Δύο καβαφογενή ποιήματα

Μαχλοσύνη

Εις το δωμάτιoν το κρυφόν
από ματιές ψευδείς και αδιάκριτες,
tableau νεαρού εικοσιπέντε ετών
εμπήκα να τιμήσω, μόνη πάλι απόψε εδώ,
υπό το φως της λάμπας πετρελαίου.                                                                       ⁵
Πρασινωπά τα μάτια του, φιλήδονα τα χείλη,
αρρενωπόν κορμί με σφρίγος κι αρμονία
αγάλματος ελληνικού κι απείρου κάλλους.
Θυμούμαι το χαμάμ στην Πόλιν, ‘κει που τον εγνώρισα.
Ώραν πολλήν τον κοίταζα μες στον ατμό και τον ιδρώτα                                 ¹⁰
μετά παραδοθήκαμε σ’ ορμές ηδυπαθείς.
Για πέντε μήνες αγαπιόμασταν εις έρωταν
αισθητικόν, με βλέφαρα σβηστά σε κλίνην εξαισίαν.
Εικόνα πρόστυχη γι’ ανθρώπους κοινοτύπους.
Τες απολαύσεις μας ποσώς εχάλαγεν η γνώμη τους.                                         ¹⁵
Οι μέρες όμως πέρασαν, σαφώς ετέλεψε ο έρωτας.
Ο πίνακας ενθύμιον από της νιότης μου το πέρασμα.
Με τρώγει το παράπονον γνωρίζοντας πως έφυγε.
Αλίμονον στο γήρας το σκληρόν,
χωρίς ακμήν σωματικήν, την πτώσιν φέρνει,                                                         ²⁰
στερήσεις πόθων κι απουσίαν ερώτων.
Η κάμαρη αυτή βωμός στους από μνήμης εραστές.

Αντάμωσις

Απ΄ το ξημέρωμα ποθεί,                     να πέσει το σκοτάδι,
για να βρεθεί                         σ΄ υπόγειο καφενέ,
στη γειτονιά που μόνο                  εταίροι του συχνάζουν.
Μες στον καπνό                         φιγούρα του γνωστή.
Κορμί στητό, ώμοι φαρδείς,                         εβένινα μαλλιά.                                   ⁵
Κι όταν γυρίζει                          στην μεριά του,
δυο μάτια λάμπουν                         φανερά μες στο σκοτάδι.
Νωπές ακόμα θύμησες                         από προχθές το βράδυ.
Όταν πλαγιάσανε μαζί                         κι ενώθηκαν με πάθος.
Καρδιά σαν πόρνη,                         το κορμί παράδεισος,                                         ¹⁰
που περιμένει να γευτεί                         το μήλον τ΄ απαγορευμένο.
Χωρίς σταματημό                         κοφτές ανάσες,
ζεστήν η σάρκα από ηδονή,                         γυρεύει λύτρωσιν.
Η φόρτισις ερωτική,                         μ΄αγγίγματα λατρείας.
Η μυρωδιά της ηδονής                         δε φεύγει με σαπούνι                                 ¹⁵
Άρωμα είναι ακριβό που                         για πολύ θα μείνει.