Δυσκολεύομαι να μαζέψω τα κομμάτια μου / όμως η ύλη μου μπορεί και αναπνέει ακόμη / κι έξω απ’ το δέρμα
Ο Γκογκό & ο Ντιντί έπειτα από δεκαετίες αδιάλειπτης παρουσίας / σε σκηνές ανά την υφήλιο / εγκατέλειψαν το θέατρο μια για πάντα
Τα νύχια μου ξεφλουδίζουν σαν κρεμμύδια. Τώρα που κάτω απ’ το δέρμα εξαπλώνεται ο ερυθηματώδης λύκος, μου φτάνουν οι κυνόδοντες
Στους δρόμους πάλι στους δρόμους / το λάθος της ιστορίας είναι ότι / η ιστορία είναι λάθος
Εκείνο το μεσημέρι είχαμε πει να βρεθούμε με τον Γιώργο Ιωάννου και τον Διονύση Σαββόπουλο, καταμεσής του κλεινού άστεως
Mια μέρα, εκεί που μισοκοιμόταν στον καναπέ, συνειδητοποίησε ότι δεν είχε πια φίλες
Επικράτησε ηρεμία, το πηγαινέλα σταμάτησε και η σιωπή δεν διαταράχθηκε στο μπαλέτο των πουλιών
Τα παιδιά αρκετούς τόνους πιο σκούρα απ’ όταν ξεκίνησε το καλοκαίρι, τα βότσαλα, σταθερά, άσπρα και γκρι
«Το ξεσταύρι μου μέσα», μουρμούρισε ο Ορφέας και τράβηξε καινούργιο χαρτάκι για να φτιάξει καινούργιο τσιγάρο
Δεν υπάρχει λέει άλλη μέθοδος εκτός από σένα τον ίδιο / με σχήματα λίγα κι ακριβά
Το άλογο θα φτάσει εκεί, θα προσπαθήσει να τρυπώσει, δε θα μπορεί και κλαίγοντας μ’ επίγνωση θα φτιάξει απ’ την αρχή τη μοναξιά
Αποσπάσματα από τον Θηβαϊκό Κύκλο («Οιδίποδας τύραννος», «Ο Οιδίποδας στον Κολωνό», «Αντιγόνη»)
Κανείς δεν σταματάει για το φορτίο των χαντακιών. / Το να έχεις λιγότερα από ένα πουλί σε κάνει πέτρα.
Το επίγραμμα με προκάλεσε να σκύψω πάνω από την εγκράτεια του λόγου της και να προσπαθήσω να γνωρίσω πτυχώσεις και κλειδώσεις του
Αν και ξέρουμε πώς θα τελειώσει: με λύπη και σιωπή, / συνεχίζουμε τις συνηθισμένες ημέρες μας
Από τον μοντερνισμό στην απομίμηση. «Σκοπιμότητα χωρίς σκοπό» και «Τέχνη για την Τέχνη»
Θα καταθέσω για την άγνωστη και ανεπιτυχή προσπάθεια που είχα αναλάβει για μιαν συγγραφή σύγχρονης Ιστορίας της Λογοτεχνίας μας
Για «Το χαμένο ποίημα» της ΖΕΦΗΣ ΔΑΡΑΚΗ
Για το βιβλίο του ΣΠΥΡΟΥ ΒΡΕΤΤΟΥ «Διαπραγματεύσεις»
Για το «Πάρκο» του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη
Για το βιβλίο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ «Ο θάνατος του αστρίτη»
Αντιμέτωπος με το υδάτινο βιβλίο. Δείχνει ν΄ ανοίγει τις πρώτες σελίδες του. Οι εικόνες πολλαπλασιάζονται αφειδώς
Είναι αυτό που τα τσιράκια των πολυεθνικών, εκείνοι οι κουκουλοφόροι από φελιζόλ, λένε «θετική σκέψη», και «να περνάς υπέροχα»
Επέστρεψε η μάνα μου από τη δουλειά και μας το ’κοψε: «Αϊνστάιν νομίζεις ότι το έκανες που του διαβάζεις Μαρξ πέντε χρονών;»
Για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά. Συνήθως τυχαία. Παρεμπιπτόντως δε μας χρέωσαν τα ποτά αλλά τα τραγούδια!
Κάθε μήνα, νέοι συγγραφεις αναπτύσσουν μια φράση σ’ ένα σύντομο κείμενο. Αυτό το μήνα θέμα είναι: «Είναι όμως φως»
