Λαμπρό το φως στο πάρκο
Κούνιες αιωρούνται, παιδικά βλέμματα ανθεκτικά στα ύψη
Γέλια ανέμελα και λαρυγγισμοί πτηνών που απέδρασαν
από περίκλειστους κήπους και κλουβιά
με τα παιδιά της καραντίνας γιορτάζουν τον ήλιο
Ώρα δέκα και τριάντα το πρωί μιας Κυριακής
Έως τις έντεκα και δέκα διαρκεί η εκτροπή
Ο οικείος χώρος πίσω τους καλεί
Πτηνά και παιδιά στη γνώριμη, από καταβολής κόσμου, επιστροφή
Στο σιωπηλό πάρκο απομένουν τα παράξενα θλιμμένα φυτά
Ασάλευτα
Δίχως φτερά
Ριζωμένα στη γη.
Ένα πουλί κι ένα παιδί εκείνο το πρωί
Ονειρεύτηκαν το γιασεμί
λεβάντα, κατιφέ, λουίζα, βερενίκη
κι ένα κίτρινο water lily .
