Ωρα μεσημεριού
Σε αποχαιρετώ κι εγώ, Πάνο, γνήσιο παιδί της Μακεδονίας ― ποιητής, ιστορικός, γεωγράφος, πεζογράφος, σκιτσογράφος, λογογράφος και σχολιαστής, αγαπημένος και ξεχασμένος φίλος πολλών, ήσουν η μόνη ζωντανή αδελφή ψυχή που ευτύχησα να έχω, στα πολλά χρόνια της νιότης που μοιραστήκαμε, μιαν ολοζώντανη κόρη, άπειρα διαβάσματα, πολλή κι ασίγαστη αγωνία για τα βιβλία που γράψαμε και θα γράφαμε, πολλά γέλια και περισσότερα δάκρυα.
Πού ξέρεις, Πάνο;
Κι ο θάνατος μας επιφυλάσσει εκπλήξεις, κι ίσως κάποτε, βρεθούμε και πούμε όσα στάθηκε αδύνατο να πούμε σ΄αυτή τη ζωή.
