Αυξάνουμε διαρκώς την εντροπία, σωρεύοντας σκέψεις που ίσως κάποτε χρησιμοποιήσουμε για να βάλουμε τις σκέψεις μας σε τάξη
«Καλύτερα να σου γράψουν κακό επιτύμβιο όταν πεθάνεις / παρά να έχεις τον κακό τους λόγο όσο ζεις», / ο Άμλετ
Πλατεία Δικαστηρίων, Θεσσαλονίκη
Για το ομότιτλο βιβλίο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΓΓΕΛΗ
Όταν ο «Βολτέρος» ή ο «Ρουσό» έμπαινε στο λιμάνι, η προκυμαία άδειαζε, τόση ήταν η μπόχα που έβγαζε το φορτίο
Να αιφνιδιάσει και να ‘μπερδέψει’ πρόσωπα, καταστάσεις και ιδεοληψίες, να ταρακουνήσει τα λιμνάζοντα νερά του χώρου μας…
Για το βιβλίο «Ταμιευτήρας 13» του ΤΖΟΝ ΜακΓΚΡΕΓΚΟΡ
κι Εκείνη του δώριζε το ανυπέρβλητο χαμόγελό της (αηδόνια κελαηδούν στα αλσύλλια, γάτες γουργουρίζουν, ίπταται το άλμπατρος αιώνια
Μικρό παντούμ
(ή Πώς τα φαινόμενα απατούν – Μια ακόμα προειδοποιητική ιστορία)
«Η φιλοξενούμενη» της ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΜΠΙΣΟΠ
Τίποτε από αυτά φυσικά δεν αγγίζει τους γυμνιστές, που συνιστούν το άλας της γης, ιδίως όταν είναι ιδρωμένοι
Τα περισσότερα από όσα λέω τα ακούω μόνον εγώ. Έτσι όμως δεν συμβαίνει πάντοτε στις συνομιλίες; Ένα άτομο μιλά
