ΧΑΡΤΗΣ {Μηνιαίο περιοδικό Λόγου & Τέχνης} AMKE
ΙSSN 2732-8279
Η χρησιμότητα ενός χάρτη κρίνεται από το κατά πόσον διευκολύνει την επιλογή της προτιμότερης διαδρομής σε σχέση με έναν προορισμό. Αλλά αυτό ισχύει μάλλον όταν τα μέρη στα οποία ταξιδεύουμε είναι ήδη γνωστά.
Υπάρχουν και χάρτες οι οποίοι καταγράφουν πορείες εν εξελίξει μέσα από άγνωστες περιοχές. Γι’ αυτό γοργόνες και συνάδελφά τους όντα καλύπτουν σημεία που δεν έχουν ακόμα εξερευνηθεί. Οι θιασώτες της πεπατημένης καλά κάνουν και αποφεύγουν παρόμοιες κακοτοπιές. Όσοι, όμως, είναι αποφασισμένοι να ταξιδέψουν σε αναζήτηση νέων τόπων θα κινηθούν με χάρτες αυτού του είδους.
Με αυτό το κείμενο έκλεισε η πρώτη διαδρομή του Χάρτη τον Μάιο του 1987. Τότε επικρατούσαν περισσότερο τα «αχαρτογράφητα» εδάφη απ’ ό,τι τα GPS. Εξ ου και σήμερα ξεκινάμε και πάλι τη χαρτογράφηση σ’ ένα άλλο γεωγραφικό τοπίο, μελετώντας διαδρομές με χαρτογράφους του παλαιού επιτελείου αλλά και πολλούς νεότερους.
Ονομάτων επίσκεψις • Ο Χάρτης οφείλει τον τίτλο του, σ’ έναν από τους διασημότερους χάρτες της λογοτεχνίας, τον περίφημο «Χάρτη του Ωκεανού» του Λιούις Κάρολ: ένα περιγεγραμμένο λευκό ορθογώνιο με πέριξ τα σημεία προσανατολισμού. Εδώ θέσαμε τις βάσεις της ονειρικής χαρτογραφίας σ’ ένα περιοδικό χωρισμένο σε ενότητες όπως «Στίγματα» ή «Κλίμακες», ενώ δεν μπορούσε να λείπει από τις σελίδες του και ένας χιουμοριστικός Ζωδιακός χάρτης.
Ένας χάρτης που δεν είναι από χαρτί • Η ανάγνωση ενός χάρτη δεν είναι παρά ο σχεδιασμός ενός συνειδητού ονείρου. Η αποκρυπτογράφηση ενός πολύπλοκου συλλογισμού. Οι χάρτες ορίζουν τις συντεταγμένες της φαντασιακής μυθοπλασίας στο χώρο, όπως τα λεξικά τους συνειρμούς. Ένας χάρτης είναι μια αλληγορία διαδρομών, ταξιδιωτικών διεκδικήσεων, ένα μουσείο στρατηγικών επιλογών, ολόκληρος ο κόσμος κυριολεκτικά επί τάπητος.
Ο καθένας διαβάζει τον χάρτη όπως ακριβώς την Ιστορία: από τη σκοπιά και από την προοπτική που τον βολεύει.
Ο χάρτης περιέχει άπειρες αλήθειες, Ο χάρτης περιέχει επίσης άπειρα ψέματα, αυθαιρεσίες, εξάρσεις… Σημεία και τέρατα… ή τέρατα υπό μορφήν σημείων. Πολιτισμούς και ναυάγια… Φιλοδοξίες και φόβους.
Μια μολυβιά που ξέφυγε σε κάποια άκρη, σχηματίζει συνειρμούς για κρυφές χερσονήσους, πορθμούς και ακραία περάσματα… Είναι γνωστές επίσης οι αόρατες λίμνες ή οι απρόσιτες ουτοπικές νησίδες που προκάλεσαν τυχαία κάποιες κηλίδες καφέ ή το ίχνος κάποιας μύγας.
Ορισμένοι πιστεύουν ότι πρώτα έγινε ο Χάρτης και ύστερα ο Κόσμος… Αυτό το δόγμα ονομάζεται «καθ’ ομοίωσιν».
Η διαδικασία συρράξεων επί χάρτου ονομάζεται «χαρτοπόλεμος».
Όπως στη μουσική, στη χαρτογραφία όλα υπάγονται στην Κλίμακα.
Όπως στη ζωγραφική, στη χαρτογραφία όλα εξαρτώνται από την Αναλογία.
Όπως στο θέατρο, στη χαρτογραφία όλα υπακούουν στη Σκηνοθεσία.
Όπως στη λογοτεχνία, τέλος, όλα στη χαρτογραφία είναι διασταυρώσεις νοητών σημείων…
