Νικηφόρος Βρεττάκος (Κροκεές Λακωνίας 1912-Πλούμιτσα Λακωνίας 1991)
Ποιητής. Στρατεύτηκε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο και πολέμησε στη μάχη της Κλεισούρας. Στην Κατοχή εντάχθηκε στο ΕΑΜ. Πρώτη ποιητική του συλλογή το Κάτω από σκιές και φώτα
(1929)· ακολουθούν: Οι γκριμάτσες του ανθρώπου (1935), Το ταξίδι του Αρχάγελου (1938), Τα ποιήματα 1929 -1951(1955), Στον Ρόμπερτ Οπενχάιμερ
(1954), Βασιλική δρυς (1959), Αυτοβιογραφία (1961), Το ποτάμι Μπυές και τα εφτά ελεγεία
(1975), Λειτουργία κάτω απ’ την Ακρόπολη (1981), Σικελικά ποιήματα (1990), Συνάντηση με τη θάλασσα (1991). Έγραψε πεζά και δοκίμια Το αγρίμι 1941-1943
(1945), Δυο άνθρωποι μιλούν για την ειρήνη του κόσμου (1949), Νίκος Καζαντζάκης Η αγωνία του και το έργο (1960), «Η Στροφή και η θέση του Σεφέρη» (1961, στο συλλογικό τόμο Για τον Σεφέρη), Μπροστά στο ίδιο ποτάμι
(1972). Μετέφρασε Μπαλζάκ, Ρομέν Ρολάν, Περλ Μπακ, Εντίτα Μόρις. Τιμήθηκε τρεις φορές με το Α' Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1940, 1956, 1982) και εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1986).
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος συνομιλεί με τον Γιάννη Κοντό στον Σταθμό 902 (14.3.1990)
