Κάθε κορμί έχει τον πυρήνα του, γεμάτο ύπερους και στήμονες και κάθε Άνοιξη ανοίγει με διαφορετικό τρόπο.
Η εικοσιπεντάχρονη Λόρενς Άμπιγκεϊλ αντιπαθούσε την Άνοιξη, τα λουλούδια και τα κορμιά των άλλων. Όχι βέβαια ότι συμπαθούσε ιδιαίτερα το δικό της. Αν και σαράντα πέντε μόλις κιλά, θεωρούσε ότι είναι τρομερά γιγαντόσωμη και γεμάτη από λίπος που φούσκωνε στα λάθος μέρη. Η Λόρενς Αμπιγκέϊλ ήταν ανορεξική, αν και η ίδια θα αποκαλούσε τον εαυτό της απελπισμένα μόνη. Ήταν η Λόρενς Άμπιγκεϊλ απελπισμένα μόνη;
Σε μία τέτοια δήλωσή της Λόρενς, η μητέρα της που ως σκοπό της ζωής της είχε βάλει να επινοήσει δέκα διαφορετικές συνταγές με ψητή πάπια για την κόρη της, θα χτυπούσε αναστατωμένη τις κατσαρόλες στην κουζίνα, οι φίλες της θα πετούσαν στον αέρα τα δαντελωτά σκουφάκια τους από αγανάκτηση, όσο για τον σύντροφό της, έναν μεγαλόσωμο κάπως άχαρο νεαρό που για κάποιο λόγο φορούσε ρούχα πάντα παράταιρα μεταξύ τους και έψαλε κάθε Κυριακή στη λειτουργία, αυτός σίγουρα θα έκαιγε το αναλόγιο σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
Όμως η Λόρενς Άμπιγκεϊλ πίστευε ότι ήταν χοντρή και μόνη και αυτό ήταν ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Έτσι, όταν την πλησίασε ο Μαρκ Μπένετ και της ζήτησε να γίνει συνεργός του σε μία ληστεία στην τράπεζα όπου δούλευαν και οι δυο τους ως υπάλληλοι στο ταμείο, αυτή δέχτηκε χωρίς κανέναν ενδοιασμό.
Πριν από αυτό όμως είχε προηγηθεί μία άλλη Άνοιξη, τότε που η Λόρενς ερωτεύτηκε θανάσιμα τον Μαρκ. Τόσο που άρχισε να τρώει μανιακά και ύστερα να κάνει εμετό με μία εμμονική συχνότητα. Τον αγάπησε τόσο, που όταν έμπαινε στην τράπεζα το πρωί χαιρόταν μόνο και μόνο με την προοπτική να ακουμπήσει τα ίδια τα χαρτονομίσματα που αυτός άγγιζε με τα ακροδάχτυλά του.
Όταν τελικά ένα πρωί αυτός μπήκε απότομα από πίσω μέσα της στο μικρό δωμάτιο με τις θυρίδες, ύστερα σκουπίστηκε και στη συνέχεια ανέβηκε στο λογιστήριο για να καυχηθεί στους άνδρες συναδέλφους για το κατόρθωμά του, η Λόρενς απλώς πέρασε το απόγευμά της τρώγοντας ένα κιλό παγωτό το οποίο έμπαινε και έβγαινε βαθμιαία από το στομάχι της.
Δεν του κράτησε τότε κακία.
Όταν όμως αυτή την Άνοιξη, στη διάρκεια της ληστείας, η Λόρενς άρπαξε αιφνιδιαστικά το πιστόλι από το χέρι του Μαρκ και τον πυροβόλησε, όλοι ομόφωνα την αναγόρευσαν ως την ηρωίδα της ημέρας.
