Ο μήνας Νοέμβριος

Άνε­μοι βό­ρειοι ξυ­ρί­ζουν το μπαλ­κό­νι
οχτώ μπο­φόρ στα βο­ρειο­α­να­το­λι­κά
κι άλ­λος έφυ­γε
εί­ναι πολ­λοί οι νε­κροί
επα­κρι­βώς ακό­μα δεν έχουν κα­τα­με­τρη­θεί
Κρύ­βο­νται βα­θιά μες στα φυλ­λώ­μα­τα
οι λί­γοι με­νε­ξέ­δες
να ξε­φύ­γουν το χέ­ρι του αν­θο­συλ­λέ­κτη
ή
να πα­ρα­δο­θούν στο μα­ρα­σμό
με τους δι­κούς τους όρους
Μαύ­ρη μου­σι­κή τα­λα­νί­ζει τα γυ­μνά κλα­διά
ται­ριά­ζει η σο­νά­τα του Μπάρ­τοκ
για δύο πιά­να και κρου­στά**
(ή εκεί­νο το πρε­λού­ντιο [με φού­γκα]
—του Σο­στα­κό­βιτς—σε φα δί­ε­ση ελάσ­σο­να
Πρώ­το Βι­βλίο νού­με­ρο Οχτώ*)
Ολάν­θι­στη η αει­θα­λής η μου­σμου­λιά
μού­σκε­μα τα εσπε­ρι­δοει­δή
γε­μά­τα χρυ­σά λα­μπιό­νια
έρ­χο­νται κι άλ­λα χρό­νια κι άλ­λα χιό­νια
η γριά μα­νό­λια εί­κο­σι εκα­τομ­μυ­ριω­νε­τών παι­δί
στο­λί­στη­κε με σπό­ρι­μους εκρη­κτι­κούς φαλ­λούς
και ανα­κρού­ει στην αθα­να­σία κα­τα­κό­ρυ­φη ωδή
όλα τα σύν­νε­φα τα μο­λυ­βιά στη δύ­ση
φέ­ρου­νε ού­για χρώ­μα­τος χρυ­σα­φί
Θέ­α­τρο γε­γο­νό­των όπως πά­ντα ο ου­ρα­νός – το πα­ρα­δεί­σιο που­λί
—δρα­μα­τι­κών—
κα­ρα­δο­κεί ν΄ αδρά­ξει την συ­ναί­νε­ση έστω κι ενός
τυ­χό­ντος θε­α­τή
Στο πά­τω­μα μια μαύ­ρη νυ­χτο­πε­τα­λού­δα
έπε­σε αθό­ρυ­βα νε­κρή
θύ­μα του πρώ­του ψύ­χους
το σώ­μα της κα­φε­τί θερ­μό
πε­ρι­ζω­μέ­νο έναν ατί­θα­σο κί­τρι­νο παλ­μό
σαν το πα­λιό του δρό­μου νω­χε­λι­κό ηλε­κτρι­κό
που σε στύ­λο ξύ­λι­νο στά­ζει ακό­μα
φως χλο­μό και λι­γο­στό
στα παι­δι­κά σκο­τά­δια

(*) στο γιου­τιούμπ απ’ το 36:29 λε­πτό
Ντμί­τρι Σο­στα­κό­βιτς (1906-1975), 24 Πρε­λού­ντια και Φού­γκες, op. 87, Πρώ­το και Δεύ­τε­ρο Βι­βλίο (Οκτώ­βρης 1950 - Φλε­βά­ρης 1951)

\\

(**) Μπέ­λα Μπάρ­τοκ (1881-1945), Σο­νά­τα για δυο πιά­να και κρου­στά (1937)