Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ' άσωστ' ουρανού!
Ω! της αυγής κροκάτη Γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
Νταρίν Τατούρ: Δε θα φύγω
Υπέγραψαν εκ μέρους μου
Και με μετέτρεψαν σε
Φάκελο, λησμονημένο
Σαν τα αποτσίγαρα.
Η νοσταλγία της πατρίδας με σμπαράλιασε
Και έγινα μετανάστης στην ίδια μου
Τη χώρα.
Παράτησα εκείνες τις πέννες
Να θρηνούν τις λύπες
Των μελανοδοχείων.
Παράτησαν το σκοπό μου, το όνειρο μου
Στις πύλες του νεκροταφείου
Και αυτός που περιμένει
Κλαίει την τύχη του
Καθώς η ζωή περνά.
Πολιορκείστε με,
Σκοτώστε με, ανατινάξτε με
Δολοφονήστε με, φυλακίστε με.
Όταν πρόκειται για τη χώρα μου,
Δεν υπάρχει υποχώρηση καμιά.
Η Νταρίν Τατούρ είναι Παλαιστίνια ποιήτρια από την Αραβική πόλη Reineh του βόρειου Ισραήλ. Το 2018 φυλακίστηκε για πάνω από δυο χρόνια (πέντε μήνες φυλακή και το υπόλοιπο κατ’ οίκον περιορισμό) για ένα ποίημα της που είχε αναρτήσει με βίντεο στο διαδίκτυο. Το 2019 έλαβε το Βραβείο Oxfam/Novib Για την Ελευθερία της ΄Εκφρασης του διεθνούς οργανισμού συγγραφέων PEN.
Μοσάμπ Αμπού Τόχα: Νεκρολογία (6 Νοεμβρίου 2023)
Για τη σκιά που την είχα αφήσει μόνη της πριν
διασχίσω τα σύνορα, τη σκιά μου που έμεινε
στη μοναξιά της και κρύφτηκε στο σκοτάδι της νύχτας
ξεπαγιασμένη εκεί που ήταν, χωρίς να χρειάζεται βίζα.
Στη σκιά μου που με περιμένει να γυρίσω,
άστεγη, εκτός από τότε που περπατούσα δίπλα της
στο φως του καλοκαιριού.
Στη σκιά μου που θέλει να πάει σχολείο
με τα παιδιά του πρωινού, αλλά δεν χωρούσε
να μπει μέσα απ’ τις πόρτες της αίθουσας.
φτερνίζεται, βήχει, και κανείς δεν είναι εκεί να της πει Γεια σου!
Στη σκιά μου που την έχουν συνθλίψει αυτοκίνητα και βαν, που
το στήθος της το τρυπούν θραύσματα βλημάτων και σφαίρες
που πετάνε χωρίς φτερά,
τη σκιά μου που κανείς δεν την φροντίζει πιά
που αιμορραγεί μαύρο αίμα
μέσα από τη μνήμη της
τώρα, και για πάντα.
Ο Μοσάμπ Αμπού Τόχα (1992) είναι Παλαιστίνιος ποιητής από τη Γάζα. Η πρώτη του συλλογή, Πράγματα που μπορεί να βρεις κρυμμένα στο αυτί μου, ήταν στη βραχεία λίστα του Εθνικού Βραβείου του Κύκλου Βιβλιοκριτικών των ΗΠΑ, και κέρδισε το Αμερικανικό Βραβείο Βιβλίου. Το παρόν ποίημα δημοσιεύθηκε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού The New Yorker.
Επιλογή-Μεταφράσεις:
