Χαλασμένο ρολόι έχω γίνει, λέει η μητέρα μου. Δεν ξέρω πότε κοιμάμαι και πότε ξυπνώ. Θέλει να βλέπει τι ώρα είναι, όταν ανοίγει τα μάτια της. Αυτό συμβαίνει πολλές φορές στη διάρκεια της νύχτας και της ημέρας. Γι’ αυτό έχει στο κομοδίνο της ένα παλιό ξυπνητήρι. Όταν όμως το φέρνει πιο κοντά, πέφτει. Έχουν χαλαρώσει τα δοντάκια που κρατούν τη μπαταρία. Τότε με φωνάζει να ρωτήσει γιατί δεν λειτουργεί. Ξαναβάζω τη μπαταρία στη θέση της. Οι δείκτες αρχίζουν να γυρίζουν πάλι. Δεν θέλει να της πάρω άλλο ρολόι. Αφού δουλεύει. Ούτε εγώ θέλω άλλη μητέρα. Αφού αυτή λειτουργεί.
Παραμένουν άνθρωποι οι άνθρωποι όταν πεθαίνουν; Παραμένουν ρολόγια τα ρολόγια; Ακόμη και αν δεν έχει μείνει κανείς να δει τι ώρα είναι; Τι γίνονται οι ώρες που κανείς δεν βλέπει; Πού πάνε τα ρολόγια όταν πεθαίνουν; Σε εκκρεμότητα μένουν όσα είναι εκκρεμή. Ρολόγια που κρέμονται, από καδένες κρέμονται ή με σχοινιά από τον λαιμό των κρεμασμένων. Ξεκούρδιστα μένουν όσα κουρδίζονται στο χέρι. Υπάρχουν και εκείνα που δεν θέλουν κούρντισμα. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να έρθει ο θάνατος και πρέπει να είναι έτοιμα να τον υποδεχθούν.
Πεθαίνοντας τα ρολόγια σταματούν. Τίποτε δεν μετρά. Μόνον οι φωτογραφίες ξεθωριάζουν. Τον χώρο, όχι τον χρόνο, υπολογίζουν ρολόγια που δεν λειτουργούν. Τι ρόλος και αυτός ρολόι να είσαι, που κάθε ώρα μετρά, αντί να μετράς όποτε θέλεις και όποια ώρα προτιμάς. Το ρο στο ρολόι πρέπει να δυσκόλευε τον Δημοσθένη. Δεν μπορούσε να συγχρονιστεί με την εποχή του. Με θορύβους συντονίζονται ρολόγια που λειτουργούν. Πώς συντονίζονται αναρχικά ρολόγια που σιωπούν; Ρολόγια με δώδεκα αριθμούς, αν έχουν σταματήσει, σωστή ώρα δείχνουν δύο φορές το 24ωρο. Να το πάρω, ρώτησε μία από τις κυρίες που φρόντιζε τη θεία μου, όταν δεν θα χρειαζόταν πια ρολόι. Ήταν ένα ακίνητο εκκρεμές. Μπορεί να το έστειλε στην οικογένειά της στη Γεωργία να δροσίζεται στις σκιές λησμονημένων προγόνων.
Διάβασα ότι βρήκαν μια σπηλιά στο φεγγάρι, ίσως κατάλληλη για διαβίωση. Προσφέρει κάλυψη από κοσμική ακτινοβολία, μικρούς μετεωρίτες και μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας μεταξύ ημέρας και νύχτας στην επιφάνεια της σελήνης. Η είσοδος βρίσκεται στη Θάλασσα της Γαλήνης, μια πεδιάδα από λάβα, όπου για πρώτη φορά προσεληνώθηκαν άνθρωποι. Σε 125 μέτρα υπολογίζεται η κάθοδος έως το δάπεδο της σπηλιάς, με 45 μέτρα πλάτος και μήκος 80 μέτρα. Καταρράκτες από χαλαρά συντρίμμια θα προηγούνται όσων κατεβαίνουν. Από σπηλιές στη γη ξεμύτισαν οι πρόγονοί μας. Τώρα σπηλιές ψάχνουμε για να κρυφτούμε σε άλλα ουράνια σώματα, αν χρειαστεί.
Εδώ η γη χοντραίνει. Η διάρκεια της ημέρας έτσι κι αλλιώς μεγαλώνει λόγω της βαρυτικής έλξης της σελήνης. Επιπλέον, με όσα η κερδοφορία της εκβιομηχάνισης προκαλεί, έχουμε πολύ ζεσταθεί. Λιώνουν οι πάγοι στη Γροιλανδία και την Ανταρκτική. Περισσότερο νερό συγκεντρώνεται σε θάλασσες κοντά στον ισημερινό. Το πάχος αυτό επιβραδύνει την περιστροφή του πλανήτη και η ημέρα επιμηκύνεται. Πρόκειται για χιλιοστά του δευτερολέπτου, αρκετά όμως για να απορρυθμίσουν την πλοήγηση μέσω δορυφόρων, ηλεκτρονικές συναλλαγές και οτιδήποτε προϋποθέτει ακριβή χρονομέτρηση.
Ακούγεται άδικο να κατηγορούν τη γη ότι χοντραίνει, ενώ ασκείται. Συνεχώς περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο. Τι ζωή και αυτή σε επουράνιο γυμναστήριο να ξημεροβραδιάζεσαι, για να θεωρείσαι ελκυστική. Ρωτά κανείς για τις επιπτώσεις; Πού είναι οι δικαιωματιστές, όταν χρειάζονται; Και τι δίαιτα η γη να κάνει; Πώς να ξεφορτωθεί τόσα κιλά, που προσθέτουν οι άνθρωποι; Τι πειράζει αν η γη είναι χοντρή, αν η γη είναι επίπεδη; Έχουν δει τα μούτρα τους στον καθρέφτη όλοι αυτοί οι κριτές του σωματότυπου της σφαίρας, με την ευστροφία της οποίας παριστάνουν τους ευκίνητους;
Στις σπηλιές είναι άχρηστα τα ηλιακά ρολόγια. Επικοινωνία δεν υπάρχει στον κάτω κόσμο. Κανείς δεν ξέρει τι ώρα είναι. Ούτε όσοι εικονογράμματα σχηματίζουν στους βράχους, υπακούοντας σε κιρκάδιους ρυθμούς. Αν δεν κυνηγούν ή δεν ζωγραφίζουν, όρθιοι οι άντρες υποκρίνονται ότι γεμίζουν τον χώρο. Όπου υπάρχει φωτιά, μεγάλες σκιές ρίχνουν στα τοιχώματα της σπηλιάς. Οι γυναίκες όμως κρυφά μετρούν τον χρόνο. Γίνονται ρολόγια που μετρούν τη ζωή, από τη γέννηση έως τον θάνατο.
Δεν βρίσκω στο δωμάτιό της τη μητέρα μου. Με το μπαστούνι της κατάφερε να φτάσει στην κουζίνα. Θα φύγω και θα με ψάχνεις, λέει γελώντας. Τίποτε δεν είναι πιο ατελείωτο από την αρχή του τέλους. Από κάθε πλευρά το καλοκαίρι περικυκλώνει τον χειμώνα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
«Τα κορίτσια»: μαθηματικά της ηλικίας / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)
«Τα κορίτσια»: κρυπτογραφήσεις / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)
«Τα κορίτσια»: φωτογραφίες / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr
