Θα σε ρωτούσα
τι είδους δέντρο είναι κείνο το άσπρο,
το όνομά του,
και θα μού έλεγες
τι είδους δέντρο είναι κείνο το άσπρο,
θα ήξερες το όνομα κάθε δέντρου
και θα μού έλεγες
καθώς το βλέπαμε εκεί μπροστά μας.
Θα ήξερες το όνομα κάθε δέντρου
στην πόλη σίγουρα όπου κάποτε φύτεψες ένα
καθώς το βλέπαμε εκεί μπροστά μας
ή σε οποιαδήποτε πόλη και τόπο,
στην πόλη σίγουρα όπου κάποτε φύτεψες ένα
έμαθα μαζί σου να παρατηρώ εκεί
ή σε οποιαδήποτε πόλη ή τόπο
τα πράσινα και κίτρινα φύλλα
έμαθα μαζί σου να παρατηρώ εκεί
τα πουλιά της αυλής και του δεντρόκηπου,
τα πράσινα και κίτρινα φύλλα
που πριν με φόβιζαν σαν δράκοι
τα πουλιά της αυλής και του δεντρόκηπου
μέσα σ’ ένα πετάρισμα και αναπετάρισμα
που πριν με φόβιζαν σαν δράκοι
η άνεση της συντροφιάς που γνωρίζει,
μέσα σ’ ένα πετάρισμα και αναπετάρισμα
που θρέφει αυτή τη γνώση σαν φύλλο και πουλί
η άνεση της συντροφιάς που γνωρίζει
πού σιωπά αργά αργά η λεπτότητα της ζωής.
