Τόσο τα μυθιστορήματα όσο και τα διηγήματά του διερευνούν σε βάθος το ανθρώπινο τοπίο, με κύρια εργαλεία την πρόσφατη Ιστορία και την ακόρεστη γλώσσα. Ο συναρπαστικός και μαζί διαυγής λόγος του, συνδυάζοντας με μοναδικό τρόπο την ένταση με τη νηφαλιότητα, την ακρίβεια τής τοπιογραφίας με την έκρηξη των συναισθημάτων, έδωσε στις γενιές μας έναν αφηγητή μεγάλης πυκνότητας και ταυτόχρονα εντυπωσιακής απλότητας, τέχνη με την οποία μπορεί να σαρώνει τη νηνεμία του αναγνώστη. Η ταραχή και η έξαψη είναι, νομίζω, οι δύο πόλοι που ορίζουν την αίσθηση που απομένει όταν κλείσεις ένα βιβλίο του Θανάση Βαλτινού.
[ Από την εισήγησή μου ως προέδρου της Εταιρείας Συγγραφέων προς την Σουηδική Ακαδημία, απαντώντας στο ―άκρως εμπιστευτικό―επίσημο αίτημά της για πρόταση υποψηφιότητας Έλληνα συγγραφέα για το Βραβείο Νομπέλ 2013 ]
