ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Μιχαήλ Μήτρας

Επι­μέ­λεια αφιε­ρώ­μα­τος Χρύ­σα Δρα­ντά­κη

_____________

ΕΠΟ­ΧΙ­ΚΑ ΦΑΙ­ΝΟ­ΜΕ­ΝΑ

δεν έκρυ­βε την νο­σταλ­γία του
για μια άλ­λη επο­χή
δεν έκρυ­βε την νο­σταλ­γία του
για μια άλ­λη επο­χή
δεν έκρυ­βε την νο­σταλ­γία του
για μια άλ­λη επο­χή
δεν έκρυ­βε την νο­σταλ­γία του
για μια άλ­λη επο­χή
δεν έκρυ­βε την νο­σταλ­γία του
για μια άλ­λη επο­χή
δεν έκρυ­βε την νο­σταλ­γία του
για μια άλ­λη επο­χή
δεν έκρυ­βε την νο­σταλ­γία του
για
μια
άλ­λη
ΔΙΑ­ΦΟ­ΡΕ­ΤΙ­ΚΗ
επο­χή.
^{___________
Μ.Μ}

Οι ποι­η­τές τον «εκ­χω­ρού­σαν» πρό­θυ­μα στους πε­ζο­γρά­φους και εκεί­νοι τον «επέ­στρε­φαν» στους ποι­η­τές! Του ήταν δύ­σκο­λο να δε­χτεί ότι οι ορια­κές μορ­φο­λο­γι­κές και τε­χνι­κές ρή­ξεις, οι δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις από τους εγκα­θι­δρυ­μέ­νους κα­νό­νες εί­χαν ως συ­νέ­πεια, με­τα­ξύ άλ­λων, και τη μο­να­ξιά ενός δη­μιουρ­γού που θέ­λει να υπε­ρα­σπί­ζε­ται χω­ρίς με­γά­λες υπο­χω­ρή­σεις τις αρ­χές του». [...] Για να το πω με κά­πως δια­φο­ρε­τι­κό τρό­πο, εί­χε σε υψη­λή θέ­ση το αιφ­νί­διο, στην κα­θη­με­ρι­νό­τη­τά του αλ­λά και στο με­γα­λύ­τε­ρο μέ­ρος της δη­μιουρ­γι­κής ζω­ής του, για­τί ένιω­θε φο­βε­ρά γοη­τευ­μέ­νος από την ιδέα να ανα­κα­λύ­πτουν οι άλ­λοι αίφ­νης ότι πί­σω από τη φαι­νο­με­νι­κή φρο­νι­μά­δα του ξε­πρό­βαλ­λε το «άτα­κτο και τρο­με­ρό παι­δί» που ονει­ρευό­ταν να εί­ναι, ένα enfant terrible που όμως, την ίδια στιγ­μή, δεν ήθε­λε να κό­ψει εντε­λώς τους κά­βους του από τον γε­νι­κώς νο­ού­με­νο χώ­ρο της ανε­κτής, μέ­σα σε ορι­σμέ­να όρια της, αι­ρε­τι­κής συ­μπε­ρι­φο­ράς. (―Αλέ­ξης Ζή­ρας)

Ο Μι­χα­ήλ Μή­τρας γεν­νή­θη­κε το 1944 στον Βό­λο, όπου και έζη­σε ως το 1960, ενώ στη συ­νέ­χεια η οι­κο­γέ­νεια με­τα­κό­μι­σε στην Κα­βά­λα και από εκεί στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Πα­ρα­κο­λού­θη­σε Νο­μι­κά στο ΑΠΘ  και ρα­διο­σκη­νο­θε­σία στο City Literary Institute του Λον­δί­νου όπου ερ­γά­στη­κε στο ελ­λη­νι­κό τμή­μα του BBC μα­ζί με τη σύ­ζυ­γό του, την ποι­ή­τρια Να­τά­σα Χα­τζι­δά­κι (1946-2017).
Από το 1971 εγκα­τα­στά­θη­κε στην Αθή­να. Για πολ­λά χρό­νια ερ­γά­στη­κε στην ιστο­ρι­κή γκα­λε­ρί «Ώρα». Συ­νερ­γά­στη­κε στη σύ­ντα­ξη της ετή­σιας έκ­δο­σης Χρο­νι­κό που εξέ­δι­δε η γκα­λε­ρί και με τα πε­ριο­δι­κά Σή­μα και Ρεύ­μα­τα.
Ποι­η­τής, πε­ζο­γρά­φος, ει­κα­στι­κός και πα­ρα­γω­γός εκ­πο­μπών λό­γου του Τρί­του και Πρώ­του Προ­γράμ­μα­τος της ΕΡΤ από το 1983-2003. 'Η­ταν Ιδρυ­τι­κό μέ­λος της Εται­ρεί­ας Συγ­γρα­φέ­ων της οποί­ας δια­τέ­λε­σε και μέ­λος του ΔΣ (2001  - 2003) κα­θώς και μέ­λος του Κύ­κλου Ποι­η­τών. Στον Μι­χα­ήλ Μή­τρα οφεί­λε­ται η αρ­χι­κή ιδέα του εορ­τα­σμού τής 21ης Μαρ­τί­ου, πρώ­της μέ­ρας με­τά την εα­ρι­νή ιση­με­ρία, ως Πα­γκό­σμια Ημέ­ρα Ποί­η­σης κά­θε χρό­νο.
Κεί­με­νά του έχουν με­τα­φρα­στεί στα αγ­γλι­κά και γαλ­λι­κά.
Πέ­θα­νε στις 6 Μαρ­τί­ου 2019 στη Νέα Μά­κρη Ατ­τι­κής.

