Παρατηρούσα και στην εκτέλεση του δημοτικού, σατιρικού, αθυρόστομου «Ανέβηκα στην πιπεριά», στην εκτέλεση τόσων μαζί στο «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι», πάλι του Σαββόπουλου, πάλι με τον Σαββόπουλο, πως όσοι το τραγουδάνε χωρίς να το κοροϊδεύουν, στα ίσια δηλαδή, με τις φωνές τους κανονικά, η Γαλάνη, η Αρβανιτάκη, η Διαμάντη, πόσο γοητευτικό κι ερωτικό κάνουν το αποκριάτικο αυτό τραγούδι, πόσο το σεξουαλικό μέρος του σε μαγευτικό μετατρέπεται, καθαρό πια, με τις λέξεις του αθωωμένες, με τις εικόνες του από καθημερινές ξεχωριστές, ξέχωρες, κι όσοι δίπλα τους το κοροϊδεύουν τραγουδώντας το, κωμικές τις φωνές τους κάνοντας, από το ύφος του πετιούνται έξω, σε σκοτεινά καταγώγια τέχνης κακής εξορίζονται.
Γιατί ο έρωτας από μόνος του κι η ερωτική επιθυμία αλλά κι η πράξη ακόμα και στα τραγούδια μένουν αθώοι, όταν αθώα τους πλησιάζουν, τους διαχειρίζονται. Όσοι αθώα ανεβαίνουν στις πιπεριές τους.
Ανέβηκα στην πιπεριά:
https://www.greeklyrics.gr/sti...
(Από το ανέκδοτο βιβλίο Νουάρ Στιγμές)
