Ένα ποίημα δεκαπενταετίας
Μια μέρα του Αυγούστου, μάλλον του ΄98, μου τηλεφωνεί και μου λέει: «Σου έχω έκπληξη»
Για τη συγκεντρωτική έκδοση της ποίησης του ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΛΙΟΝΤΑΚΗ
Η ζωή είναι απλή: το κεφάλι σου, ένας τοίχος, αγγούρια, τρίγωνο του οποίου το τετράγωνο της υποτείνουσας ισούται ...
Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα η συζήτηση σχετικά που σχετίζονταν με το μέγεθος της γήινης σφαίρας, δεν είχε ακόμη λυθεί αριθμητικά
Τώρα έχω εγώ [ο συγγραφέας] δύο βασικά ενδεχόμενα μπροστά μου:
[ δεύτερο μέρος ]
Ο Πιερ Πάολο μου τηλεφώνησε αμέσως μετά από μια προπόνησή μου
Η μηχανή της στασιμότητας, το ποδήλατο της οπισθοδρόμησης, το σπρέι της νοσταλγίας, τα ακουστικά της σιωπής κ.ά.
Εμείς εδώ βλέπουμε άλλοτε πεταλούδες ανάερες / Κι άλλοτε αιμοβόρες νυχτερίδες στις ψυχές
Κάθριν Πίερποϊντ: Μια Αγγλίδα ποιήτρια
Η μήτις
Σημασία δεν έχει πόσο θα ζήσουμε, σημασία έχει πως δεν θα πεθάνουμε ποτέ, ΔΙΟΝΥΣΗ.
Στη μπουάτ «Συμπόσιον»
Βεβαίως, άλλο τα γένια και άλλο το μουστάκι, το οποίο δεν συνδυάζεται απαραιτήτως με γένια...
Άνδρῶν ἐπὶ φανῶν πᾶσα αὐγὴ φάρος
