What’s the difference?

Κα­θό­μουν σ’ ένα πα­γκά­κι, στην άκρη του πάρ­κου
δια­βά­ζο­ντας ένα βι­βλίο για τους σα­λα­φι­στές του 19ου αιώ­να
όταν με πλη­σί­α­σε ξαφ­νι­κά ένας κύ­ριος
–δεν θα έπρε­πε να ήταν πά­νω από εβδο­μή­ντα–
που στην εμ­φά­νι­ση θύ­μι­ζε Άγ­γλο γαιο­κτή­μο­να,
από εκεί­νους που έχουν πε­ρά­σει από το Eaton και την Οξ­φόρ­δη
και απο­φά­σι­σαν πως τα μου­γκα­νη­τά των αγε­λά­δων
ηχούν πιο αρ­μο­νι­κά από τις κραυ­γές των traders του City.
Φο­ρού­σε ακρι­βό γκρι κο­στού­μι με γι­λέ­κο
και στο χέ­ρι κρα­τού­σε μπα­στού­νι με αση­μέ­νια λα­βή —
οι­κο­γε­νεια­κό κει­μή­λιο σί­γου­ρα
από την επο­χή που ο Δού­κας του Ου­έ­λιγ­κτον
έπι­νε τσάι με τον Λόρ­δο Άξ­μπριτζ στο Βα­τερ­λώ.

«Εί­στε αυ­τός που νο­μί­ζω», εί­πε.
«Μάλ­λον», εί­πα.
«Έχω δια­βά­σει όλα σας τα βι­βλία», εί­πε.
«Θαυ­μά­ζω το κου­ρά­γιο σας», εί­πα.
«Ώστε έχε­τε γνω­ρί­σει τη σύ­ζυ­γό του;» εί­πε.
«Ναι, αλ­λά ήταν πο­λύ γριά·
ανταλ­λά­ξα­με ελά­χι­στες κου­βέ­ντες», εί­πα.
«Δεν σας ενο­χλού­σαν οι φα­σι­στι­κές του αντι­λή­ψεις», εί­πε.
«Ασφα­λώς», εί­πα,
«όλες οι ιδιο­φυί­ες έχουν όμως εμ­μο­νές».
«Πώς με­τα­πη­δή­σα­τε από τον μο­ντερ­νι­σμό στον με­τα­μο­ντερ­νι­σμό;» εί­πε.
«Όπως δια­σχί­ζει κα­νείς μια σχοι­νέ­νια γέ­φυ­ρα», εί­πα.
«Άλ­λο όμως να προ­σπα­θείς να οι­κο­δο­μή­σεις πά­νω στα ερεί­πια
κι άλ­λο να πα­ρα­κο­λου­θείς αδιά­φο­ρα το πά­ντα να κα­ταρ­ρέ­ουν», εί­πε.
«Στο τέ­λος δεν εί­ναι η αρ­χή μας;» εί­πα.
«Δη­λα­δή προ­τι­μά­τε τον Άσμπε­ρυ από τον Έλιοτ;» εί­πε.
«Μου αρέ­σουν οι γά­τες όταν κοι­τιού­νται σε κυρ­τά κά­το­πτρα», εί­πα.
«Ο Σι­κε­λια­νός συ­νε­χί­ζει να σας συ­γκι­νεί;» εί­πε.
«Στα όνει­ρά μου», εί­πα.
«Για­τί αγα­πά­τε τον Αλε­ξαν­δρι­νό;» εί­πε.
«Επει­δή έπαι­ζε κα­λύ­τε­ρη φλο­γέ­ρα», εί­πα.
«Και ο Σμυρ­νιός;» εί­πε.
«Όταν η γρα­φή του δεν εί­ναι απε­λέ­κη­τη», εί­πα.
«Σας ενο­χλούν τα θαυ­μα­στι­κά του Γουί­τμαν;» εί­πε.
«Προ­τι­μώ τις παύ­λες της Ντί­κιν­σον», εί­πα.
«Ο Γκά­τσος ήταν φί­λος σας;», εί­πε.
«Όλοι οι Αμορ­για­νοί εί­ναι φί­λοι», εί­πα.
«Ετοι­μά­ζε­τε κά­τι και­νούρ­γιο;» εί­πε.
«Ένα δο­κί­μιο για τον Σέλ­λεϋ», εί­πα.
«Για­τί ο Σέλ­λεϋ;» εί­πε.
«Για­τί δεν εί­ναι ο Μπάι­ρον», εί­πα.
«Μπο­ρώ να σας στεί­λω ποι­ή­μα­τα στο πε­ριο­δι­κό;», εί­πε.
«Όχι», εί­πα.
«Δεν δη­μο­σιεύ­ου­με ποι­ή­μα­τα».
«Τό­τε τι;» εί­πε.
«Κεί­με­να», εί­πα.
«Και ποια εί­ναι η δια­φο­ρά;» εί­πε.
«Κα­μία», εί­πα.

ΒΡΕΙ­ΤΕ ΤΑ ΒΙ­ΒΛΙΑ ΤΟΥ Χά­ρη Βλα­βια­νού ΣΤΟΝ ΙΑ­ΝΟ.