ΣΤΙΓΜΑΤΑ

Για τα επόμενα τεύχη του Χάρτη, ετοιμάζονται τα αφιερώματα:
————————
Γιάννης Κοντός (επιμ. Γιώργος Βέης-Δημήτρης Κοσμόπουλος)
Ν.Δ. Καρούζος (επιμ. Γιώργος-'Ικαρος Μπαμπασάκης)
Ελένη Βακαλό (επιμ. Μαρία Κακαβούλια-Άντεια Φραντζή)
Κύπρος (επιμ. Θεοδόσης Πυλαρινός)
Μαρία Κυρτζάκη (επιμ. Γιώργος Βέης-Αθηνά Βογιατζόγλου)
Ηλίας Λάγιος (επιμ. Δημήτρης Κοσμόπουλος)
Mάτση Χατζηλαζάρου (επιμ. Άντεια Φραντζή)
Μίλτος Σαχτούρης (επιμ. Βαγγέλης Χατζηβασιλείου)
Μαντώ Αραβαντινού (επιμ. Άντεια Φραντζή)
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ (επιμ. Γιώργος Βέης)

Στο κέντρο της πλατείας Συντάγματος υπάρχει ένα σιντριβάνι. Με παράσταση χορευτών της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης ολοκληρώθηκε εκεί μια πορεία στις 21 Μαρτίου 2012, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Γονείς με μωρά σε καρότσια και άλλα άτομα που συμμετείχαν διαμαρτύρονταν για τον ευτελισμό του πολιτισμού. Τα μόνα συνθήματα στη δια-μαρτυρία αυτή ήταν στίχοι από ποιήματα. Μια μπάντα κρουστών, ξυλοπόδαροι, αναγνώστες και συγγραφείς ήταν στην κεφαλή της πορείας από ένα βιβλιοπωλείο προς την πλατεία, απέναντι από τη Βουλή των Ελλήνων. Ανάμεσα στα σκαλοπάτια που κατεβαίνουν μπροστά της βρίσκεται το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, ένα κενοτάφιο όπου συγκεντρώνονται τουρίστες. Έγιναν τέσσερις στάσεις καθ’ οδόν: έξω από το πρώην Αναγνωστήριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης, έξω από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, έξω από την Ακαδημία Αθηνών και σε διασταύρωση της οδού Ομήρου, όπου διαβάστηκαν ποιήματα ή αποσπάσματα από τον Καβάφη, τον Ελύτη, τον Σεφέρη και τον Όμηρο. Μέσα ενημέρωσης από την Ελλάδα και το εξωτερικό κάλυψαν το γεγονός. «Τι βρίσκεται στο κέντρο της πλατείας Συντάγματος, όπου τελείωσε η πορεία;», με ρώτησαν. «Το αόρατο μνημείο του άγνωστου ποιητή», απάντησα. Εξακολουθεί να μην είναι εκεί.
Αντίστοιχο κείμενο στα αγγλικά, με φωτογραφίες και παραπομπές, συνιστά συμμετοχή σε διαδικτυακή έκθεση με θέμα «έργα που δεν υπάρχουν» (συμβάντα “χωρίς έγγραφα” και σταθερότητα των αντικειμένων: undocumented events and object permanence), που διοργανώνουν https://noemata.net/ueop και https://biennale.no. #392 Yiorgos Chouliaras The Invisible Tomb of the Unknown Poet March 21, 2012, Athens, Greece: https://noemata.net/ueop/work.php?no=392.

Πρόκειται για πρωτοβουλίες κυρίως του Bjørn Magnhildøen, που το 2012 οδήγησαν στο φεστιβάλ «επιπλέον δευτερόλεπτο» (Leap Second festival), όπου συμμετείχε το ποίημα Κλασικές περιλήψεις από τη συλλογή «Fast Food Classics (Στίχοι ταχυφαγείων)», που εντός δευτερολέπτου μπορεί να διαβάσει επικά γρήγορος αναγνώστης: http://noemata.net/leapsec/works/classicoutlines2.html

Τελειώνοντας και τυπικά το θέρος, η κυρία Μελπομένη, χήρα παλαιού βουλευτή, έγειρε προς τους φθινοπωρινούς μήνες, μια και το φως του καλοκαιρινού ήλιου μόνο κακό έκανε στη σκέψη... Έγειρε, με την ελπίδα πως θα μπορούσε να αναπολεί με ηρεμία και απόλαυση τα νεανικά της χρόνια, τροχοδρομώντας άφοβα στις ρυτίδες του προσώπου της και στην αναπόφευκτη χαλάρωση της επιδερμίδας περί την κοιλιακή χώρα και τους μηρούς. Η αναπόληση αυτή, ωστόσο, την έβγαζε συνεχώς εκτός τροχιάς, μια και οι δεκάδες πρώην εραστές της, κάθε τόσο, πότε ο ένας και πότε ο άλλος, λες και ήταν σταθμάρχες, άλλαζαν τα κλειδιά των γραμμών και συνεπώς και την κατεύθυνση του συρμού της νοσταλγίας, με φανερό τον κίνδυνο να τρακάρει άθελά της, κάποια στιγμή, με τον –από χρόνων– αποθανόντα σύζυγό της. Φοβούμενη για τη μοιραία αυτή πρόσκρουση και την αποκάλυψη των μυστικών της, πράγμα που θα είχε ως συνέπεια ο κάποτε ήρεμος αυτός άνθρωπος να αναλάβει δράση μεταθανάτια, ως δράκουλας ή ως απλό φάντασμα, η κυρία Μελπομένη, υπό τη διαφαινόμενη απειλή, διέκοψε τις νοσταλγικές περιηγήσεις και αν και η ηλικία της, σύμφωνα με τα ισχύοντα, δεν επέτρεπε νυχτερινές βόλτες σε μυστήρια στέκια, αυτή επέλεξε να αναζητά νεανική συντροφιά παρά να αναπολεί (κινδυνεύοντας) τα περασμένα.

