... Eπιστρέφω / ευθυτενής / σχεδόν πετώντας / στιβαρός / στην υπόγεια κατοικία μου / τη φονική μου αιωνιότητα να αναπαύσω
Μα πόσους αιώνες ήταν εκεί; Άρχισε ν’ αδημονεί στ’ αλήθεια. Ο κόσμος κυριολεκτικά δεν τη χωρούσε
Το πρόσωπο του φίλου του φωτίζεται από τις εκρήξεις των χρωμάτων. Εισπνέει βαθιά να μυρίσει την γενναιόδωρη ποικιλία των αρωμάτων
Με τη γλώσσα σου φώσφορη ακόμα / του μαρμάρου να φέγγει το ημίφως / μάνα-κλώσα και πάλι μας μαύλισες / στου ολίγου φωτός τη φωλιά
Σε ανέμενα ματαίαν την ελπίδαν / και την ψυχήν ερειπωμένην. / Ποτέ δεν συμβιβάστηκα με την ιδέα / ότι είχες διά παντός χαθεί
Ο γιατρός επανέρχεται με ένα σταντ από το οποίο κρέμεται ένας ορός. Μόλις τον βλέπει ο γέρος επιμένει: Δεν θέλω βελόνες, το είπα
Αποφασίζω κι εγώ να σχίσω τον ανεπίδοτο φάκελο, να εισέλθω ακόμη ενδότερα στα περιεχόμενα της κούτας, στο επίκεντρο του τραύματος
Στην άκρη του γκρεμού ένας βασιλιάς τράγος κομματιάζει την κοιλάδα με τα φοβερά του κέρατα. Η ανάσα του βγαίνει απ΄το στόμα σου
αργά αποκαλύπτεται / τη μαύρη μπέρτα του ανεμίζοντας / προβάλλει το κεφάλι του και μας κοιτάζει / επίμονα στα μάτια
Όσα μας απαγορεύει να πούμε η στενότητα / που μας σφίγγει στη μέση / επειδή κάποτε γεννηθήκαμε
Με έκπληξη τον είδα να βγάζει από τον σάκο του δυο χοιρινές μπριζόλες, να τις ανοίγει και να τις τοποθετεί στον φούρνο
Κάθε νύχτα έβλεπα τη σκιά του να σαλεύει στους τοίχους, κουλουριαζόμουνα και στριμωχνόμουνα στον τοίχο θέλοντας να εξαφανιστώ
Ένα πακέτο την ημέρα το ήθελε όπως και να 'χε. Τα φύλαγε μες από το πουκάμισό του, το ξεκούμπωνε, τα ακουμπούσε στο ύψος της ζώνης
Το ασθενοφόρο συνέχισε να στριγγλίζει ο κόσμος άρχισε να υποχωρεί και εκείνος ήπιε ακόμη μια γουλιά από το στυφό ποτό του ποτηριού
Δεν ήταν δικό μου το φταίξιμο. Γύρισα το τιμόνι για να τους αποφύγω ακριβώς μια στιγμή πριν γίνουμε ένα
Υπόθεση ενός αινίγματος. Αν ο χρόνος είναι ανεξαγόραστος / Τότε ο πόνος τι είναι;
Οι ασώματες κεφαλές της αρχαιολογίας των αγαλμάτων με μανταρίνια σκουλαρίκια στ' αυτιά θα ξαπλώσουν στην τυχαιότητα του πεσόντα
Kαταλαβαίνουμε τώρα λίγο καλύτερα / τι θέλουν να πουν οι χάρτες / τον πρώτο καιρό μας ήταν δύσκολο να συλλέξουμε / μηνύματα
Ένας Σουηδός ποιητής σε μετάφραση του ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Πολωνία 2021: έτος Στάνισλαβ Λεμ. Απόσπασμα από την «Κυβεριάδα» του «Μπόρχες της Διαστημικής Εποχής». Μετάφραση ΑΝΤΡΙΑΝΑ ΜΙΝΟΥ
Το Δεύτερο Άσμα σε μετάφραση του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΣΜΟΠΟΥΛΟΥ
Ώσπου σήμερα, ο Φεδερίκο, με κοιτάζει με βλέμμα ροφού και μου λέει: «Δεν αντέχω άλλο» (Μτφρ. ΑΣΠΑΣΙΑ ΚΑΜΠΥΛΗ)
Εισαγωγικό σημείωμα και απόδοση ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΓΕΑΣ
Η έμφυλη ετεροτ(ρ)οπία σε τέσσερις σύγχρονες ποιήτριες της Κύπρου (Ρωξ. Νικολάου, Αυ. Λίλλη, Στ. Βοσκαρίδου, Αντ. Σμυρίλλη)
Οι μεταφράστριες μεταφέρουν στη «γλώσσα του παρόντος» τα «Φύλλα χλόης», με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε τον κραδασμό της ξένης φωνής
Για το βιβλίο της ΤΑΤΙΑΝΑΣ ΚΙΡΧΟΦ «Ιστορίες που (δεν) είπα στον ψυχολόγο μου»
Για το βιβλίο της ΜΑΡΙΖΑΣ ΝΤΕΚΑΣΤΡΟ «24 εικόνες για την Επανάσταση του 1821.Μακρυγιάννης και Ζωγράφος»
Για το βιβλίο του ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ «Περί θανάτων και άλλων μυστηρίων»
Για το βιβλίο της ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΣ ΜΕΛΑΝΤΡΙ «Σωστό αίμα»
Για το βιβλίο «Η θάλασσα» του ΜΙΧΑΛΗ ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΥ
Για τις «Εκατό μέρες» του ΓΙΟΖΕΦ ΡΟΤ
Εδώ, νεοφώτιστοι και παλαίμαχοι της κραιπάλης περπατάνε χέρι-χέρι. Αδημονούν.
Στη νέα αυτή στήλη καλωσορίζουμε ποιητές της Λατινικής Αμερικής μ’ ένα κείμενο που μας στέλνουν για τη σχέση τους με την Ελλάδα
Οι σεισμοί είναι άκρως ιχθυολογικό φαινόμενο και μόνο ιχθυολόγοι θα μπορούσαν να μιλήσουν γι αυτούς
Στους τέσσερις συγγραφείς αυτού του τεύχους έχει δοθεί η φράση: «Eίδα θάλασσα»
Θα ακούσουμε τη φωνή του να αφηγείται κομμάτια της ζωής & του έργου του & παράλληλα μεγάλα τραγούδια του σε ιστορικές εκτελέσεις
Διαγώνιο αφήγημα για την γνωριμία του συγγραφέα με τον ΖAK NTEΡΙΝΤΑ
Σύμβολο του συλλογικού ασυνείδητου, η Αλμπέρτα του ΑΝΔΡΕΑ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΥ είναι τα βαθιά ύδατα όλων των επιβατών
Η επανάσταση του ᾽21 με τα πρόσημα που κάθε εποχή της προσδίδει αποτελεί το σημείο εκκίνησης της πορείας του νεοελληνικού κράτους