Η    Φ Ω N H   T O Y

ΟΠΤΙ­ΚΗ ΠΟΙ­Η­ΣΗ:

Ο Μι­χα­ήλ Μή­τρας έχει εκ­θέ­σει «οπτι­κά ποι­ή­μα­τα» σε ατο­μι­κές και ομα­δι­κές εκ­θέ­σεις στην Ελ­λά­δα και το εξω­τε­ρι­κό, ως μέ­λος της καλ­λι­τε­χνι­κής ομά­δας Οπτι­κής Ποί­η­σης. Έρ­γα του υπάρ­χουν στη Δη­μο­τι­κή Συλ­λο­γή Βό­λου και έχουν πα­ρου­σια­στεί σε ομα­δι­κές εκ­θέ­σεις στη Δη­μο­τι­κή Πι­να­κο­θή­κη Αθη­νών, στην Ελ­λη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κή Ένω­ση, στο Εθνι­κό Μου­σείο Σύγ­χρο­νης Τέ­χνης, στο πλαί­σιο του προ­γράμ­μα­τος «Πά­τρα-Πο­λι­τι­στι­κή Πρω­τεύ­ου­σα 2006» και σε ιδιω­τι­κές αί­θου­σες τέ­χνης.

Ένα κεί­με­νο του Μι­χα­ήλ Μή­τρα για την 

Ο Π Τ Ι Κ Η   Π Ο Ι Η Σ Η

Τα μο­ντερ­νι­στι­κά κι­νή­μα­τα του 20^ού αιώ­να με­τα­ξύ άλ­λων συ­νέ­βα­λαν και στην «δια­σταύ­ρω­ση» των επι­μέ­ρους τε­χνών, κυ­ρί­ως της λο­γο­τε­χνί­ας και των ει­κα­στι­κών ( Φου­του­ρι­σμός, Ντα­ντά, Υπερ­ρε­α­λι­σμός, Λε­τρι­σμός. )
Στην δε­κα­ε­τία του 1960 η ταυ­το­ποί­η­ση αυ­τή συ­στη­μα­το­ποιεί­ται με την εμ­φά­νι­ση του ρεύ­μα­τος της «Οπτι­κής Ποί­η­σης». Το 1987 συ­γκρο­τεί­ται και στην Ελ­λά­δα «Ομά­δα Οπτι­κής Ποί­η­σης», με ορ­γά­νω­ση ατο­μι­κών και ομα­δι­κών εκ­θέ­σε­ων. Τα έρ­γα τους κα­λύ­πτουν ένα ευ­ρύ φά­σμα εκ­φρα­στι­κών μέ­σων, όπως κεί­με­να, ζω­γρα­φι­κή, κο­λάζ, φω­το­γρα­φία, βί­ντεο εγκα­τα­στά­σεις, μέ­χρι performances.
Στα δι­κά μου οπτι­κά ποι­ή­μα­τα η σχέ­ση τους με τη ζω­γρα­φι­κή έκ­φρα­ση πα­ρα­μέ­νει στα­θε­ρή: μαύ­ρη με­λά­νη σε λευ­κό χαρ­τί. Κά­τι που τα κα­θι­στά και «δυ­σα­νά­γνω­στα»

[Αρ­χείο Εται­ρεί­ας Συγ­γρα­φέ­ων]

_{ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ ΜΙΧΑΗΛ ΜΗΤΡΑ}

Ποί­η­ση
Το άλ­λο­θι της πε­ρι-γρα­φής, Ιδιω­τι­κή έκ­δο­ση 1976
Αστα­θές πε­δίο, εκδ.  Αι­γό­κε­ρως 1984
Η τε­λευ­ταία ει­κό­να του κό­σμου, εκδ. Αι­γό­κε­ρως,1987
Η πα­ρά­δο­ξη οι­κειό­τη­τα του αγνώ­στου, εκδ. Δελ­φί­νι 1997
Δια­κρι­τι­κές με­τα­βο­λές, εκδ. Από­πει­ρα 2004

Πε­ζο­γρα­φία
Φα­ντα­στι­κή νου­βέ­λα, Ιδιω­τι­κή έκ­δο­ση 1972· β΄έκδ. Τραμ 1973
Αστι­κή το­πιο­γρα­φία, εκδ.  Αι­γό­κε­ρως 1982
Αό­ρι­στες λε­πτο­μέ­ρειες, εκδ. Από­πει­ρα 1990
Μη­χα­νή ανα­ζή­τη­σης, εκδ. Νε­φέ­λη 2008

Ο Μι­χα­ήλ Μή­τρας
στον έντυ­πο (https://​issuu.​com/​har​tism​ag/​do...) σελ. 622-624
και στον δια­δι­κτυα­κό Χάρ­τη:
https://​www.​har​tism​ag.​gr/​hartis-​39/​kli​make​s/​dia​vazo​ntas-​fot​oghr​afie​s-​ane​pido​ti-​ston-​mikhail-​mitra
https://​www.​har​tism​ag.​gr/​harti...

Το πα­ρόν αφιέ­ρω­μα του Χάρ­τη βα­σί­στη­κε σε κεί­με­να που δια­βά­στη­καν στην ανα­δρο­μι­κή έκ­θε­ση-αφιέ­ρω­μα στον Μι­χα­ήλ Μή­τρα που ορ­γα­νώ­θη­κε στο Βό­λο την Άνοι­ξη του 2023 και το οποίο εί­χε αρ­χί­σει να προ­ε­τοι­μά­ζε­ται δύο χρό­νια πριν, με τη θερ­μή συ­μπα­ρά­στα­ση του αεί­μνη­στου Χά­ρη Κα­μπου­ρί­δη, που έφυ­γε και αυ­τός πρό­ω­ρα.