Είμαστε περισσότεροι από δύο στο δωμάτιο
με τα αποσιωπητικά
Μιλούσαμε περισσότεροι
μα μόνον εσύ κι εγώ
στη συμπαιγνία
Ήταν δική μας υπόθεση
μ’ ένα λεπτό υμένιο
ν’ αποκλείουμε τους συνομιλητές
με παρασύνθημα
Είμαστε οι αποκλειστικές ο ένας του άλλου στο δωμάτιο
κλείνοντας ο καθένας μέσα του
βήματα και σιωπές
Αφήνοντας το εκτόπισμα ελεύθερο στο διάδρομο
Αέρας που συμπιέζουν τα παιδιά στη ρόδα ποδηλάτου
Έτσι προσπάθησε η σχέση μας
χορεύοντας τον εαυτό της
Σούφι που πάει να ενωθεί με το Θεό
Σα να φυσάγαμε την οπαλίνα του Θεού
κι από τις δυο μεριές
φτιάχνοντας σχήματα υαλουργικά
φωτιστικά στη Βουλιαγμένης
Γιατί μιλάνε οι αγοραστές;
Τι θα κοστίσει η αλλαγή του φωτισμού με led
Η ανακαίνιση κουζίνας;
Ψυχρό ή θερμό το φως;
Ή προαιώνιος πολυέλαιος ναού
με κρύσταλλα συνθετικά
και κρέπια πένθους;
Είχαμε κι άλλοτε δει
ευρεία σύναξη απόντων
στο πολυώροφο
Τους είχαμε αντιληφθεί
να καταφθάνουν από την Ηλία Ηλιου
σαν σε Black Friday;
Ή μας επινόησαν αυτοί
από τα ανεωχθέντα
μ’ ένα στρατήγημα
που τους υποδεικνύουμε διαρκώς εμείς;
Θέλει εξάπαντος την κατανόησή μας η ζωή
Οι μέρες που έρχονται και για τους δυο
με τις εκπτώσεις
Σφάλμα που εμφιλοχωρεί
στους υπολογισμούς:
η απαίτηση ανακαίνισης του οίκου
η σημασία που αποδίδουμε στις συσκευές
οι γειτνιάσεις στον αστικό ιστό
λεωφόρων και νεκροταφείου
ενώ έπεφτε το σούρουπο στον Αρδηττό
ανάβανε οι προβολείς
και η κράμπα απλώθηκε στο σώμα
ακίνητο
με κολλημένα χέρια στο βολάν
επιστροφή από το γραφείο
τότε που οι άγγελοι αντιλαμβάνονται τη διαφορά γης και ουρανού
Προσέχουμε έκτοτε πολύ
ο ένας τον άλλο
Με κάθε λεπτομέρεια η δόση το πρωί
Πρόγραμμα με αναφορά σε προφανείς κινδύνους
Κι ύστερα να οριστικοποιήσουμε την ώρα της επιστροφής
και τα κλειδιά στο χολ
Άδεια εισόδου,
αλλά που;
Η κάτοψη του διαμερίσματος
και τα συμβόλαια σ’ ένα συρτάρι
Να θυμηθώ αν τα έβαλες μαζί
Αν οι πεζολογικές διαθέσεις μου συμφέρουν
Μια λύση για περαιτέρω οργάνωση
Και να προσέχουμε στην πρόβα
Εσύ ήσουν όμως τρυφερή
Εγώ αδέξιος, με το χαρτί του ρόλου μου στα χέρια
δεν βρήκα τις ατάκες μου
Κομφούζιο στη Δεύτερη Σκηνή
Δεν είχα την υπομονή
τις παύσεις σου να διαισθανθώ
ενώ μιλούσες
Και έρεε νερό το κείμενο του Σαίξπηρ
Τι λένε οι ηθοποιοί που έχουν ξαναπεί;
Πώς τάχα ο χρόνος δεν περνά
μακριά απ’ τα λόγια;
Η ώρα άλλαξε προχτές
Εγώ κρατάω την παλιά
Και έχω συνεννοηθεί με την ισημερία
Και δεν εκπλήσσομαι γιατί σκοτείνιασε νωρίς
Κρατάω μέσα λίγο φως
από τα καντηλάκια του νεκρόδειπνου
που προηγήθηκε του γάμου
Ας πάει η Οφηλία να πνιγεί!
Κανέναν δεν ωφέλησε η αυτοκτονία
σε εποχές που όλα διαδραματίζονται επί της σκηνής
