Φέρτε μου ένα—όχι μαντολίνο
μωρέ ένα
μωρέ μαρμαρένιο ποίημα—
Για να δροσιστώ
(ΕΣ, Λόγω καύσωνος)
Χτύπησε η πόρτα
Και ήταν μια κότα
Που κρατούσε ένα τριαντάφυλλο.
Για τα γενέθλιά σας, είπε,
Έρχομαι να σας προσφέρω αυτό·
Εγώ από λουλούδια δεν καταλαβαίνω
Παρά μονάχα το μέρος το σπαρτό
Είναι αυτό που λαχταρώ και προτιμώ
Ηδονικά να το τσιμπώ
Και την κοιλιά μου να χορταίνω.
Όμως στον κόσμο τον ανθρωπινό
Δεν είν’ το παρασκήνιο που έχει σημασία
Αλλά στο θέαμα είναι όλη η ουσία
Τι κι αν εγώ βλέποντας τριαντάφυλλο
Κόκκινο σα φλόγα και βελούδινο
Ένα σποράκι λιγουρεύομαι
Κίτρινο κι αχαμνό
Που δεν του απόμεινε
τίποτα λουλούδινο;
Ζαν-Φιλίπ Ραμό (1683-1764)
Τρίτο Βιβλίο Κομματιών για Κλαβεσέν (Nouvelles Suites de Pièces de Clavecin): Σουίτα σε σολ, Η κότα (αρ. 4).