ΔΙΑΛΟΓΟΣ (ΑΡιστερό και ΔΕξί μάτι συζητούν)
————————  ≈ ————————

ΑΡ Χάος με τις τεράστιες για παιδιά μάσκες σε ελληνικά σχολεία
ΔΕ Με τόση μάσκαρα στις βλεφαρίδες δεν βλέπεις το χάος σε γερμανικά σχολεία, για το αν μαθητές θα φορούν μάσκες ή όχι
ΑΡ Εσύ όχι μόνο δεν βλέπεις, αλλά ούτε βλέπεσαι, με τόση μάσκαρα στο μάτι
ΔΕ Δεν κοιτάς που η λέξη μάσκαρα προέρχεται από ιταλική προσωπίδα (maschera)
ΑΡ Αλλά η Μάσκαρα είναι γαλλική εκδοχή του αραβικού (‫معسكر‬‎) ονόματος πρωτεύουσας επαρχίας στην Αλγερία, που νωρίς αντιστάθηκε στους Γάλλους
ΔΕ Αποικιοκρατικό μασκαριλίκι (maskaralιk) θα έλεγαν γαλλόφιλοι Τούρκοι
ΑΡ Ιθαγενείς μασκαράδες όμως τα καταφέρνουν και δυναστεύουν
ΔΕ Κάθε φορά στις αποκριές οι γελωτοποιοί επικρατούν
ΑΡ Οι μασκαράδες έγιναν μασκότ τώρα
ΔΕ Πάντοτε υπάρχουν αναπτυξιακές λύσεις, που δεν θέλουν να δουν οι μασκοφόροι
ΑΡ Ναι, αντί να μικρύνουμε τις μάσκες, ας περιμένουμε να μεγαλώσουν τα παιδιά
ΔΕ Τη δική σου μία και μοναδική μάσκα θέλεις να φορούν όλοι μαζί
ΑΡ Η δική σου μάσκα τους κάνει όλους εξωγήινους που δεν βλέπουν τι γίνεται
ΔΕ Σε λίγο θα φέρεις ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων από το παρελθόν
ΑΡ Πριν από 7 δισ. χρόνια έγινε η μεγαλύτερη σύγκρουση μελανών οπών
ΔΕ Να σταματήσει η μασκοφορία με τις μαύρες τρύπες στο σύμπαν
ΑΡ Για να αρχίσουν να χοροπηδούν οι διαμαρτυρόμενοι πάνω στις μάσκες, ώστε να εφαρμόζουν σε επίπεδα πρόσωπα σε μια επίπεδη γη
ΔΕ Να φορούν και να μη φορούν μάσκα
ΑΡ Να αφαιρεθούν οι μόνιμες μάσκες που είναι τα πρόσωπα
ΑΡ ΔΕ (ταυτόχρονα) Χάος, χάος – οι μονόφθαλμοι βασιλεύουν με κορώνα τον ιό
ΔΕ Αυτός δεν είναι σω-κρατικός διάλογος
ΑΡ Ούτε σοϊ-διωτικός μπορεί να είναι

_{Σχετικά κείμενα
———————————————
Μασκητική
Μάσκες & μασκοφόροι
Ιός & πανδημία της λογοτεχνίας}

«Ω ΞΕΙΝ, ΑΓΓΕΛΛΕΙΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙΣ ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ»

Το νόθο αυτό επίγραμμα του Σιμωνίδη του Κείου, κατά την επικρατέστερη εκδοχή, έχει συνδεθεί με τη Μάχη των Θερμοπυλών, 2,5 (χιλιάδες) χρόνια μετά την οποία αναμνηστικά γραμματόσημα αποσύρθηκαν για «τεχνικούς» λόγους, λόγω «εναλλακτικής» ορθογράφησης του επιγράμματος (όπου το ΚΕΙΝΩΝ είχε γίνει ΚΟΙΝΩΝ και το ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ ΠΕΙΘΩΜΕΝΟΙ).
Εν τω μεταξύ ΜΜΕ είχαν αναρτήσει δελτίο τύπου για τα γραμματόσημα, που είχε σταλεί από τα Ταχυδρομεία
Δεν έγινε γνωστό αν η μάχη θα επαναληφθεί μέσω τηλεδιάσκεψης, με τον Λεωνίδα ευπρεπώς ενδεδυμένο, ενώ κυκλοφορούν μεταφραστικές εκδοχές του επιγράμματος, όπως «Ω ξινέ των αγγέλων Λακέδων & δαιμόνων, ω τι δεν κείμενα εκείνων απορρίμματα δεν απιθώνουμε;».

Πρωθύστερα επίκαιρο κολάζ του Μαξ Ερνστ  (1936)