Άφησε στο έδρανο το φόβο της παλάμης του / Στα σκαλισμένα ονόματα κλειδιών και άστρων κι έφυγε
Βγήκα κλαίγοντας από την αίθουσα και το κλάμα έγινε σχεδόν σπαραγμός επί της Ακαδημίας
Να γιατί λέμε πως η μοίρα των ανθρώπων είναι γραμμένη στ’ άστρα
Πόσο φοβάμαι πως, όπως τόσον καιρό, θα ουρλιάξουν οι βαθιές τσέπες, θα στριγκλίσουν οι φοριαμοί
CHARLES D’ ORLEANE (1364-1495), CLEMENT MAROT (1496-1544)
Ένα «ντοκουμέντο» στρατιωτικής αλλοτρίωσης (ή μήπως αποβλάκωσης;)
O «Πίναξ» του Γαζή, αν και πνευματικά καταγόμενος από τη «Χάρτα» του Ρήγα, αποτελεί ξεχωριστό χάρτη, με τα δικά του χαρακτηριστικά
Άκουγε δίπλα του φωνήεντα να σέρνονται. Κάποιος πατέρας θα ‘τανε στην άλλη άκρη της γραμμής
[ fragmenta, 221-251 / Νοέμβριος 2024 ]
Μόνο τη σκέφτηκε, έτσι φευγαλέα: μια γυναίκα μελαχρινή, με έντονες καμπύλες, με βαμμένα χείλη...
Ζούσε για την πιάτσα κι από την πιάτσα με διάφορους τρόπους
Στα ρείθρα πώς διαυγάζονται / και πώς κυλούνε στους ρηχούς βυθούς / από παλιά ασημωμένοι / παφλασμοί
Ποίημα του Άγγλου ΤΟΜ ΓΚΑΝ (1929-2004)
Τα ρούχα κολλάνε πάνω στο κορμί της. Μια αφόρητη ζεστή την κυριεύει. Όλα καίνε σαν Αύγουστος μήνας στην πιο θερμή χώρα του κόσμου
Ξανά στο ποίημα του Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς
Ενώπιον τέτοιων συμβάντων δυσκολευόμαστε να ανοίξουμε το πορτοφόλι μας, σαφές δείγμα δυσκοιλιότητας...
Π.χ.: Αν όλα τα λουλούδια είχαν ίδια μυρωδιά, κανείς δεν θα το μυριζόταν
