[ Επιστολή αναγνώστριας ]
Διαβάζω το απολαυστικό κείμενο της Χαρίκλειας Πανουτσοπούλου στο τεύχος 27 του Χάρτη, και εκείνο το ερωτηματικό του τίτλου «Andy Warhol, γιατί σιωπάς;» μου γεννάει σκέψεις σχετικά με το σημαίνον μιας σύριγγας σήμερα.
Στις μέρες μας, που έξω από τον χρόνο ζούμε την ομοιομορφία των ημερών και των φόβων μας. «…Γιατί σιωπάς;» Η Τέχνη καλείται να απαντήσει, ως είδος γλώσσας.
Ποια Τέχνη; Αυτή που έχει απομακρυνθεί από την κυρίαρχη αισθητική της ποιότητα, την Ομορφιά;
Μήπως σήμερα η Τέχνη, ως γλώσσα, μας βγάζει τη γλώσσα; Αντί απαντήσεων σιωπή.
Κι εγώ τολμώ να αποπειραθώ–αντιγράφοντας τη «ψυχρή ειρωνία» του Warhol– να κάνω εικόνα τη σκέψη της κ. Πανουτσοπούλου:
