100 φωνές

Γιώρ­γος Σε­φέ­ρης (Γιώρ­γος Σε­φε­ριά­δης, Σμύρ­νη 1900-Αθή­να 1971)

Ποι­η­τής, από τους ση­μα­ντι­κό­τε­ρους της σύγ­χρο­νης λο­γο­τε­χνί­ας μας. Βρα­βεύ­τη­κε με το Νο­μπέλ Λο­γο­τε­χνί­ας (1963). Σπού­δα­σε νο­μι­κά και υπη­ρέ­τη­σε στο Υπουρ­γείο Εξω­τε­ρι­κών ως το βαθ­μό του Πρέ­σβη (1962). Πρώ­τη ποι­η­τι­κή του συλ­λο­γή η Στρο­φή (1931). Συ­νερ­γά­στη­κε με το πε­ριο­δι­κό Τα Νέα Γράμ­μα­τα και έγρα­ψε δο­κί­μια για τον Δά­ντη, τον Ερω­τό­κρι­το, τη γλώσ­σα του Μα­κρυ­γιάν­νη, τους ποι­η­τές Πα­λα­μά, Κα­βά­φη, Κάλ­βο, Σο­λω­μό, τον πε­ζο­γρά­φο Ν.Γ. Πεν­τζί­κη. Με­τά­φρα­σε Γέιτς, Βα­λε­ρί, Τ.Σ Έλιοτ, το Άσμα Ασμά­των από την Π. Δια­θή­κη, την Απο­κά­λυ­ψη του Ευαγ­γε­λι­στή Ιω­άν­νου. Έρ­γα του εί­ναι τα Ποι­ή­μα­τα, οι Δο­κι­μές, σει­ρά ημε­ρο­λο­γί­ων προ­σω­πι­κών και πο­λι­τι­κών και δύο πε­ζο­γρα­φή­μα­τα. Με­λο­ποί­η­σαν ποι­ή­μα­τά του ο Μ. Θε­ο­δω­ρά­κης, ο Γ. Μαρ­κό­που­λος, ο Α. Κου­νά­δης, ο Δ. Μού­τσης κ.ά.

( Βλ. ανα­φο­ρές του Χάρ­τη )

Η δή­λω­σή του ενά­ντια στο κα­θε­στώς της Δι­κτα­το­ρί­ας που ακού­με εδώ, με­τα­δό­θη­κε από όλα τα ευ­ρω­παϊ­κά ρα­διό­φω­να (1968), ενώ η κη­δεία του εξε­λί­χθη­κε σε πάν­δη­μη δια­μαρ­τυ­ρία (1971).