλα αρχίζει να κατεβαίνει αργά:
Ελ-Γιαχουντί!
λέει άγρια ο μπαμπάς,
πριν ακουμπήσει όμως στα δάχτυλα,
αρχίζει να ανεβαίνει γοργά:
ουά Ελ-Μασρί…
λέει μειλίχια ο μπαμπάς.
Το μάθημα τελείωσε. (Για όλους)
Αραβικά «Ελ-Γιαχουντί ουά ελ-Μασρί» σημαίνει «Ο Εβραίος και ο Αιγύπτιος». «Πολύ θα ήθελα να δω πώς γίνεται το μάθημα στο Ισραήλ» θα ήταν ένας εναλλακτικός τίτλος για το ποίημα αυτό.
Από τα Ποιήματα του καιρού
