Πέντε ποιήματα
Έχω και έχετε να πούμε πολλά, αλλά τη φορά αυτή με μια γλώσσα που είναι και δείκτης εξουσίας του καθενός μας και φιλολογία
Έδεσσα, Σιδηροδρομικός Σταθμός
Έγινε ημίχρονο, «τώρα να δείτε τι θα πάθετε», έλεγαν οι Έλληνες, «σας αφήσαμε να χαρείτε λίγο, επειδή είσαστε ξένοι»
Μαύρες λαμπύριζαν οι πέτρες στο φεγγάρι που έλιωνε μιαν απέραντη απουσία
Εδώ και χρόνια ένα απρόσωπο ‘Κακό’ μας κυκλώνει, μας πνίγει με τα γιγάντια πλοκάμια του
ένα ασαμπλάζ κομματιών αποσπασμένων από αγαπημένα του εικαστικά έργα, ένα παλίμψηστο, για να το πούμε μονολεκτικά
Είχε μετατραπεί σε εικόνα άπιαστη της φαντασίας του, καθώς δεν μετείχε σε αυτό το αισθησιακό παιχνίδι μετουσιωμένης θλίψης.
Ακρίβεια, λεπτότητα μορφών και διαγραμμάτων τους, μελετημένη διάταξή τους στον χώρο της εικόνας...
(Poème de circonstance)
Τις μέρες αυτές το περιεχόμενο του άρθρου αποκτά ένα επίκαιρο ενδιαφέρον. Και ο νοών νοείτω.
Ένας κορυφαίος «φροντιστής»
Χωρούν και τα δύο στη μασχάλη ή τα ξαναβάζει στις θέσεις τους για να μην τον βαραίνουν;
Οι περισσότεροι κοκκινίζουν υποθάλποντας άτομα, που ίσως υπήρξαν άλλοτε οι ίδιοι
