1. Aμέσως μετά τη στυγερή δολοφονία του, οι Γερουσιασταί, όρισαν τον Διοικητή της Ναυπλίας να πάει εις την οικίαν του Αοιδίμου Κυβερνήτου, και να σφραγίσει το μέρος στο οποίο βρίσκονταν τα έγγραφα της Κυβερνήσεως.
2. Ύστερα, έστειλαν επιστολή στον αντιπρέσβη της Γαλλίας βαρώνο Ρουάν, με την οποία τον παρακαλούν να παραδώσει τους φονείς του Κυβερνήτου, που είχαν καταφύγει στην οικία του.
3. Οι φονείς του Αοιδίμου Κυβερνήτου ―αναφέρει η επιστολή― ήταν τρεις: Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης και δύο ακόμα συναίτιοι.
4. Η επιστολή αυτή ήρθε στο φως σχεδόν διακόσια χρόνια μετά από την ημέρα που γράφτηκε.
5. Μέχρι τότε οι πάντες, ιστορικοί, ερευνητές αλλά και απλοί φιλίστορες πίστευαν ότι οι στυγεροί δολοφόνοι ήταν δύο: Ο Γεώργιος και ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης. Ο μεν Κωνσταντίνος τον πυροβολεί εξ επαφής στο κρανίο, ο δε Γεώργιος τον μαχαιρώνει στα πλευρά.
6. Ένας τρίτος, ο Καραγιάννης ο οποίος, παρά το ότι είχε αλλάξει στρατόπεδο, ορίσθηκε μαζί με άλλους δύο στη φρουρά προστασίας του Κυβερνήτου, πυροβολεί και εκείνος εναντίον του, αλλά αστοχεί. Η σφαίρα του παραμένει ακόμα στον τοίχο του Ναού του Αγ. Σπυρίδωνος.
7. Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης πέφτει νεκρός από τη σφαίρα του Φωτομάρα, που είδε τη δολοφονία από το παράθυρο του σπιτιού του.
8. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης βρίσκει καταφύγιο στη γαλλική πρεσβεία. Μέρες πριν, κυκλοφορούσε η φήμη ότι οι Γάλλοι δεν θα είχαν αντίρρηση σε μια τέτοια αποτρόπαια επιχείρηση.
9. Επίσης είναι γνωστό ότι είχαν οριστεί από την Κυβέρνηση και δύο ακόμη άτομα, εκ των οποίων ο ένας ζητιάνος, για να επιτηρούν τους Μαυρομιχαλαίους.
10. Πόσοι ήταν οι δολοφόνοι, εκτός από τους δύο διαβόητους Μαυρομιχαλαίους;
11. Πόσοι οι «συναίτιοι», όπως τους ονομάζει η επιστολή;
12. Ποιος ήταν ο δεύτερος συναίτιος του οποίου την έκδοση ζητούσε η επιστολή των Γερουσιαστών;
13. Ο Καραγιάννης ο οποίος πυροβόλησε τον Κυβερνήτη αλλά αστόχησε, αφέθηκε ελεύθερος μετά από μερικούς μήνες.
14. Ο ζητιάνος, που μάλλον ήταν ένας από τους επιτηρούντες τους Μαυρομιχαλαίους, δεν εξετάστηκε ποτέ ως αυτόπτης μάρτυς.
Το στυγερό γεγονός της δολοφονίας του Καποδίστρια συνέβη στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831.
Στις 18 Ιανουαρίου 1828, ο νεαρός Γεώργιος Μαυρομιχάλης, κατά την υποδοχή του Κυβερνήτου στην Αίγινα, είχε φορέσει την πιο λαμπρή φορεσιά του για να προσδώσει στην άφιξη επίσημο χαρακτήρα.
Ο Κυβερνήτης εκείνο το ευχάριστο φθινοπωρινό πρωινό της 27ης Σεπτεμβρίου του 1831, είχε φορέσει την πιο επίσημη στολή του: πράσινη τσόχινη ρεντιγκότα και μαύρα γάντια.
