Ι
Όταν φτάνεις
(λίγο νωρίτερα πάντα)
περιμένεις απλώς στην είσοδο
χαζεύοντας τα ονόματα στα κουδούνια
―έχει περάσει πια ο καιρός
που θα χτυπούσες ένα για πλάκα―
ώσπου η ώρα ακριβώς
ή σχεδόν
νομίζεις πως βλέπεις
άσπρα βότσαλα κάτω και γύρω
αληθινά όσο και η φωνή που καλεί
―το κύμα σπάει στα γυμνά σου πόδια―
με τ’ απλωμένα της φύλλα να σπρώξεις
λες και δεν ξέρεις πώς
λες και δεν έχεις ήδη χτυπήσει
και πρέπει κάποιος να στο πει
ΙΙ
Είσαι κόρη που
σημαίνει έχεις φτιάξει
τουλάχιστον έναν πατέρα
γεμίζοντας κάτω απ’ το περίγραμμα
με την αρχαία μάλλινη κλωστή
δεν χρειάζεται λοιπόν να επιστρέφεις
αδιάκοπα το βλέμμα θα υπάρχει
αδιάφορο το χρώμα
των ματιών
όμως αν θες
μπορείς να λες επιλέγω δάσος
χωρίς να ξέρεις πού τελειώνει η κλωστή
βλέπεις πώς αλλιώς
η σκέψη είναι πράξη σαρκός
μην τη μαλώνεις
ΙΙΙ
Νωρίτερα φτάνοντας
κάποτε πολύ (πότε θα μάθεις επιτέλους ν’ αργείς;)
κατεβαίνεις σ’ ένα μπαρ χωρίς θαμώνες
μέσα στη νύχτα του μεσημεριού –που εγκαινιάστηκε πάλι–
κυνηγώντας μια σκέψη ή αφήνοντας
τα λεπτά να σε κλέψουν
έχεις άλλοθι
την αναμονή και χέρια βρόμικα που νιώθεις
σκέφτεσαι πως μπορεί
ένα τέτοιο φυτό (μπέντζαμιν ή το άλλο
με τα λίγα όμως τόσο πλατιά φύλλα)
καλύτερα ν’ απλώσει τα κλαδιά του αν διαλέξει
την επαρκή μέθη ενός χώρου
εσωτερικού
τα βότσαλα βέβαια ίσως πάλι χρειαστούν
(η βροχή άραγε;)
αφήνεις τα ρέστα και χτυπάς
[ Από την ποιητική συλλογή Γόνατα μόνο που αναμένεται να εκδοθεί από τις εκδόσεις Περισπωμένη την Άνοιξη του 2025 ]
