Το μυστικό του τέλους
Είχε πολλά χρόνια να επανεμφανιστεί. Από το 1999, και την προβολή του ψυχολογικού θρίλερ του Μ. Νάιτ Σάλαμαν «Η έκτη αίσθηση». Το διαφημιστικό τρικ με την παράκληση στους θεατές να μην αποκαλύψουν το τέλος της ταινίας, δεν ήταν κάτι καινούριο. Τα (έως και πολύ) παλαιότερα χρόνια, πολλά θρίλερ και ταινίες μυστηρίου που είχαν μια απροσδόκητη ανατροπή στην πλοκή και επιφύλασσαν μια μεγάλη έκπληξη στο φινάλε, ζητούσαν το ίδιο πράγμα από το κοινό. Τόσο στις προθήκες των κινηματογράφων, όσο και στις διαφημιστικές καταχωρήσεις των εφημερίδων. Έκτοτε, αυτό το κόλπο ατόνησε, για να επανεμφανιστεί αναπάντεχα πέρυσι, στην ιταλική ταινία «Υπάρχει πάντα το αύριο». Συνοδευόταν από τη διαφημιστική παράκληση της σκηνοθέτιδος (και πρωταγωνίστριας) Πάολα Κορτελέζι στους θεατές, να μην αποκαλύψουν το τέλος. Μια μάλλον άκυρη παράκληση, δεδομένου ότι το φινάλε της ταινίας της κρύβει μεν μια έκπληξη, αλλά όχι τέτοιου μεγέθους ώστε να αξίζει να μείνει κρυφή από τους επόμενους θεατές. Επιπλέον, τέτοιου είδους τρικ είναι στις μέρες μας χωρίς αντίκρισμα: Σύγχρονες έρευνες δείχνουν ότι τα spoilers μπορούν να αυξήσουν αντί να μειώσουν την απόλαυση, με ορισμένα κριτήρια. Ένα από αυτά είναι η διαχείριση της διάθεσής τους, με τα spoilers να λειτουργούν ως «γνωστική στρατηγική αντιμετώπισης» μειώνοντας το άγχος. Μπορούν να προσφέρουν μια αίσθηση ετοιμότητας ή χρόνου να επεξεργαστούν νοερά τέτοιες πληροφορίες, πριν το δουν να συμβαίνει στην οθόνη.
