Η παρέλαση έγινε ξανά και φέτος στο Σύνταγμα.
Στρατολόγησαν με το ζόρι κάποιους άρρενες κομπάρσους,
για να παραστήσουν τις «Άοπλες Δυνάμεις»
και τους έντυσαν με ποικιλόχρωμες vintage φορεσιές,
σε διάφορα χρώματα.
Παλιότερα, όταν ζούσα ακόμα,
οι συμμετέχοντες ήταν αληθινοί στρατιώτες.
Τότε, οι νεαροί άντρες αφιέρωναν υποχρεωτικά στην πατρίδα κανά δυό χρόνια από τη ζωή τους κι εκείνη τους μάθαινε να κάνουν πόλεμο –ή στρατιωτικοί– άνθρωποι καριέρας που επαγγέλονταν με ελεύθερη βούληση την προετοιμασία των στρατιωτικών δυνάμεων.
Τότε, ο πόλεμος ήταν απλά ένα ενδεχόμενο. Τώρα, αυτά έχουν αλλάξει. Είμαστε όλοι, άντρες-γυναίκες, επαγγελματίες μισθοφόροι. Εκπαιδευόμαστε από νωρίς να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας και την πατρίδα μας, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζουμε την τροφή μας.
Μας έχουν εκπαιδεύσει πρώτα να κυνηγάμε και μετά να τρώμε τους εχθρούς μας.
Έτσι απολαμβάνουμε την εθνική μας κυριαρχία,
σε όλα ανεξαιρέτως τα γεύματα.
