Οι στίχοι ενός εκ των πρωτεργατών της Νέας Αθηναϊκής Σχολής, ανασαίνουν στο περιβάλλον του άλσους. Είναι του Γεωργίου Δροσίνη, από την ποιητική συλλογή Κλειστά βλέφαρα (1914-1917), μια από τις πιο χαρακτηριστικές της ώριμης ηλικίας του. Οι στίχοι του ποιήματος, που φέρει τον τίτλο «Αμουσία», ήταν αφιερωμένοι σε ένα από τα μεγάλα ινδάλματά του, τον Γερμανό Φρίντριχ Σίλερ. ‘Όταν ο Δροσίνης αποφάσισε να σπουδάσει στο εξωτερικό, επέλεξε την Γερμανία, πατρίδα του Γκαίτε και του Σίλερ, τους οποίους θαύμαζε απεριόριστα. Ο ίδιος έγραψε αργότερα στο ημερολόγιό του: «Ήταν Άνοιξη και πρώιμα ζεστός καιρός. Είχα κάνει τάμα όταν σπούδαζα στη Λειψία, να επισκεφθώ τους τάφους του Γκαίτε και του Σίλερ». Ο Δροσίνης ήθελε να προσκυνήσει στην τελευταία τους κατοικία, ως ελάχιστη ένδειξη τιμής και θαυμασμού. Η προτίμησή του, όμως, έκλινε προς τον τελευταίο: «Ήξερα πως ο Σίλερ είναι ο καθ’ αυτού εθνικός ποιητής της Γερμανίας, πολύ αγαπητότερος του Γκαίτε». Το πορτρέτο του Σίλερ, «επάνω σε μαύρο ατλάζι μέσα σε γυαλοσκέπαστη μαύρη κορνίζα», όπως ανέφερε στο ημερολόγιό του, μαζί με ένα φύλλο δάφνης που πήρε από τα στέφανα στον τάφο του μεγάλου ποιητή, φυλάσσονται στο δωμάτιό του, στο Μουσείο Γ. Δροσίνη (βίλα «Αμαρυλλίς»), στην Κηφισιά.
